Podwólczanka
Na mapach: 
54°03′34″N 22°44′51″E/54,086344 22,747500
54°03′34″N 22°44′51″E/54,086344 22,747500| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
87 |
| Kod pocztowy |
16-423[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BSU |
| SIMC |
0753426[5] |
Położenie na mapie gminy Bakałarzewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu suwalskiego  | |
| 54°03′34″N 22°44′51″E/54,086344 22,747500[1]
| |
Podwólczanka – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie suwalskim, w gminie Bakałarzewo[5][6].
Podwólczanka istniała już w 1783 roku. W XIX wieku podlegała parafii Bakałarzewo. W 1827 roku były tu cztery domy i 23 mieszkańców, ale około 1887 roku - już 8 domów i 65 osób. Mieszkańcy tej wsi uczestniczyli w wojnie obronnej 1939 roku[7].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Częstochowskiej w Żylinach[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 106525
- ↑ Wieś Podwólczanka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-11-08], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 945 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ T. Naruszewicz, Miejscowości ziemi bakałarzewskiej, Bakałarzewo 2014, s. 327-329.
- ↑ Historia parafii. Strona parafii w Żylinach. [dostęp 2021-12-08].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Podwólczanka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 480.