Neocamarosporium betae
.jpg) Szpinak porażony przez N. betae | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Neocamarosporium betae |
| Nazwa systematyczna | |
| Neocamarosporium betae (Berl.) Ariyaw. & K.D. Hyde Fungal Diversity 71: 119 (2015) | |
Neocamarosporium betae (Berl.) Ariyaw. & K.D. Hyde – gatunek grzybów z typu workowców (Ascomycota)[1]. Szeroko rozprzestrzeniony pasożyt roślin[2].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Neocamarosporium, Neocamarosporiaceae, Pleosporales, Pleosporomycetidae, Dothideomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fung[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1888 r. Augusto Napoleone Berlese, nadając mu nazwę Pyrenophora echinella var. betae. W 2015 r. A.D. Ariyawansa i Kevin David Hyde przenieśli go do utworzonego rok wcześniej rodzaju Neocamarosporium[1]. Niektóre synonimy[3]:
- Phoma betae A.B. Frank 1892
- Phyllosticta betae Oudem.1877
- Pleospora betae Björl. 1944
- Pleospora betae (Berl.) Nevod. 1915
- Pleospora bjoerlingii Byford 1963
- Pleospora betae Björl. 1944[3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Grzyb mikroskopijny. Na resztkach pożniwnych w skórce buraków tworzy niemal kuliste owocniki typu pseudotecjum o rozmiarach 230–340 × 160–205 μm[4] i ścianie o grubości 35–40 μm. Powstają w nich bitunikowe, 8-zarodnikowe worki o rozmiarach 85–120 × 14–16 μm. Askospory brązowe, elipsoidalne, lekko zwężone, z trzema przegrodami. Mają rozmiar 18–25 × 7–10 μm. W czasie dojrzewania askospory w każdej z dwóch jej środkowych komórek tworzy się przegroda podłużna[5].
Często obok pseudotecjów w skórce żywiciela tworzą się pyknidia o średnicy 150–250 μm i wysokości 200–230 μm. Ich zewnętrzna warstwa składa się z dwóch do trzech warstw komórek o nieregularnym kształcie, wewnętrzna z jednej warstwy komórek. Komórki są cienkościenne, hialinowe, o rozmiarach 6–8 × 3,5 μm. Pykniospory hialinowe, o kształcie od owalnego do półcylindrycznego i rozmiarach 5–8 × 3–4,3 μm. Na dekstrozie ziemniaczanej kolonia Pleospora bjoerlingi rozwija się szybko, tworzy czarniawe grzybnie, w których już po 10 dniach w temperaturze pokojowej dojrzewają pykniospory[5].
Znaczenie
[edytuj | edytuj kod]Grzyb pasożytniczy wywołujący u buraków choroby o nazwie plamik buraka i zgorzel siewek buraka[6]. Występuje w glebie oraz na resztkach roślin[4]. Wytwarza trujące mykotoksyny[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2024-09-30] (ang.).
- ↑ a b Phoma betae [online] [dostęp 2017-05-09].
- ↑ a b Species Fungorum [online] [dostęp 2024-09-30] (ang.).
- ↑ a b Zofia Fiedorow, Barbara Gołębniak, Zbigniew Weber, Choroby roślin rolniczych, Poznań: Wyd. AR Augusta Cieszkowskiego w Poznaniu, 2008, ISBN 978-83-7160-468-3.
- ↑ a b Pleospora betae [online], Mycobank [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Zbigniew Borecki, Małgorzata Solenberg (red.), Polskie nazwy chorób roślin uprawnych, wyd. 2, Poznań: Polskie Towarzystwo Fitopatologiczne, 2017, s. 110, ISBN 978-83-948769-0-6.