Przejdź do zawartości

Raymond Spruance

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Raymond Spruance
Ilustracja
Admiral Admiral
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1886
Baltimore

Data i miejsce śmierci

13 grudnia 1969
Pebble Beach (Kalifornia)

Przebieg służby
Lata służby

1907–1948

Siły zbrojne

 US Navy

Jednostki

USS „Iowa”
USS „Minnesota”
USS „Cincinnati”
USS 'Bainbridge”
USS „Aaron Ward”
USS „Percival”
USS „Dale”
USS „Mississippi”

Stanowiska

Dowódca
• 10. Okręgu Marynarki
w San Juan
• 5. Dywizjonu Krążowników
• Floty Środkowego Pacyfiku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
Bitwa pod Midway
Bitwa na Morzu Filipińskim
Bitwa o Iwo Jimę
Bitwa o wyspę Okinawa

Późniejsza praca

Komendant Naval War College
Ambasador USA
na Filipinach

Odznaczenia
Krzyż Marynarki Wojennej (Stany Zjednoczone)
Medal Marynarki Wojennej za Wybitną Służbę (trzykrotnie) (Stany Zjednoczone)
Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę (Stany Zjednoczone) Presidential Unit Citation - baretka marynarki Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Medal Służby Obrony Narodowej Medal Kampanii Azji-Pacyfiku (USA) Medal Zwycięstwa w II Wojnie Światowej (USA) Medal Armii Okupacyjnej (USA) Krzyż Komandorski Orderu Łaźni (Wielka Brytania) Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Wielki Oficer Orderu Leopolda (Belgia) Krzyż Wojenny (Belgia) (1940–1945)

Raymond Ames Spruance (ur. 3 lipca 1886 w Baltimore, zm. 13 grudnia 1969 w Pebble Beach w Kalifornii)[1]admirał United States Navy, wsławiony zwycięstwem w bitwie pod Midway.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Akademię Marynarki Wojennej ukończył w 1906. Posiadał ponadto wykształcenie techniczne. W US Navy dowodził najpierw kilkoma niszczycielami, a następnie pancernikiem USS „Mississippi”. Przed wybuchem II wojny światowej pełnił funkcję dowódcy 10. Okręgu Marynarki w San Juan na Portoryko.

Po wybuchu wojny na Pacyfiku jego okrętem flagowym był ciężki krążownik USS „Northampton” (CA-26), z pokładu którego dowodził zespołem krążowników w składzie Task Force 8, stanowiących eskortę flagowego okrętu adm. Williama Halseya – lotniskowca USS Enterprise (CV-6). Służba w tej roli, zwłaszcza podczas rajdów TF8 na wyspy Marshalla, na wyspę Wake, na Marcus oraz rajdu TF8 w osłonie zespołu USS „Hornet” (CV-8) na wyspy japońskie, pozwoliła mu na wyrobienie znakomitego zdania o sobie u admirała Halseya, co poskutkowało udzieloną admirałowi Chesterowi Nimitzowi rekomendacją Spruance'a na stanowisko dowódcy TF16 na czas operacji przeciwko Kidō-butai pod Midway.

Podczas bitwy o Midway dowodził 16. Grupą Uderzeniową (ang. Task Force 16), w skład której wchodziły dwa lotniskowce[2]. Nie znający bliżej operacji morskich na dużą skalę i w dodatku z udziałem lotniskowców Spruance poradził sobie znakomicie, a jego decyzje podejmowane w trakcie bitwy przyczyniły się do zatopienia czterech lotniskowców nieprzyjaciela, a tym samym do przerwania pasma sukcesów Japonii na Pacyfiku.

Po bitwie o Midway mianowany został szefem sztabu dowódcy Floty Pacyfiku (CINCPAC), a następnie zastępcą dowódcy. W połowie 1943 mianowany został dowódcą Floty Środkowego Pacyfiku[3]. Z pokładu swego okrętu flagowego (USS „Indianapolis”) dowodził operacjami morskimi związanymi z zajęciem Wysp Gilberta, Marshalla, Marianów, Iwo Jimy i Okinawy. W czerwcu 1944 pokonał flotę japońską w bitwie na Morzu Filipińskim. W końcu 1945 zastąpił adm. Nimitza na stanowisku dowódcy Floty Pacyfiku.

Nominacja Spruance’a na stopień admirała floty została zablokowana w Kongresie Stanów Zjednoczonych przez Carla Vinsona, zagorzałego zwolennika adm. Williama Halseya (Kongres specjalną ustawą zezwolił na nadanie tego stopnia tylko czterem admirałom, wcześniej stopień ten otrzymali William Leahy, Ernest King i Chester Nimitz, zatem z dwóch ostatnich kandydatów, Halseya i Spruance`a, już tylko jeden mógł zostać awansowany, choć według powszechnej opinii obaj zasługiwali na ten stopień)[a][4]. Po przejściu na emeryturę w lipcu 1948 pełnił ważne funkcje – m.in. w latach 1952–1955 był ambasadorem USA na Filipinach[5].

Pochowany został z honorami wojskowymi na cmentarzu Golden Gate pod San Francisco, tuż obok admirałów Chestera Nimitza, Charlesa Lockwooda i Kelly’ego Turnera, co było rezultatem wcześniejszej umowy między nimi[6]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Pamięć

[edytuj | edytuj kod]

Jego imię otrzymały niszczyciele rakietowe: USS „Spruance” (DD-963) (pierwsza jednostka typu Spruance) oraz USS „Spruance” (DDG-111) (jednostka typu Arleigh Burke).

Postać kontradmirała Spruance’a, którą zagrał Glenn Ford, pojawia się w filmie fabularnym Bitwa o Midway (1976), wyreżyserowanym przez Jacka Smighta.

  1. Zamiast nominacji na stopień admirała floty Kongres USA przyznał Spruance'owi dożywotnią gażę admiralską.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. NH&H Biographies in Naval History - Admiral Raymond Ames Spruance. history.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-03)]. (ang.). [dostęp 2011-08-31]
  2. Funkcję dowódcy 16. Grupy Uderzeniowej sprawował zastępczo, gdy adm. Halsey trafił do szpitala na skutek tropikalnej choroby skóry.
  3. W kwietniu 1944 Flota Środkowego Pacyfiku została przekształcona w V Flotę US Navy.
  4. Walter R. Borneman, Admirałowie., Oświęcim: Napoleon V, 2017, ISBN 978-83-65855-69-5.
  5. S. Żerko, Biograficzny leksykon II wojny światowej, Poznań 2013, s. 381.
  6. Charles Lockwood: Sink ’Em All; Submarine Warfare In The Pacific, s. iii-vi, New York. ISBN 1-4960-2690-X

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]