Przejdź do zawartości

Quinton Jackson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Quinton Jackson
Ilustracja
Pseudonim

Rampage

Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1978
Memphis

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

185 cm

Masa ciała

93 kg

Styl walki

zapasy

Kategoria wagowa

półciężka

Klub

Team Oyama

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

49

Zwycięstwa

37

Przez nokauty

16

Przez poddania

7

Przez decyzje

14

Porażki

12

Remisy

0

Nieodbyte

0

  1. Bilans walk aktualny na 2017-03-31.

Quinton Ramone „Rampage” Jackson (ur. 20 czerwca 1978 w Memphis) – amerykański zawodnik mieszanych sztuk walki, wrestler i aktor[1]. Finalista PRIDE Middleweight Grand Prix 2003 oraz mistrz UFC wagi półciężkiej z 2007.

Kariera sportowa

[edytuj | edytuj kod]

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Sporty walki Jackson rozpoczął trenować w szkole średniej. Startował w zawodach zapaśniczych.

Mieszane sztuki walki

[edytuj | edytuj kod]

Karierę w MMA rozpoczął w 1999 roku w wieku 21 lat. Walczył na lokalnych galach m.in. King of the Cage, Gladiator Challenge oraz Dangerzone notując bilans do 2001 roku 10 zwycięstw i tylko jednej porażki

PRIDE FC

[edytuj | edytuj kod]

Siła i umiejętności zapaśnicze umożliwiają mu stosowanie efektownych rzutów przeciwnikami, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. Dzięki odniesionym wcześniej zwycięstwom w 2001 roku został zaproszony do PRIDE FC. W debiucie zmierzył się z gwiazdą japońskiego MMA Kazushim Sakurabą z którym przegrał przez duszenie. Kolejną szanse walki w PRIDE otrzymał jeszcze w tym samym roku 3 listopada. Na gali PRIDE 17 szybko znokautował zawodnika gospodarzy Yuki Ishikawa na początku 1. rundy.

W latach 2002–2003 rywalizował z czołowymi zawodnikami świata, m.in. z Ihorem Wowczanczynem i Kevinem Randlemanem z którymi wygrał. Po znakomitych występach, dostał możliwość wzięcia udziału w turnieju PRIDE Middleweight Grand Prix 2003, gdzie dotarł do finału ulegając w nim Brazylijczykowi Wanderleiowi Silvie. W drodze do finału pokonał byłego mistrza UFC Murilo Bustamante i przyszłego Chucka Liddella.

W kolejnych latach nokautował m.in. Ricardo Aronę efektownym wyniesieniem i rozbiciem (tzw. „slamem”) który przeszedł do historii mieszanych sztuk walki jako jeden z najbardziej widowiskowych nokautów wszech czasów oraz ponownie uległ Silvie, tym razem w pojedynku o pas mistrzowski PRIDE w wadze średniej. W 2006 postanowił zerwać kontrakt z japońską organizacją i związać się z szybko rozwijającą się World Fighting Alliance. Stoczył dla niej jeden pojedynek pokonując medalistę igrzysk olimpijskich w zapasach Matta Lindlanda po czym organizacja została kupiona przez Zuffa (właściciela UFC) wraz z kontraktami zawodników w tym Jacksona.

W lutym 2007 roku przeniósł się do UFC. Już w drugiej walce w tej organizacji, w maju 2007 roku, zmierzył się z mistrzem wagi półciężkiej Chuckiem Liddellem. Znokautował go, odbierając mu tytuł. Trzy miesiące później stanął do walki z Danem Hendersonem, posiadaczem pasa mistrzowskiego wagi średniej PRIDE. Jackson, po pięciu zaciętych rundach, zwyciężył przez jednogłośną decyzję sędziów tym samym broniąc tytuł i jednocześnie stając się pierwszym posiadaczem zunifikowanego pasa mistrzowskiego PRIDE i UFC.

5 lipca 2008 roku na gali UFC 86 Jackson uległ Forrestowi Griffinowi przez decyzję sędziowską i stracił na jego rzecz mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej.

25 lutego 2010 roku ogłosił, że po wygaśnięciu kontraktu zakończy karierę w UFC. Oświadczył, że popadł w konflikt z władzami organizacji i chce odejść od czynnego uprawiania sportu. Zamierza całkowicie oddać się swojej pasji – aktorstwu[2]. Powrócił jednak do octagonu w maju, gdy na gali UFC 114 stoczył przegrany pojedynek z Rashadem Evansem. Po zwycięstwach nad Lyoto Machidą i Mattem Hamillem oraz w obliczu kontuzji Evansa, został wyznaczony do walki o mistrzostwo UFC. We wrześniu, na gali UFC 135, przegrał przez duszenie zza pleców w 4. rundzie z broniącym tytułu Jonem Jonsem[3]. Po porażce z Jonesem przegrywał dwukrotnie, z Ryanem Baderem oraz Gloverem Teixeirą tym samym wypełniając swój kontrakt który nie został przedłużony.

Bellator MMA

[edytuj | edytuj kod]

4 czerwca 2013 podpisał kontrakt z głównym rywalem UFC, Bellator MMA[4]. W debiucie w nowej organizacji znokautował Joeya Beltrana. 17 maja 2014 roku wygrał turniej wagi półciężkiej pokonując w finale Muhammeda Lawala i otrzymując prawo do walki o pas mistrzowski.

Powrót do UFC

[edytuj | edytuj kod]

20 grudnia 2014 podczas gali UFC Fight Night – Machida vs Dollaway ogłoszono powrót Jacksona do UFC. Prezydent Bellatora Scott Coker poinformował w mediach iż Jackson nadal jest pod kontraktem z Bellatorem i jeśli nie dostosuje się do warunków umowy, zostanie pozwany do sądu[5]. Na 18 dni przed planowaną walką w UFC, Jackson oficjalnie został zdjęty z rozpiski z powodu przegranej sprawy sądowej z Bellatorem, lecz 21 kwietnia (cztery dni przed galą) Sąd Najwyższy stanu New Jersey po apelacji uchylił zakaz Jacksonowi który pozwolił mu się legalnie związać nową umową z UFC. Ostatecznie 25 kwietnia 2015 stoczył wygrany pojedynek z Brazylijczykiem Fábio Maldonado[6] Po kolejnych zawirowaniach kontraktowych, w lutym 2016, ponownie wrócił do Bellatora[7], tocząc 24 czerwca zwycięski pojedynek z Japończykiem Satoshim Ishii na gali Bellator Dynamite 2.

Total Nonstop Action (wrestling)

[edytuj | edytuj kod]

Między walkami w Bellatorze, okazyjnie występował na galach pro-wrestlingu federacji Total Nonstop Action (TNA) razem z innymi zawodnikami Bellatora – Lawalem i Tito Ortizem.

Osiągnięcia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Lista walk

[edytuj | edytuj kod]
Wynik Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Przegrana Rosja

Fiodor Jemieljanienko

KO (prawy cross) 1 2:44 Bellator 237: Fedor vs. Rampage 29.12.2019 Japonia Saitama Main Event
Przegrana Stany Zjednoczone Muhammed Lawal Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 175 – Rampage vs. King Mo 2 31.03.2017 Stany Zjednoczone Rosemont
Wygrana Japonia Satoshi Ishii Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 Bellator 157: Dynamite 2 24.06.2016 Stany Zjednoczone St. Louis
Wygrana Brazylia Fábio Maldonado Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 186 25.04.2015 Kanada Montreal
Wygrana Stany Zjednoczone Muhammed Lawal Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 Bellator 120 17.05.2014 Stany Zjednoczone Southaven finał turnieju Bellator w wadze półciężkiej
Wygrana Francja Christian M’Pumbu KO (ciosy pięściami) 1 4:34 Bellator 110 28.02.2014 Stany Zjednoczone Uncasville półfinał turnieju Bellator w wadze półciężkiej
Wygrana Stany Zjednoczone Joey Beltran KO (ciosy pięściami) 1 4:59 Bellator 108 15.11.2013 Stany Zjednoczone Atlantic City
Przegrana Brazylia Glover Teixeira Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC on Fox: Johnson vs. Dodson 26.01.2013 Stany Zjednoczone Chicago
Przegrana Stany Zjednoczone Ryan Bader Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 144 25.02.2012 Japonia Saitama
Przegrana Stany Zjednoczone Jon Jones Poddanie (duszenie zza pleców) 4 1:14 UFC 135 25.09.2011 Stany Zjednoczone Denver walka o mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej
Wygrana Stany Zjednoczone Matt Hamill Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 130 28.05.2011 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana Brazylia Lyoto Machida Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 UFC 123 20.11.2010 Stany Zjednoczone Auburn Hills
Przegrana Stany Zjednoczone Rashad Evans Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 114 29.05.2010 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana Stany Zjednoczone Keith Jardine Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 UFC 96 07.03.2009 Stany Zjednoczone Columbus
Wygrana Brazylia Wanderlei Silva KO (cios pięścią) 1 3:21 UFC 92 27.12.2008 Stany Zjednoczone Las Vegas
Przegrana Stany Zjednoczone Forrest Griffin Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 86 05.07.2008 Stany Zjednoczone Las Vegas stracił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej
Wygrana Stany Zjednoczone Dan Henderson Decyzja (jednogłośna) 5 5:00 UFC 75: Champion vs. Champion 08.09.2007 Anglia Londyn obronił mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej oraz zunifikował mistrzostwo PRIDE w wadze średniej
Wygrana Stany Zjednoczone Chuck Liddell TKO (ciosy pięściami) 1 1:53 UFC 71 26.05.2007 Stany Zjednoczone Las Vegas zdobył mistrzostwo UFC w wadze półciężkiej
Wygrana Stany Zjednoczone Marvin Eastman KO (ciosy pięściami) 2 3:49 UFC 67 03.02.2007 Stany Zjednoczone Las Vegas
Wygrana Stany Zjednoczone Matt Lindland Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 WFA: King of the Streets 22.07.2006 Stany Zjednoczone Los Angeles
Wygrana Korea Południowa Yoon Dong-sik Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 PRIDE 31 26.02.2006 Japonia Saitama
Wygrana Japonia Hirotaka Yokoi TKO (kopnięcia) 1 4:05 PRIDE 30 23.10.2005 Japonia Saitama
Przegrana Brazylia Maurício Rua TKO (kopnięcia) 1 4:47 PRIDE Total Elimination 2005 23.04.2005 Japonia Osaka I runda PRIDE 2005 Middleweight GP
Wygrana Brazylia Murilo Rua Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 PRIDE 29 20.02.2005 Japonia Saitama
Przegrana Brazylia Wanderlei Silva KO (ciosy kolanami) 2 3:26 PRIDE 28 31.10.2004 Japonia Saitama walka o mistrzostwo PRIDE FC w wadze średniej
Wygrana Brazylia Ricardo Arona KO (suples) 1 7:32 PRIDE Shockwave 2003 20.06.2004 Japonia Saitama
Wygrana Japonia Ikuhisa Minowa TKO (ciosy pięściami) 2 1:05 PRIDE Shockwave 2003 31.12.2003 Japonia Saitama
Przegrana Brazylia Wanderlei Silva TKO (ciosy kolanami) 1 6:28 PRIDE Final Conflict 2003 09.11.2003 Japonia Tokio finał PRIDE 2003 Middleweight GP
Wygrana Stany Zjednoczone Chuck Liddell TKO (poddanie przez narożnik) 2 3:10 PRIDE Final Conflict 2003 09.11.2003 Japonia Tokio półfinał PRIDE 2003 Middleweight GP
Wygrana Brazylia Murilo Bustamante Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 PRIDE Total Elimination 2003 10.08.2003 Japonia Saitama ćwierćfinał PRIDE 2003 Middleweight GP
Wygrana Rosja Michaił Iluchin Poddanie (cios kolanem w korpus) 1 6:26 PRIDE 26 08.06.2003 Japonia Jokohama
Wygrana Stany Zjednoczone Kevin Randleman TKO (ciosy pięściami) 1 6:58 PRIDE 25 16.03.2003 Japonia Jokohama
Wygrana Ukraina Ihor Wowczanczyn Poddanie werbalne (złamane żebro) 1 7:17 PRIDE 22 29.09.2002 Japonia Nagoja
Wygrana Stany Zjednoczone Sean Gray TKO (ciosy pięściami) 3 0:37 King of the Cage 13: Revolution 17.05.2002 Stany Zjednoczone Reno
Wygrana Japonia Masa’aki Satake TKO (suples) 1 7:07 PRIDE 20 28.04.2002 Japonia Jokohama
Przegrana Japonia Daijiro Matsui Dyskwalifikacja (cios w krocze) 1 0:14 PRIDE 18 23.12.2001 Japonia Fukuoka
Wygrana Japonia Yuki Ishikawa KO (ciosy pięściami) 1 1:52 PRIDE 17 03.11.2001 Japonia Tokio
Wygrana Japonia Alexander Otsuka TKO (walka zatrzymana przez lekarza) 2 05:00 BattlArts vs. the World 14.10.2001 Japonia Tokio
Przegrana Japonia Kazushi Sakuraba Poddanie (duszenie zza pleców) 1 5:41 PRIDE 15 29.07.2001 Japonia Saitama
Wygrana Stany Zjednoczone Kenneth Williams Poddanie (duszenie zza pleców) 1 4:40 Gladiator Challenge 4 17.06.2001 Stany Zjednoczone Colusa
Wygrana Stany Zjednoczone Bryson Howvreck Poddanie (ciosy pięściami) 1 1:48 KOTC 8: Bombs Away 29.04.2001 Stany Zjednoczone Colusa
Wygrana Stany Zjednoczone Rocko Henderson Poddanie (kimura) 2 1:15 Gladiator Challenge 3 07.04.2001 Stany Zjednoczone Kalifornia
Wygrana Stany Zjednoczone Dave Taylor TKO 1 5:00 Gladiator Challenge 2 18.02.2001 Stany Zjednoczone Colusa
Wygrana Stany Zjednoczone Charles West Decyzja 3 5:00 Gladiator Challenge 1 09.12.2000 Stany Zjednoczone Kalifornia
Wygrana Stany Zjednoczone Rob Smith Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 KOTC 6: Road Warriors 29.11.2000 Stany Zjednoczone Mount Pleasant
Wygrana Stany Zjednoczone Warren Owsley Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) 1 6:04 Dangerzone – Night of the Beast 28.10.2000 Stany Zjednoczone Lynchburg
Wygrana Stany Zjednoczone Ron Rumpf TKO (ciosy pięściami) 1 1:18 Continental Freefighting Alliance 2 19.07.2000 Stany Zjednoczone
Przegrana Stany Zjednoczone Marvin Eastman Decyzja (jednogłośna) 2 5:00 KOTC 4: Gladiators 24 czerwca 2000 Stany Zjednoczone San Jacinto
Wygrana Stany Zjednoczone Marco Bermudaz Poddanie (duszenie zza pleców) 2 7:17 HB Underground Pancrase 13.05.2000 Stany Zjednoczone Huntington Beach
Wygrana Stany Zjednoczone Mike Pyle Decyzja (jednogłośna) 3 5:00 ISCF: Memphis 13.11.1999 Stany Zjednoczone Memphis

Kariera telewizyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 r. Jackson zdecydował się zostać trenerem jednej z drużyn w reality-show „The Ultimate Fighter 7”. Drugim trenerem został Forrest Griffin.

Kariera aktorska[1]

[edytuj | edytuj kod]
Filmografia Quintona Jacksona
Rok Tytuł filmu Tytuł polski Rola
2005 Confessions of a Pit Fighter
2008 Bad Guys Leroy Johnson
2008 The Midnight Meat Train Nocny pociąg z mięsem
2009 Never Surrender
2009 Hell’s Chain Jackson
2009 Death Warrior Wolf
2010 The A-Team Drużyna A B. A. Baracus
2011 Duel of Legends Rampage Jackson

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b profil Jacksona w bazie imdb. [dostęp 2010-06-07]. (ang.).
  2. Gniewni.com [online], gniewni.com [dostęp 2017-12-03] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-24].
  3. Brian Knapp: Stellar Jones Chokes Rampage. sherdog.com, 24 września 2011. [dostęp 2011-09-24]. (ang.).
  4. Quinton Jackson podpisał kontrakt z Bellatorem. mmarocks.pl, 2013-06-04. (pol.).
  5. Scott Coker: ‘Rampage’ Jackson situation has been turned over to Bellator lawyers – MMA Fighting [online], mmafighting.com [dostęp 2017-11-26].
  6. Quinton Jackson vs. Fabio Maldonado back on after judge overturns injuction – MMA Fighting [online], mmafighting.com [dostęp 2017-11-26].
  7. Ariel Helwani: ‘Rampage’ Jackson agrees to settlement, new contract with Bellator. mmafighting.com, 2016-02-16. (ang.).
  8. a b Meltzer, Dave: Biggest issue of the year: The 2011 Wrestling Observer Newsletter Awards Issue. Wrestling Observer Newsletter. (ang.).
  9. Sherdog.com Fighter of the Year: “Rampage”. sherdog.com, 2008-01-03. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]