Przejdź do zawartości

Piotr Szyrszow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Szyrszow
Пётр Петро́вич Ширшо́в
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 grudnia 1905
Jekaterynosław

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1953
Moskwa

I zastępca przewodniczącego Głównego Zarządu Przejścia Północno-Wschodniego
Okres

od 1939
do 1942

Przynależność polityczna

KPZR

Ludowy komisarz Floty Morskiej ZSRR
Okres

od 8 lutego 1942
do 15 marca 1946

Minister Floty Morskiej ZSRR
Okres

od 19 marca 1946
do 30 marca 1948

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Pracy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Order Czerwonej Gwiazdy Order „Znak Honoru” Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”

Piotr Pietrowicz Szyrszow (ros. Пётр Петро́вич Ширшо́в, ur. 12 grudnia?/25 grudnia 1905 w Jekaterynosławiu, zm. 17 lutego 1953 w Moskwie) – radziecki hydrobiolog, geograf i polityk, ludowy komisarz/minister floty morskiej ZSRR (1942-1948), Bohater Związku Radzieckiego (1938).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był narodowości rosyjskiej. Po ukończeniu szkoły realnej studiował (od 1920)na wydziale biologicznym Instytutu Ludowej Gospodarki w Jekaterynosławiu, a od 1923 na wydziale społeczno-ekonomicznym, 1924 przeniósł się na Instytut Kształcenia Ludowego w Odessie (obecnie Odeski Uniwersytet Narodowy im. Ilji Miecznikowa), który ukończył w 1929, po czym został pracownikiem naukowym w Instytucie Botanicznym Akademii Nauk ZSRR w Leningradzie. 1930 wykluczony z Komsomołu oficjalnie „za pijaństwo”, a w rzeczywistości w związku z czystkami ideologicznymi w środowisku naukowym i studenckim w Leningradzie. 1930-1938 pracownik naukowy Wszechzwiązkowego Instytutu Arktycznego, 1931-1932 uczestnik ekspedycji na arktyczną Nową Ziemię i Ziemię Franciszka Józefa, później ekspedycji na statkach „Aleksandr Sibiriakow” (1932), „SS Czeluskin” (1933-1934), „Krasin” (1936) i na dryfującej stacji „Siewiernyj polus-1” (1937-1938). Od 1938 członek WKP(b), po aresztowaniu w 1938 dyrektora Wszechzwiązkowego Instytutu Arktycznego Rudolfa Samojłowicza został jego następcą (do 1939). W 1938 uzyskał tytuł doktora nauk geograficznych. W latach 1939–1942 I zastępca przewodniczącego Głównego Zarządu Przejścia Północno-Wschodniego przy Radzie Komisarzy Ludowych ZSRR, od 8 lutego 1942 do 30 marca 1948 ludowy komisarz/minister floty morskiej ZSRR. Od 1946 do śmierci dyrektor Instytutu Oceanografii Akademii Nauk ZSRR, równocześnie 1946-1950 przewodniczący Pacyficznego Komitetu Naukowego. 1937-1950 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 1 i 2 kadencji. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]