Protreptyk
Protreptyk (gr. προτρεπτικός ‘zachęcający’) – rodzaj retoryki, który w starożytności obejmował literaturę o charakterze dydaktycznym. Gatunek ten obejmował mowy oraz dialogi, których treścią była zachęta do robienia postępów w moralności. Pobudzał także do rozwijania zdolności intelektualnych, szczególnie w studiowaniu filozofii[1].
W starożytnej Grecji ten gatunek literatury dydaktycznej uprawiali m.in. sofiści, Platon, Arystoteles, natomiast w starożytnym Rzymie m.in. Cyceron, Seneka Młodszy, Laktancjusz[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Słownik terminów literackich. Janusz Sławiński (red.). Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2010, s. 441. ISBN 978-83-04-04967-3.