Prawo geodezyjne i kartograficzne

Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne
Państwo	Polska
Data wydania	17 maja 1989
Miejsce publikacji	Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 163
Tekst jednolity	Dz.U. z 2024 r. poz. 1151
Data wejścia w życie	1 lipca 1989
Rodzaj aktu	ustawa
Przedmiot regulacji	prawo geodezyjne i kartograficzne
Status	obowiązujący
Ostatnio zmieniony przez	Dz.U. z 2023 r. poz. 1688
Wejście w życie ostatniej zmiany	24 września 2023
	Zastrzeżenia dotyczące pojęć prawnych

Prawo geodezyjne i kartograficzne – obowiązująca w Polsce ustawa regulująca zagadnienia dotyczące geodezji i kartografii.

Zakres regulacji

Ustawa reguluje sprawy:

krajowego systemu informacji o terenie (KSIT)
organizacji i zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej
wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych
ewidencji gruntów i budynków (katastru nieruchomości)
zintegrowanego systemu informacji o nieruchomościach (ZSIN)
gleboznawczej klasyfikacji gruntów
rozgraniczania nieruchomości
geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu (GESUT) oraz koordynacji sytuowania tych sieci
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii
ewidencji miejscowości, ulic i adresów (EMUiA), dawniej numeracji porządkowej nieruchomości w miejscowościach.

Struktura redakcyjna ustawy

Rozdział 1 Przepisy ogólne
Rozdział 2 Służba Geodezyjna i Kartograficzna
Rozdział 3 Prace geodezyjne i kartograficzne
Rozdział 4 Ewidencja gruntów i budynków
Rozdział 5 Geodezyjna ewidencja sieci uzbrojenia terenu
Rozdział 6 Rozgraniczanie nieruchomości
Rozdział 7 Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny
Rozdział 8 Uprawnienia zawodowe oraz odpowiedzialność dyscyplinarna
Rozdział 8a Ewidencja miejscowości, ulic i adresów
Rozdział 9 Przepisy karne i kary pieniężne
Rozdział 10 Przepisy przejściowe i końcowe
ZAŁĄCZNIK Wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty

Organ centralny i doradczy

Ustawa określa organem administracji rządowej właściwym w sprawach geodezji i kartografii jest Główny Geodeta Kraju, nad którym nadzór sprawuje minister właściwy do spraw administracji publicznej. Głównego Geodetę Kraju powołuje i odwołuje Prezes Rady Ministrów. Organem doradczym i opiniodawczym Głównego Geodety Kraju jest Państwowa Rada Geodezyjna i Kartograficzna. Przy Głównym Geodecie Kraju działa również Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. skład osobowy Rady i Komisji określa Główny Geodeta Kraju, natomiast tryb i zakres działania określa minister właściwy do spraw administracji publicznej określi, w drodze rozporządzenia.

Akty zmienione

Ustawa zmieniła przepisy następujących aktów (zmiany bezpośrednie):

Ustawa z dnia 26 marca 1982 r. o scalaniu gruntów (Dz.U. z 1982 r. nr 11, poz. 80 i Dz.U. z 1989 r. nr 10, poz. 55)
Ustawa z dnia 12 listopada 1985 r. o zmianach w organizacji oraz zakresie działania niektórych naczelnych i centralnych organów administracji państwowej (Dz.U. z 1985 r. nr 50, poz. 262 i Dz.U. z 1987 r. nr 33, poz. 180)
Ustawa z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa. (Dz.U. z 1987 r. nr 33, poz. 173).

Nowelizacje i wyroki Trybunału Konstytucyjnego

Ustawę nowelizowano wielokrotnie. Niektóre jej przepisy były również badane pod względem ich zgodności z Konstytucją. 25 czerwca 2013 r. Trybunał Konstytucyjny, po rozpatrzeniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, stwierdził, że ówczesny art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy jest niezgodny z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji. W ocenie wnioskodawcy, ww. przepis prawny był "niezgodny z konstytucyjną regułą wyłączności ustawy w regulacji stosunku daninowego oraz konstytucyjnymi wymogami szczegółowości treściowej upoważnienia do wydania aktu podstawowego"^[1].

Pierwotny tekst został opublikowany w Dz.U. z 1989 r. nr 30, poz. 163, kolejne teksty jednolite zostały opublikowane w:

Derogacja

Wraz z w wejściem w życie ustawy, moc utraciły (uchylenie bezpośrednie):

dekret z dnia 13 września 1946 r. o rozgraniczeniu nieruchomości (Dz.U. z 1946 r. nr 53, poz. 298 i Dz.U. z 1946 r. nr 70, poz. 382)
dekret z dnia 25 kwietnia 1948 r. o prawie dokonywania zdjęć aerofotogrametrycznych (Dz.U. z 1948 r. nr 24, poz. 160)
dekret z dnia 2 lutego 1955 r. o ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 1955 r. nr 6, poz. 32)
dekret z dnia 13 czerwca 1956 r. o państwowej służbie geodezyjnej i kartograficznej (Dz.U. z 1956 r. nr 25, poz. 115, Dz.U. z 1983 r. nr 44, poz. 200, Dz.U. z 1987 r. nr 33, poz. 180 i Dz.U. z 1988 r. nr 24, poz. 170).

Zobacz też

Przypisy

↑ Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2013 r. K 30/12 (OTK-A 2013/5/61 Dz.U. z 2013 r. poz. 805).

Linki zewnętrzne

Ustawa w Internetowym Systemie Aktów Prawnych. isap.sejm.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)].

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.

[1] Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2013 r. K 30/12 (OTK-A 2013/5/61 Dz.U. z 2013 r. poz. 805).

[1]