Przejdź do zawartości

Ramiro Blacutt

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ramiro Blacutt
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Ramiro Blacutt Rodríguez

Data i miejsce urodzenia

3 stycznia 1944
Boliwia

Data i miejsce śmierci

12 sierpnia 2024
Boliwia

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1959–1963 Club Bolívar
1963–1964 Ferro Carril Oeste 11 (1)
1964–1965 Bayern Monachium
1965–1971 Club Bolívar
1971–1973 FBC Melgar
1974 Club The Strongest
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Boliwia 23 (3)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979 Club The Strongest
1979 Boliwia
1980–1981 Club The Strongest
1982 Club Blooming
1983 Club Bolívar
1984 Chaco Petrolero La Paz
1985–1986 Club Blooming
1987 Lítoral Cochabamba
1988–1989 Club Bolívar
1990 Club Blooming
1990–1992 Boliwia
1992–1993 Club Blooming
1994 Club The Strongest
1995 Club Bolívar
1996 Club The Strongest
1997 Guabirá Montero
1998 Club Jorge Wilstermann
1999 Real Santa Cruz
1999–2000 Aucas Quito
2001 CD El Nacional
2004 Boliwia
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Ramiro Blacutt Rodríguez (ur. 3 stycznia 1944, zm. 12 sierpnia 2024[1]) – piłkarz boliwijski, napastnik (prawoskrzydłowy). Później trener.

Często w literaturze i prasie można spotkać zapis Ramiro Blacut.

Piłkarz

[edytuj | edytuj kod]

Blacutt karierę piłkarską rozpoczął w 1959 roku w klubie Club Bolívar. Jako piłkarz klubu Bolívar wziął udział w turnieju Copa América 1963, gdzie Boliwia zdobyła tytuł mistrza Ameryki Południowej. Blacutt zagrał w czterech meczach – z Peru (w trakcie meczu zmienił go Abdúl Aramayo), Paragwajem (wszedł na boisko za Abdúla Aramayo), Argentyną (zdobył bramkę) i Brazylią.

Po mistrzostwach kontynentanlnych Blacutt grał w latach 19631964 w argentyńskim klubie Ferro Carril Oeste, w którym rozegrał 11 meczów i zdobył 1 bramkę. W latach 1964-1965 grał także w Europie, w niemieckim klubie Bayern Monachium.

Latem 1965 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1966 roku. Blacutt zagrał w czterech meczach – dwóch z Argentyną i dwóch z Paragwajem.

Razem z klubem Bolívar w 1966 roku zdobył mistrzostwo Boliwii i dzięki temu wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1967. Bolívar zajął w grupie 4. miejsce na 6 klubów, a Blacutt zdobył 3 bramki.

Wziął udział w turnieju Copa América 1967, gdzie Boliwia zajęła ostatnie, szóste miejsce. Blacutt zagrał we wszystkich pięciu meczach – z Urugwajem, Argentyną, Paragwajem, Wenezuelą (zmienił go Jorge Urdidínea) i Chile. W 1968 roku zdobył drugi w swej karierze tytuł mistrza Boliwii.

W turnieju Copa Libertadores 1969 Bolívar był bliski awansu do ćwierćfinału. W meczu barażowym z paragwajskim klubem Club Olimpia Blacutt zdobył bramkę, która doprowadziła do dogrywki – tą jednak wygrała Olimpia. Latem 1969 roku wziął udział w eliminacjach do finałów mistrzostw świata w 1970 roku. Zagrał w czterech meczach – dwóch z Argentyną i dwóch z Peru. W ostatnim meczu z Argentyną zdobył jedyną i zwycięską bramkę, która przesądziła o tym, że w 1970 roku na meksykańskie finały pojechała drużyna Peru zamiast faworyzowanej Argentyny.

Podczas turnieju Copa Libertadores 1970 Bolívar ponownie nie zdołał awansować z grupy, jednak tym razem zadanie było trudniejsze, gdyż boliwijskie kluby zmierzyć się musiały z klubami z Argentyny. Blacutt zdobył w turnieju 1 bramkę.

W klubie Bolívar grał do 1971 roku, po czym przeniósł się do peruwiańskiego klubu FBC Melgar, gdzie występował w latach 19721973. W 1974 roku zakończył karierę piłkarską w klubie Club The Strongest, razem z którym zdobył swój trzeci tytuł mistrza Boliwii.

W reprezentacji Boliwii rozegrał łącznie 23 mecze i zdobył 3 bramki. Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem.

Blacutt nie był tak znakomitym technikiem, jak jego reprezentacyjny partner z napadu, Víctor Ugarte. Choć na ogół grał na prawym skrzydle, często zmieniał pozycje, przemieszczając się głównie na środek. Jego strzały były bardzo ostre i kąśliwe, oddawane w najmniej spodziewanych chwilach. Razem z Ugarte zaliczany jest do dwóch najlepszych boliwijskich piłkarzy lat 60.

Trener

[edytuj | edytuj kod]

W 1979 roku Blacutt został trenerem w klubie Bolívar. Był trenerem reprezentacji Boliwii w czasie turnieju Copa América 1979, gdzie Boliwia zajęła w grupie drugie miejsce. Choć zespół Blacutta nie zdołał awansować dalej, przegrywając rywalizację z Brazylią, i tak sprawił wielką sensację, plasując się wyżej od Argentyny. Kierowana przez Blacutta Boliwia wygrała 2 mecze na własnym boisku (2:1 z Argentyną i 2:1 z Brazylią) oraz przegrała 2 mecze wyjazdowe (0:3 z Argentyną i 0:2 z Brazylią). Po turnieju w latach 19801981 pracował w klubie The Strongest.

W 1982 roku pracował w klubie Club Blooming, a w 1983 roku drugi raz w klubie Bolívar. W 1984 roku trenował drużynę klubu Chaco Petrolero La Paz, a w latach 19851986 znów był trenerem klubu Blooming.

W 1987 roku pracował w klubie Lítoral Cochabamba, po czym kolejny raz w latach 19881989 trenował drużynę klubu Bolívar.

W 1990 roku został trenerem klubu Blooming, po czym ponownie objął posadę trenera reprezentacji Boliwii, którą prowadził podczas turnieju Copa América 1991. Drużyna Blacutta w grupie B zremisowała 2 mecze (1:1 z Urugwajem i 0:0 z Kolumbią) oraz przegrała 2 mecze (1:2 z Brazylią i 0:4 z Ekwadorem), zajmując w grupie B ostatnie 5. miejsce. W 1992 roku posadę reprezentacyjnego trenera objął hiszpański trener Xabier Azkargorta, a Blacutt wrócił do pracy w klubie Blooming.

W 1994 roku pracował w klubie The Strongest, w 1995 roku Bolívar, a w 1996 roku znów w The Strongest. Następnie w 1997 roku był trenerem klubu Guabirá Montero, w 1998 roku Club Jorge Wilstermann, a w 1999 roku pracował w Real Santa Cruz.

W 1999 roku przeprowadził się do Ekwadoru, gdzie do 2000 roku trenował klub Aucas Quito, a w 2001 roku był trenerem klubu CD El Nacional.

Po raz trzeci jako trener poprowadził Boliwię w mistrzostwach kontynentalnych podczas turnieju Copa América 2004, gdzie Boliwia znów odpadła w fazie grupowej. Drużyna Blacutta zremisowała 2 mecze (2:2 z Peru i 1:1 z Wenezuelą) oraz przegrała 0:1 z Kolumbią, zajmując w grupie 3. miejsce. W następnym roku stanowisko reprezentacyjnego trenera objął Ovidio Messa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]