Piotr Prokopiak
 Piotr Prokopiak (2024) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość |
polska |
| Język |
polski |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka |
XXI w. |
| Ważne dzieła | |
|
"Odsypiając przeszłość", "Autystyczny las", "Cmentarne miśki rozumieją czas", "Zielony manuskrypt", "Księżycowy Piotruś" | |
| Odznaczenia | |
| |
| Strona internetowa | |
Piotr Prokopiak (ur. 13 marca 1973 w Szczecinku) – polski poeta i prozaik, członek Związku Literatów Polskich.
Zarys autoportretu
[edytuj | edytuj kod]
Debiutował w 2003 roku na łamach Brulionu Literackiego „Ślad” – piśmie słupskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Publikował w „Autografie”, Miesięczniku Literackim „Akant”, Kwartalniku artystyczno-naukowym „Znaj”, Piśmie społeczno-kulturalnym „Miesięcznik”, Miesięczniku „Idź pod prąd”, „Gazecie Kulturalnej”, „Poezji dzisiaj”, „Pegazie Lubuskim”, „Tyglu kultury”, „Protokole Kulturalnym”, Kwartalniku „ReWiry”, „Kurierze Galicyjskim”, „Золота Пектораль”, „LiryDram”, „Дзвін” oraz w prasie lokalnej: „Głos Pomorza”, „Kulisy Kołobrzeskie”, „Gazeta Kołobrzeska” itp.
Swoje utwory zamieszczał w licznych antologiach i czasopismach internetowych: „Pisarze.pl”, „Helikopter”[1]. Badacz i miłośnik twórczości Bruno Schulza. W wydawanym we Lwowie „Nowym Kurierze Galicyjskim” opublikował esej pt. Jestem z Drohobycza (2022, nr 1, 389)[2]. Zredagował, opatrzył wstępem i doprowadził do wydania, pośmiertny tomik szczecineckiej poetki Barbary Filipowskiej Mój cień uciekł (Szczecinek 2014)[3]. Za książkę „Cmentarne miśki rozumieją czas” uzyskał wyróżnienie XL Międzynarodowego Listopada Poetyckiego w Poznaniu[4]. Odznaczony srebrnym medalem „Labor Omnia Vincit”, który przyznaje Towarzystwo im. Hipolita Cegielskiego (2023)[5][6]. Uhonorowany nagrodą im. Pantełejmona Kulisza przez Międzynarodową Akademię Literatury i Sztuki Ukrainy (2023)[7][8][9]. Wyróżniony Srebrną Honorową Odznaką Związku Literatów Polskich (2023)[10]. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego nadał mu odznaczenie „Zasłużony dla Kultury Polskiej”[11][12]. Jego poezję i prozę tłumaczono na język angielski, grecki, rosyjski, ormiański, bułgarski, litewski, białoruski, czeski i ukraiński[13].
Publikacje książkowe
[edytuj | edytuj kod]Książki poetyckie
Narodzeni z wiatru (Szczecinek 2007)
Przedcisze (Szczecinek 2008)
Pastwisko losu (Szczecinek 2009)[14]
Homo Hereticus (Płock 2010)[15]
Zanim pochwyci mnie atanda (Koszalin 2015)[16]
Cmentarne miśki rozumieją czas (Koszalin 2017)[17][18][19][20]
Książki prozatorskie
Odsypiając przeszłość (Warszawa 2011) – powieść[21][22]
Trzecia piętnaście i inne opowiadania (Szczecinek 2012) – opowiadania
Wzgórze Wisielców (Warszawa 2013) – powieść[23]
Autystyczny las (Szczecinek 2019) – opowiadania[24]
Uryna (Poznań 2020) – powieść[25][26]
Zielony manuskrypt (Wyd. Discursus 2023) – zbiór opowiadań i nowel[27][28]
Księżycowy Piotruś (Wyd. Discursus 2024) – nowele[29][30]
Książki obcojęzyczne
На межі непривітного світу/Na granicy przed niechcianym światem (Iwano-Frankiwsk 2022) – wybór poezji i prozy w przekładzie Switłany Bresławskiej na język ukraiński[31]
Зелений манускрипт/Zielony manuskrypt (Wyd. Discursus 2022) – kompletny zbiór opowiadań i nowel w przekładzie Switłany Bresławskiej na język ukraiński[32][33]
Inne
Współautor polsko-ukraińskiego projektu poświęconego osobie i twórczości Bruno Schulza-książki pt. „Jestem z Drohobycza/ Я – з Дрогобича” (Poznań-Iwano Frankiwsk 2022)[34].
Wybrane antologie
[edytuj | edytuj kod]Contemporary Writers of Poland 2000-2014 (anglojęzyczna antologia współczesnych pisarzy z Polski), Wydawnictwo Dreamme Little City (USA), 2013[35][36]
Przewodnik po zaminowanym terenie 2 (HELIKOPTER – antologia tekstów z lat 2016–2020), Wydawca: Ośrodek Postaw Twórczych (Wrocław 2021)[37][38]
Ziemia nieobiecana – antologia prozy, Wydawca: Związek Literatów Polskich (Poznań 2020)
Jak podanie ręki. Polsko-grecka antologia poezji współczesnej, Wydawca: Związek Literatów Polskich (Poznań 2015)
Jak podanie ręki (polsko-ormiańska antologia poezji polskiej), Wydawca: ARMAW (Erywań 2016)
Rozmowy przyjaciół. Polsko-bułgarska antologia polskiej poezji, Wydawca: Biblioteka „Tematu” (Bydgoszcz 2016)
Jak podanie ręki. Polsko-ukraińska antologia współczesnej poezji, Wydawca: Związek Literatów Polskich (Poznań 2015)
Jak podanie ręki. Polsko-czeska antologia współczesnej poezji, Wydawca: Wielkopolski O/Związku Literatów Polskich (Poznań 2024)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Krzysztof Śliwka, Piotr Prokopiak – Sześć wierszy – Helikopter 2/2018 [online], Ośrodek Postaw Twórczych [dostęp 2019-02-08] (pol.).
- ↑ Senat Rzeczypospolitej Polskiej przyjął uchwałę w sprawie ustanowienia 2022 Rokiem Brunona Schulza [online], Nowy Kurier Galicyjski, 29 stycznia 2022 [dostęp 2022-11-13] (pol.).
- ↑ „Mój cień uciekł”. Pośmiertny tomik wierszy Barbary Filipowskiej Szczecinek [online], temat szczecinek.com, 4 grudnia 2014 [dostęp 2019-02-08].
- ↑ n, POETYCKA KSIĄŻKA ROKU 2017 40. Międzynarodowego Listopada Poetyckiego [online] [dostęp 2019-02-08] (pol.).
- ↑ Rajmund Wełnic, Wielkopolanie docenili szczecineckiego poetę i pisarza Piotra Prokopiaka [online], szczecinek.naszemiasto.pl, 20 marca 2023 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak uhonorowany medalem “LABOR OMNIA VINCIT” - Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich [online], zlpwlkp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiаk uhonorowany międzynarodową nagrodą - Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich [online], zlpwlkp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak z nagrodą Literacką i Artystyczną im. Pantelejmona Kulisza [online], szczecinek.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ r, Оголошено лауреатів літературно-мистецької премії імені Пантелеймона Куліша | Літературна Україна – Літукраїна [online], 3 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-16] (ros.).
- ↑ Uroczyste otwarcie VII Międzynarodowej Konferencji Poetyckiej - Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich [online], zlpwlkp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Rajmund Wełnic, Szczecinecki literat wyróżniony ważnym odznaczeniem państwowym [online], szczecinek.naszemiasto.pl, 11 stycznia 2024 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
- ↑ n, Piotr Prokopiak – Zasłużony dla Kultury Polskiej [online], Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich, 11 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-29] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak, wlkpzlp.danutabartosz.com [dostęp 2019-02-08] [zarchiwizowane 2019-02-09] (pol.).
- ↑ Książki Piotra Prokopiaka w Bibliotece Narodowej [online], katalogi.bn.org.pl [dostęp 2019-07-26].
- ↑ „Homo hereticus” – ukazał się najnowszy tomik poetycki Piotra Prokopiaka Szczecinek | temat szczecinek.com [online], temat.net [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak – Zanim pochwyci mnie Atanda [online], pisarze.pl, 21 stycznia 2015 [dostęp 2019-02-11] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-12] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak – Sklep KryWaj [online], www.krywaj.pl [dostęp 2019-02-08] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-09].
- ↑ Gazeta Kulturalna [online], www.gazetakulturalna.zelow.pl [dostęp 2019-02-08].
- ↑ „Cmentarne miśki rozumieją czas” Piotra Prokopiaka [online], www.latarnia-morska.eu [dostęp 2019-02-08].
- ↑ n, Nowa książka Piotra Prokopiaka [online] [dostęp 2019-02-08] (pol.).
- ↑ Pisarze Admin, Jerzy Granowski – “Soterion” – zwierciadło naszej duszy | Pisarze.pl [online] [dostęp 2019-02-08] (pol.).
- ↑ Odsypiając przeszłość [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2019-02-08] (pol.).
- ↑ Pisarze pl Admin, Kalina Izabela Zioła – Klątwa czarownic | Pisarze.pl [online] [dostęp 2019-11-26] (pol.).
- ↑ „Autystyczny las” Piotra Prokopiaka [online], www.latarnia-morska.eu [dostęp 2019-06-24].
- ↑ n, Powieść „Uryna” Piotra Prokopiaka w Serii Wydawniczej LIBRA [online] [dostęp 2020-07-08] (pol.).
- ↑ Piotr Prokopiak 2 [online], www.gazetakulturalna.zelow.pl [dostęp 2020-07-08] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-09].
- ↑ „ZIELONY MANUSKRYPT” PIOTRA PROKOPIAKA PO POLSKU W UKRAINIE - Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich [online], zlpwlkp.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Зелений манускрипт na Zielony Manuskrypt. Polska wersja ukraińskiej książki Piotra Prokopiaka [online], szczecinek.com [dostęp 2024-04-25] (pol.).
- ↑ Księżycowy Piotruś jest ze Szczecinka. Nowa książka Piotra Prokopiaka [online], Temat Szczecinek.com, 14 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-20] (pol.).
- ↑ n, Nowa książka Piotra Prokopiaka. Gratulujemy ! [online], Wielkopolski Oddział Związku Literatów Polskich, 11 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-20] (pol.).
- ↑ Rajmund Wełnic, Książka pisarza ze Szczecinka ukazała się na Ukrainie [online], szczecinek.naszemiasto.pl, 11 lutego 2022 [dostęp 2024-06-03] (pol.).
- ↑ Петро Прокоп'як, „Зелений манускрипт” [online], discursus.com.ua [dostęp 2022-11-12].
- ↑ Piotr Prokopiak 4 [online], www.gazetakulturalna.zelow.pl [dostęp 2022-11-12].
- ↑ Z kresowej półki bibliofila (7) – „Jestem z Drohobycza / Я з Дрогобича” [online], Kresy24.pl - Wschodnia Gazeta Codzienna [dostęp 2022-08-16] (pol.).
- ↑ Contemporary Writers of Poland 2000-2014: Błaszak, Danuta: 9781304351944: Amazon.com: Books [online], amazon.com [dostęp 2024-05-14] (ang.).
- ↑ Danuta Błaszak (red.), Contemporary Writers of Poland 2000–2014: Poetry, From the Editor [online], agnieszkajarzebowska.pl, 2014 [dostęp 2024-06-03] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-13] (ang.).
- ↑ Przewodnik po zaminowanym terenie 2 [online], Sklep OPT [dostęp 2022-11-13] (pol.).
- ↑ Przewodnik po zaminowanym terenie 2 | Victor Ficnerski, Rafał Skonieczny, Krzysztof Śliwka, Marek Śnieciński [online], Lubimyczytać.pl [dostęp 2022-11-13] (pol.).