Raymond Barre

Raymond Barre
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1924 ; Saint-Denis
Data i miejsce śmierci	25 sierpnia 2007 ; Paryż
	Premier Francji
Okres	od 25 sierpnia 1976; do 21 maja 1981
Przynależność polityczna	Unia na rzecz Demokracji Francuskiej
Poprzednik	Jacques Chirac
Następca	Pierre Mauroy
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Raymond Barre (ur. 12 kwietnia 1924 w Saint-Denis, zm. 25 sierpnia 2007 w Paryżu^[1]) – francuski polityk, nauczyciel akademicki i samorządowiec, komisarz europejski, minister i parlamentarzysta, w latach 1976–1981 premier Francji.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze, uzyskał dyplom Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. Pracował jako nauczyciel akademicki, specjalizując się w ekonomii politycznej. Był profesorem na uniwersytetach w Caen i Paryżu, a także w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu^[2] oraz w École centrale Paris^[3]. W 1958 został dyrektorem w fundacji naukowej FNSP^[2].

W latach 1959–1962 pełnił funkcję dyrektora gabinetu ministra przemysłu Jeana-Marcela Jeanneneya. Po kilku latach powrócił do pracy w administracji^[2]. W 1967 został wiceprzewodniczącym Komisji Europejskiej, gdzie do 1973 odpowiadał za sprawy finansowe i gospodarcze^[4]. Następnie był m.in. przewodniczącym komisji zajmującej się reformą systemu finansowania mieszkalnictwa i członkiem rady francuskiego banku centralnego^[2]. Od stycznia do sierpnia 1976 sprawował urząd ministra handlu zagranicznego w rządzie, którym kierował Jacques Chirac^[5].

Był jednym z najbliższych współpracowników prezydenta Valéry’ego Giscarda d’Estainga^[4]. W sierpniu 1976, po rezygnacji gaullisty Jacques’a Chiraca, objął urząd premiera. Sprawował go do maja 1981, stojąc na czele trzech kolejnych gabinetów. W dwóch pierwszych do kwietnia 1978 jednocześnie był ministrem gospodarki i finansów^[5]. Zakończył pełnienie funkcji premiera, gdy urzędujący prezydent nie uzyskał reelekcji, przegrywając z François Mitterrandem.

Dołączył w międzyczasie do prezydenckiej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej. Z jej ramienia w 1978 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Zgromadzenia Narodowego. Ponownie wybierany w 1981, 1986, 1988, 1993 i 1997, wykonywał mandat deputowanego do 2002^[1]. W 1988 kandydował w wyborach prezydenckich. Z wynikiem 16,5% głosów zajął trzecie miejsce, wyprzedzili go socjalista François Mitterrand i gaullista Jacques Chirac^[6]. Od odejścia z rządu kontynuował działalność naukową. W latach 1995–2001 zajmował stanowisko mera Lyonu^[2].

Odznaczenia i wyróżnienia

Odznaczony m.in. Legią Honorową IV klasy i Krzyżem Wielkim Orderu Narodowego Zasługi^[2]. Otrzymał doktoraty honoris causa m.in. uniwersytetów w Barcelonie, Budapeszcie, Ottawie^[2], Łodzi^[7] i Bratysławie^[8].

Życie prywatne

Od 1954 był żonaty z Evą Hegedüs, miał dwoje dzieci^[2].

Skład rządów Raymonda Barre

Pierwszy gabinet (od sierpnia 1976 do marca 1977)

Raymond Barre – premier, minister gospodarki i finansów^[5]^[9]
Olivier Guichard – minister stanu, minister sprawiedliwości
Michel Poniatowski – minister stanu, minister spraw wewnętrznych
Jean Lecanuet – minister stanu odpowiedzialny za planowanie i rozwój regionalny
Louis de Guiringaud – minister spraw zagranicznych
Yvon Bourges – minister obrony
René Haby – minister edukacji
Robert Galley – minister ds. współpracy
Jean-Pierre Fourcade – minister ds. zaopatrzenia
Pierre Brousse – minister handlu i rzemiosła
André Rossi – minister handlu zagranicznego
Robert Boulin – minister ds. kontaktów z parlamentem
Christian Bonnet – minister rolnictwa
Christian Beullac – minister pracy
Simone Veil – minister zdrowia
Michel d’Ornano – minister przemysłu i badań naukowych
Vincent Ansquer – minister ds. jakości życia

Drugi gabinet (od marca 1977 do kwietnia 1978)

Raymond Barre – premier, minister gospodarki i finansów^[5]^[9]
Alain Peyrefitte – minister sprawiedliwości
Louis de Guiringaud – minister spraw zagranicznych
Christian Bonnet – minister spraw wewnętrznych
Yvon Bourges – minister obrony
Robert Galley – minister ds. współpracy
Michel d’Ornano – minister kultury i środowiska
Jean-Pierre Fourcade – minister ds. zaopatrzenia i rozwoju regionalnego (26 września 1977 resort przejął Fernand Icart)
René Haby – minister edukacji
Pierre Méhaignerie – minister rolnictwa
René Monory – minister przemysłu, handlu i rzemiosła
Christian Beullac – minister pracy
Simone Veil – minister zdrowia i ochrony socjalnej
André Rossi – minister handlu zagranicznego
Alice Saunier-Seïté – minister ds. uniwersytetów (od 10 stycznia 1978)

Trzeci gabinet (od kwietnia 1978 do maja 1981)

Raymond Barre – premier^[5]^[9]
Alain Peyrefitte – minister sprawiedliwości
Simone Veil – minister zdrowia i rodziny (do 4 lipca 1979)
Jacques Barrot – minister zdrowia i ochrony socjalnej (od 4 lipca 1979)
Christian Bonnet – minister spraw wewnętrznych
Louis de Guiringaud – minister spraw zagranicznych (29 października 1978 resort przejął Jean François-Poncet)
Yvon Bourges – minister obrony (2 października 1980 resort przejął Joël Le Theule, który zmarł 14 grudnia 1980; 22 grudnia 1980 resort przejął Robert Galley)
Robert Boulin – minister pracy i partycypacji pracowniczej (zmarł 29 października 1979; 8 listopada 1979 resort przejął Jean Mattéoli)
Robert Galley – minister ds. współpracy
René Monory – minister gospodarki
Maurice Papon – minister budżetu
Michel d’Ornano – minister środowiska i warunków życia
Christian Beullac – minister edukacji
Alice Saunier-Seïté – minister ds. uniwersytetów
Pierre Méhaignerie – minister rolnictwa
André Giraud – minister przemysłu
Joël Le Theule – minister transportu (2 października 1980 resort przejął Daniel Hoeffel)
Jacques Barrot – minister handlu i rzemiosła (4 lipca 1979 resort przejął Maurice Charretier)
Jean-François Deniau – minister handlu zagranicznego (2 października 1980 resort przejął Michel Cointat)
Jean-Pierre Soisson – minister ds. młodzieży, sportu i rekreacji
Jean-Philippe Lecat – minister kultury i komunikacji

Przypisy

↑ ^a ^b Raymond Barre. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Raymond Barre. whoswho.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).
↑ Raymond Barre – Biographie. les-yeux-du-monde-nationale.fr, 19 maja 2013. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).
↑ ^a ^b L’ancien premier ministre français Raymond Barre est mort. lemonde.fr, 25 sierpnia 2007. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).
↑ Élection présidentielle 1988. france-politique.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).
↑ Doktorzy Honoris Causa UŁ. uni.lodz.pl. [dostęp 2017-08-25].
↑ Doctor Honoris Causa Ekonomickej Univerzity v Bratislave. euba.sk. [dostęp 2017-08-25]. (słow.).
↑ ^a ^b ^c Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République. assemblee-nationale.fr, lipiec 2004. [dostęp 2021-02-28]. (fr.).

[zn-1] Raymond Barre. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).

[bio-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Raymond Barre. whoswho.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).

[les-3] Raymond Barre – Biographie. les-yeux-du-monde-nationale.fr, 19 maja 2013. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).

[lm-4] L’ancien premier ministre français Raymond Barre est mort. lemonde.fr, 25 sierpnia 2007. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).

[rząd-5] Présidents de la République et Gouvernements sous la Ve République. assemblee-nationale.fr. [dostęp 2024-08-17]. (fr.).

[ep-6] Élection présidentielle 1988. france-politique.fr. [dostęp 2017-08-25]. (fr.).

[uł-7] Doktorzy Honoris Causa UŁ. uni.lodz.pl. [dostęp 2017-08-25].

[euba-8] Doctor Honoris Causa Ekonomickej Univerzity v Bratislave. euba.sk. [dostęp 2017-08-25]. (słow.).

[rząd1-9] Les Gouvernements et les assemblées parlementaires sous la Ve République. assemblee-nationale.fr, lipiec 2004. [dostęp 2021-02-28]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Burbonowie	Périgord (1815) Plessis (1815–1818) Dessolles (1818–1819) Decazes (1819–1820) Plessis (1820–1821) Villèle (1821–1828) Martignac (1828–1829) Polignac (1829–1830) Mortemart (1830)
Monarchia lipcowa	Broglie (1830) Laffitte (1830–1831) Perier (1831–1832) Soult (1832–1834) Gérard (1834) Bassano (1834) Mortier (1834–1835) Broglie (1835–1836) Thiers (1836) Molé (1836–1839) Soult (1839–1840) Thiers (1840) Soult (1840–1847) Guizot (1847 23 lutego 1848) Molé (1848)
II Republika	Dupont de l’Eure (1848) Arago (1848) Cavaignac (1848) Barrot (1848–1849) d’Hautpoul (1849–1851) Faucher (1851)
II Cesarstwo /Rząd Tymczasowy	Ollivier (1870) Cousin-Montauban (1870) Trochu (1870–1871)
III Republika	Dufaure (1871–1873) Broglie (1873–1874) Cissey (1874–1875) Buffet (1875–1876) Dufaure (1876) Simon (1876–1877) Broglie (1877) Rochebouet (1877) Dufaure (1877–1879) Waddington (1879–1879) Freycinet (1879–1880) Ferry (1880–1881) Gambetta (1881–1882) Freycinet (1882) Duclerc (1882–1883) Fallieres (1883) Ferry (1883–1885) Brisson (1885) Freycinet (1886) Goblet (1886–1887) Rouvier (1887) Tirard (1887–1888) Floquet (1888–1889) Tirard (1889–1890) Freycinet (1890–1892) Loubet (1892) Ribot (1892–1893) Dupuy (1893) Casimir-Perier (1893–1894) Dupuy (1894–1895) Ribot (1895) Bourgeois (1895–1896) Méline (1896–1898) Brisson (1898) Dupuy (1898–1899) Waldeck-Rousseau (1899–1902) Combes (1902–1905) Rouvier (1905–1906) Sarrien (1906) Clemenceau (1906–1909) Briand (1909–1911) Monis (1911) Caillaux (1911–1912) Poincaré (1912–1913) Briand (1913) Barthou (1913) Doumergue (1913–1914) Ribot (1914) Viviani (1914–1915) Briand (1915–1917) Ribot (1917) Painlevé (1917) Clemenceau (1917–1920) Millerand (1920) Leygues (1920–1921) Briand (1921–1922) Poincaré (1922–1924) François-Marsal (1924) Herriot (1924–1925) Painlevé (1925) Briand (1925–1926) Herriot (1926) Poincaré (1926–1929) Briand (1929) Tardieu (1929–1930) Chautemps (1930) Tardieu (1930) Steeg (1930–1931) Laval (1931–1932) Tardieu (1932) Herriot (1932) Paul-Boncour (1932–1933) Daladier ( 1933) Sarraut (1933) Chautemps (1933–1934) Daladier (1934) Doumergue (1934) Flandin (1934–1935) Bouisson (1935) Laval (1935–1936) Sarraut (1936) Blum (1936–1937) Chautemps (1937–1938) Blum (1938) Daladier (1938–1940) Reynaud (1940) Pétain (1940)
Francja Vichy/ Rząd Tymczasowy	Pétain (1940) Laval (1940–1941) Flandin (1940–1941) Darlan (1941–1942) Laval (1942–1944) Gaulle (1944–1946) Gouin (1946) Bidault (1946) Blum (1946–1947)
IV Republika	Ramadier (1947) Schuman (1947–1948) Marie (1948) Schuman (1948) Queuille (1948–1949) Bidault (1949–1950) Queuille (1950) Pleven (1950–1951) Queuille (1951) Pleven (1951–1952) Faure (1952) Pinay (1952–1953) Mayer (1953) Laniel (1953–1954) France (1954–1955) Faure (1955–1956) Mollet (1956–1957) Bourgès-Maunoury (1957) Gaillard (1957–1958) Pflimlin (1958) Gaulle (1958–1959)
V Republika	Debré (1959–1962) Pompidou (1962–1968) Couve de Murville (1968–1969) Chaban-Delmas (1969–1972) Messmer (1972–1974) Chirac (1974–1976) Barre (1976–1981) Mauroy (1981–1984) Fabius (1984–1986) Chirac (1986–1988) Rocard (1988–1991) Cresson (1991–1992) Bérégovoy (1992–1993) Balladur (1993–1995) Juppé (1995–1997) Jospin (1997–2002) Raffarin (2002–2005) Villepin (2005–2007) Fillon (2007–2012) Ayrault (2012–2014) Valls (2014–2016) Cazeneuve (2016–2017) Philippe (2017–2020) Castex (2020–2022) Borne (2022–2024) Attal (2024) Barnier (od 2024)

W dniu powstania	Jacques Chirac Pierre Abelin Vincent Ansquer Christian Bonnet Michel Durafour Jean-Pierre Fourcade Robert Galley René Haby André Jarrot Jean Lecanuet Michel d’Ornano Michel Poniatowski Jean Sauvagnargues Jean-Jacques Servan-Schreiber Jacques Soufflet Simone Veil
Późniejsi członkowie rządu	Raymond Barre Yvon Bourges André Fosset Jean de Lipkowski Gabriel Péronnet Norbert Ségard

W dniu powstania	Raymond Barre Christian Beullac Christian Bonnet Yvon Bourges Jean-Pierre Fourcade Robert Galley Louis de Guiringaud René Haby Pierre Méhaignerie René Monory Michel d’Ornano Alain Peyrefitte André Rossi Simone Veil
Późniejsi członkowie rządu	Fernand Icart Alice Saunier-Seïté

W dniu powstania	Raymond Barre Jacques Barrot Christian Beullac Christian Bonnet Robert Boulin Yvon Bourges Jean-François Deniau Robert Galley André Giraud Louis de Guiringaud Joël Le Theule Jean-Philippe Lecat Pierre Méhaignerie René Monory Michel d’Ornano Maurice Papon Alain Peyrefitte Alice Saunier-Seïté Jean-Pierre Soisson Simone Veil
Późniejsi członkowie rządu	Maurice Charretier Michel Cointat Jean François-Poncet Daniel Hoeffel Jean Mattéoli