Przejdź do zawartości

Rangaku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rangaku (jap. 蘭学; dosł. „holenderska nauka”, w czasie późniejszym rozumiana jako „zachodnia nauka”, studia wiedzy zachodniej poprzez język holenderski w okresie Edo (1603–1868)[1] – ogół wiedzy przejmowany przez Japonię poprzez kontakty z holenderską faktorią na sztucznej wyspie Dejima w zatoce Nagasaki, co pozwoliło Japonii poznać i przyswoić zachodnią technikę, medycynę, astronomię, matematykę, botanikę, fizykę, chemię, geografię, wojskowość, a także różnego rodzaju dobra materialne, towary i uzbrojenie w okresie zamknięcia kraju dla cudzoziemców w latach 1641–1853 z powodu polityki izolacji (sakoku) wprowadzonej przez siogunat Tokugawa[2][3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
  1. Portret przedstawia holenderskiego anatoma Stevena Blankaarta (1650–1704), a rysunek poniżej, jak wykonuje sekcję zwłok.
  2. Replika pierwszego w Japonii „elekitera”, jap. erekiteru (od niderl. elektriciteit, elektryczność) → rodzaj generatora elektryczności statycznej, używanego do eksperymentów elektrycznych w XVIII wieku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Ltd., 1991, s. 1356. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. 新明解国語辞典. Tokyo: Sanseido Co. Ltd, 2018, s. 1578. ISBN 978-4-385-13107-8.新明解国語辞典&rft.date=2018&rft.pub=Sanseido Co. Ltd&rft.place=Tokyo&rft.pages=1578&rft.isbn=978-4-385-13107-8">
  3. John Whitney Hall: Japonia od czasów najdawniejszych do dzisiaj. Warszawa: PIW, 1979, s. 185-187. ISBN 83-06-00205-9.