Piwo dymione

Piwo dymione – styl piwa charakteryzujący się użyciem intensywnie podwędzanego, dymionego słodu^[1]. Genezą produkcji takiego słodu był dawny proces jego suszenia. Słód suszony był dawniej w ozdowniach – suszarniach, w których słód poddawano suszeniu na rusztach (darach) z użyciem ognia^[2]. Z czasem zauważono, że długie suszenie słodu połączone z dymieniem i wędzeniem nadaje piwu specyficzny aromat i smak.

Piwo dymione najbardziej rozpowszechnione jest w Niemczech w okolicach Bambergu we Frankonii (Rauchbier), w której wykorzystuje się dym z drzewa bukowego^[3]. W Polsce przedstawicielem piwa dymionego było piwo grodziskie, warzone ze słodów suszonych na drzewie dębowym. Obecnie ze względów ekonomicznych do wędzenia słodu w dymie wykorzystuje się węgiel i olej.

Zobacz też

Style piwa

Przypisy

↑ Marek Suliga. Cudowny smak piwa dymionego. „Pivaria”. 27 (14), s. 3, 2007. Wyd.: Krzysztof Żórawski. ISSN 1640-9205.
↑ Dobiesław Karst: Technologia rzemieślniczej produkcji piwa we Wrocławiu w okresie średniowiecznym i nowożytnym na tle browarnictwa europejskiego. W: Piwo we Wrocławiu. Od średniowiecza po czasy współczesne. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2002, s. 25. ISBN 83-917909-0-8.
↑ Michael Jackson: Piwa. Przegląd gatunków. Bielsko-Biała: Pascal, 1994, s. 17. ISBN 83-85412-42-5.

[1] Marek Suliga. Cudowny smak piwa dymionego. „Pivaria”. 27 (14), s. 3, 2007. Wyd.: Krzysztof Żórawski. ISSN 1640-9205.

[Piwo_we_Wrocławiu-2] Dobiesław Karst: Technologia rzemieślniczej produkcji piwa we Wrocławiu w okresie średniowiecznym i nowożytnym na tle browarnictwa europejskiego. W: Piwo we Wrocławiu. Od średniowiecza po czasy współczesne. Wrocław: Muzeum Miejskie Wrocławia, 2002, s. 25. ISBN 83-917909-0-8.

[Piwa._Przegląd_gat.-3] Michael Jackson: Piwa. Przegląd gatunków. Bielsko-Biała: Pascal, 1994, s. 17. ISBN 83-85412-42-5.

[1]

[2]

[3]