Piotr Fronczewski
Data i miejsce urodzenia |
8 czerwca 1946 |
---|---|
Zawód |
aktor, pedagog, reżyser teatralny, piosenkarz, lektor |
Współmałżonek |
Ewa Fronczewska |
Lata aktywności |
od 1958 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Narodowy w Warszawie (1968–1969) Teatr Współczesny w Warszawie (1969–1973) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1973–1983) Teatr Studio w Warszawie (1984–1987) Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie (od 1991) Teatr 6. piętro (2011–2013) | |
Odznaczenia | |
Pseudonim |
Franek Kimono, Crazy Zdzich, Pan Kimono |
---|---|
Miejsce urodzenia | |
Typ głosu | |
Gatunki |
piosenka satyryczna, piosenka aktorska, disco, ballada, hip-hop |
Wydawnictwo |
Arston, Polskie Nagrania Muza, Alcom, Columbia Records, Sony Music Entertainment, Sony BMG Music Entertainment, Vega, Polmark, Polton, Savitor, Brawo, Polskie Radio/Pomaton EMI |
Powiązania | |
Współpracownicy | |
Andrzej Korzyński |
Piotr Fronczewski (ur. 8 czerwca 1946 w Łodzi) – polski aktor teatralny, filmowy i dubbingowy, piosenkarz, satyryk, reżyser teatralny oraz pedagog.
Uznawany za jednego z najwybitniejszych i najwszechstronniejszych aktorów w historii polskiej kinematografii[1][2][3]. Przez Gustawa Holoubka, Tadeusza Łomnickiego i Zbigniewa Zapasiewicza został w 1990 uznany za jednego z trzech największych polskich aktorów dramatycznych po 1965 (obok Wojciecha Pszoniaka i Andrzeja Seweryna)[4].
Absolwent, reżyser i profesor nauk teatralnych PWST w Warszawie. Laureat ponad 20 nagród filmowych[5]. W rankingu czytelników tygodnika „Polityka” zajął 15. miejsce na liście najwybitniejszych polskich aktorów[6].
Ma w swoim dorobku artystycznym blisko 120 ról filmowych w serialach telewizyjnych i filmach fabularnych. Grał rozmaite role filmowe, poczynając od roli ojca (Tygrysy Europy, Rodzina zastępcza), Fryderyka (Miłość ci wszystko wybaczy i Lata dwudzieste... lata trzydzieste...) czarodzieja (Akademia pana Kleksa (w starszej wersji), Podróże Pana Kleksa, Pan Kleks w kosmosie i Tryumf pana Kleksa), lekarza (Cesarskie cięcie, Dzień świra i Akademia Pana Kleksa (w nowszej wersji)), a kończąc na rolach gangsterskich (Zabij mnie glino i Ostatnia misja). Obdarzony charakterystycznym głosem występował w słuchowiskach radiowych (np. W Jezioranach, Rodzina Poszepszyńskich). Użyczał głosu bohaterom gier komputerowych (m.in. Wrota Baldura) oraz filmów animowanych (m.in. Diego z Epoki lodowcowej). Ma także na swoim koncie dużo ról pierwszo i drugoplanowych w filmach Piotruś Pan, Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń, Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków, Opowieść wigilijna, Gnomeo i Julia, Auta 2 i Księga dżungli.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość i początki kariery
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 8 czerwca 1946 w Łodzi[7]. Jest synem Władysława Fronczewskiego (1900–1969) i Bogny z domu Duszyńskiej (1912–2016)[8]. Jego ojciec pochodził z rodziny żydowskiej, był synem Izraela i Natalii Finkelsztejnów, przed II wojną światową przyjął chrzest i zmienił nazwisko na Fronczewski[9], a po wojnie był organizatorem widowni w Teatrze Syrena[10]. Gdy miał trzy lata, przeprowadził się z rodziną do Warszawy[11][7]
Jako dziecko zafascynował się teatrem[11][7]. W latach 50. występował w spektaklach Teatru Telewizji Żołnierz królowej Madagaskaru, Szymon Chrząszcz znieważa sakrament małżeństwa, One dwie i on jeden, Koniec świata o godzinie ósmej i Pół godziny na stacji, a także grał w spektaklach Teatru Syrena Pan Vincenzo jest moim ojcem u boku Adolfa Dymszy i Madame Sans-Gêne[12]. Na wielkim ekranie debiutował jako 12-latek rolą Bogusia, syna listonosza w filmie Stanisława Różewicza Wolne miasto (1958)[13][14]. Na początku lat 60. występował w roli Bolka Jabłońskiego w słuchowisku W Jezioranach[15]. Niedługo później, z powodu złych ocen w szkole, zaniechał działalności aktorskiej, by skupić się na nauce – uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego pw. św. Augustyna w Warszawie, a w dziewiątej klasie przeniósł się do XXXIV LO im. Karola Świerczewskiego[16]. W 1964 rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, jego opiekunem był Marian Wyrzykowski[7][17].
Kariera aktorska
[edytuj | edytuj kod]Po ukończeniu studiów z wyróżnieniem w 1968 zaczął grać w warszawskim Teatrze Narodowym, gdzie zagrał chłopca w Kramie z piosenkami[18]. W następnym roku rozpoczął pracę w kierowanym przez Erwina Axera Teatrze Współczesnym, w którym zagrał m.in. Mortimera w Marii Stuart, strażnika w Potędze ciemnoty, Aleksa w Litości Boga, Arlekina w Królu Jeleniu i pacjenta w Samej słodyczy[19][20]. Przez cztery lata był asystentem Tadeusza Łomnickiego na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie[21]. W 1973 przeszedł do kierowanego przez Gustawa Holoubka Teatru Dramatycznego, w którym występował przez kolejne 10 lat – grał m.in. Henryka w Ślubie, księcia Filipa w Iwonie, księżniczce Burgundy, Błazna w Król Lear, Antenora w Odprawie posłów greckich, Chucka Morello w Przyjdzie na pewno, Makrota w Nocy listopadowej i Witusia w Skizie oraz tytułowych bohaterów w Bartleby, Hamlecie i Kaliguli, a za rolę hrabiego Szarmy w Operetce otrzymał w 1980 nagrodę na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu[22][23]. W tym czasie występował również w Teatrze Telewizji, gdzie zagrał m.in. Mackie Majchra w Operze za trzy grosze, Brindsleya w Czarnej komedii, Chlestakowa w Rewizorze i Płaszczu oraz Sułkowskiego w Znakach wolności[24]. Występował także w kabaretach, m.in. w Kabarecie Pod Egidą (m.in. w skeczu „U fryzjera”) i Kabarecie Olgi Lipińskiej[25][26][27].
Inwigilacja ze strony służb
[edytuj | edytuj kod]W latach 70. wraz z Janem Pietrzakiem i Krystyną Jandą był inwigilowany przez SB w ramach akcji wymierzonej przeciwko twórcom Kabaretu Pod Egidą – oferowano wyjazdy zagraniczne w zamian za podpisanie tzw. lojalki, której jednak nigdy nie podpisał[28]. Powodem zainteresowania służb specjalnych był również fakt, że Piotr Fronczewski w 1977 podpisał apel Komitetu Obrony Robotników w obronie robotników Radomia i Ursusa uczestniczących w protestach czerwcowych[29]. 26 stycznia 1977 Służba Bezpieczeństwa rozpoczęła rozpracowanie Fronczewskiego w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „As”. Do jego inwigilacji wykorzystano licznych tajnych współpracowników, podsłuch telefoniczny i kontrolę korespondencji[30]. Po wprowadzeniu stanu wojennego wraz z innymi artystami przyłączył się do bojkotu państwowych mediów, co też odnotowano w zebranej dokumentacji[31]. SB próbowała pozyskać go do współpracy w charakterze tajnego współpracownika stosując wobec niego szantaż przy wykorzystaniu faktu prowadzenia samochodu pod wpływem alkoholu[32]. Fronczewski nie zgodził się na współpracę, a ponadto treść prowadzonych z nim rozmów ujawnił znajomym. Służba Bezpieczeństwa podjęła bezskuteczne próby skompromitowania aktora w środowisku artystycznym, ostatecznie zakończyła prowadzenie sprawy 26 listopada 1986 i zebrane materiały zostały złożone do archiwum MSW[33]. Obecnie znajdują się w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej pod sygnaturą AIPN 01322/775[34].
Kontynuował także karierę ekranową, zagrał m.in. Horna w filmie Andrzeja Wajdy Ziemia obiecana (1975), Jana Siemińskiego w filmie Krzysztofa Zanussiego Bilans kwartalny (1975), Krzysztofa Kucharskiego w filmie Janusza Zaorskiego Pokój z widokiem na morze (1977), Witka w Sam na sam (1977) Andrzeja Kostenki, Freda Kampinosa w filmie Janusza Rzeszewskiego Hallo Szpicbródka (1978) i Witka Markowskiego w filmie King-Fu (1979)[35]. W 1979 otrzymał nagrodę indywidualną Przewodniczącego Radiokomitetu za wybitne osiągnięcia aktorskie[36]. W latach 80. zagrał kolejne role w Teatrze Telewizji, m.in. Eda Harrisa w Wielkim człowieku, Piotra w Wizycie, Cara w Kordianie, Pedro de Miury w Świętym eksperymencie, Chandlera w Mówi Chandler, Sewera w Mgiełce, Łazarza Carnot w Grze miłości i śmierci, Jana w Hipnozie, Zdzisławka w Remoncie oraz podwójną rolę w Duodramie[37]. W 1980 otrzymał zespołową nagrodę honorową dziennikarzy na 4. Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej[38]. W 1982 otrzymał nagrodę indywidualną Przewodniczącego Radiokomitetu za wybitne osiągnięcia aktorskie w serialach telewizyjnych, a dwa lata później również za kreacje aktorskie w programach radiowych i telewizyjnych[39]. W 1983 wystąpił w tytułowej roli w filmie Akademia Pana Kleksa[40].
Kariera muzyczna
[edytuj | edytuj kod]W 1983 wykreował postać muzyczną o pseudonimie Franek Kimono, która miała być parodią muzyki disco[41]. Pod tym pseudonimem wydał cztery żartobliwe albumy: Franek Kimono, Franek Kimono i goła prywatka, Drugie wejście smoka i Toczy się życie (powrót mistrza) oraz wylansował m.in. przeboje „King Bruce Lee karate mistrz” lub „Pola Monola Coca Cola”. Jest także wykonawcą piosenki aktorskiej, prezentuje przedwojenne szlagiery oraz piosenki do tekstów Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego i Macieja Zembatego.
W latach 1984–1987 występował w Teatrze Studio, w którym zagrał Mackie Majchra w Operze za trzy grosze[42]. W 1985 otrzymał Złotą Kaczkę za wygraną w plebiscycie czasopisma „Film”[43]. W 1987 powrócił do Teatru Dramatycznego[44]. Za rolę Anatola w Portrecie otrzymał w 1987 nagrodę na Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu[45]. Zagrał także kolejne role ekranowe, m.in. Stańczyka w serialu historycznym Królowa Bona (1980), Jana Milewskiego w filmie Wiesława Saniewskiego Dotknięci (1988), Jana Sobolewskiego w filmie Tadeusza Konwickiego Lawa (1989)[46].
Na początku lat 90. zagrał Sekretarza Partii w Ucieczce z kina Wolność (1990) Wojciecha Marczewskiego oraz Lazarosa w Dwóch słońcach na niebie (1990)[47]. W 1991 został aktorem Teatru Ateneum, w którym zagrał m.in. Wojewodę w Mazepie i Pchełkę w Antygonie w Nowym Jorku[48][49]. W 1992 brał udział w castingu do głównej roli w filmie Lista Schindlera; jak wspominał, doszło nawet do krótkiej rozmowy ze Stevenem Spielbergiem w czasie wizyty amerykańskiego reżysera w Krakowie, jednak ostatecznie w postać wcielił się Liam Neeson a Fronczewski odmówił zagrania epizodycznej roli w filmie[50]. Zagrał też kolejne role w Teatr Telewizji, m.in. generała Andersa w A i B, Chłopickiego w Warszawiance, Barona w Na dnie i Benny’ego Cyrana w Strzałach u Cyrana[51]. W 1995 ukazała się nakładem Wydawnictwa Baran i Suszczyński książka Piotr Fronczewski opisany pod redakcją Dariusza Domańskiego.
Kariera głosowa
[edytuj | edytuj kod]Współprowadził z Piotrem Metzem program Koniec Wieku w RMF FM, poza tym na antenie rozgłośni czytał Harry’ego Pottera, a w Programie Trzecim Polskiego Radia – książki Z głowy i Good Night Dżerzi Janusza Głowackiego[52]. W wakacje 2004 w audycji Sekret na lato w RMF FM emitowano fragmenty książki Kod Leonarda da Vinci Dana Browna, czytanej przez Fronczewskiego[53]. W 2007 nagrał utwór „W aucie”, wydany na albumie zespołu TPWC pt. Teraz pieniądz w cenie. W 2023 roku Piotr Fronczewski został lektorem internetowego Radia Yanosik skierowanego do kierowców[54].
W 2016 premierę miało słuchowisko „Biblia Audio Superprodukcja”, które współtworzył jako narrator w Ewangelii według św. Marka[55].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od 1974 żonaty z Ewą[56], mają dwie córki: Katarzynę (ur. 1975) i Magdalenę (ur. 1978)[57] i wnuczkę Hannę (córka Katarzyny[58], ur. 2007[59]). 2 listopada 2015 nakładem wydawnictwa Znak ukazała się książka Ja, Fronczewski – obszerny wywiad-rzeka przeprowadzony z aktorem przez Marcina Mastalerza, poruszający najważniejsze wątki biografii osobistej i zawodowej Fronczewskiego, w tym kwestię romansu aktora z Joanną Pacułą, poznaną przez niego na planie serialu 07 zgłoś się[60].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1958: Wolne miasto – Boguś
- 1967: Raz, dwa, trzy jako on sam
- 1967: Westerplatte – strzelec Mieczysław Krzak
- 1968: Wniebowstąpienie – znajomy Raisy w konserwatorium
- 1969: Jak rozpętałem II wojnę światową – włoski żołnierz poddający się Frankowi Dolasowi (cz. 2)
- 1969: Jarzębina czerwona – narrator
- 1970: Dzięcioł – nauczyciel w technikum wieczorowym
- 1970: Książę sezonu – listonosz Wicek
- 1970: Zapalniczka – Jacek Leman
- 1971: Trochę nadziei – żołnierz na przepustce
- 1971: Zabijcie czarną owcę – Tymon (głos)
- 1971: Agent nr 1 –
- więzień Bieliński,
- agent Charlie (głos)
- 1971: Bolesław Śmiały – brat Adalbertus
- 1972: Poślizg – pomocnik właściciela warsztatu samochodowego
- 1972: Ocalenie – lekarz
- 1972: Atlantyda – recytacja (głos)
- 1972: Trzeba zabić tę miłość – Andrzej (głos)
- 1973: Żółw – porucznik MO
- 1973: Na niebie i na ziemi – major Zygmunt Grela
- 1973: Sekret – Piotr
- 1974: Bilans kwartalny – Janek
- 1974: Godzina za godziną – porucznik MO
- 1974: Ziemia obiecana – von Horn
- 1975: Partita na instrument drewniany – porucznik Anton
- 1975: Doktor Judym – Wiktor Judym
- 1975: Noce i dnie – Kazimierz Sielski (głos)
- 1976: Skazany – prezes klubu (głos)
- 1976: Trędowata – hrabia Trestka
- 1977: Sam na sam – Witek Wyszomirski
- 1977: Pokój z widokiem na morze – doktor Krzysztof Kucharski
- 1978: Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Fred Kampinos / Szpicbródka
- 1978: Bestia – Rzepecki
- 1978: Umarli rzucają cień – hauptsturmführer Hafer
- 1978: Zaległy urlop – nowy dyrektor
- 1979: Sekret Enigmy – Jerzy Różycki
- 1979: Terrarium – Piotruś
- 1979: Kung–Fu – Witek Markowski
- 1979: Hotel klasy lux –
- przesłuchujący Komorowskiego,
- pijak (głos)
- 1980: Ćma – lekarz psychiatra
- 1980: Głosy – Andrzej Domański
- 1981: Przypadki Piotra S. – kierownik Domu Dziecka
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Fryderyk Jarosy
- 1981: Znachor – prof. Dobraniecki
- 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... – Fryderyk
- 1983: Synteza – Marek Torlewski
- 1983: Szkatułka z Hongkongu – dziennikarz Joachim Renz
- 1983: Wedle wyroków twoich... – niemiecki urzędnik w klasztorze
- 1983: Akademia pana Kleksa –
- prof. Ambroży Kleks,
- Jan Brzechwa
- 1983: Przygody Błękitnego Rycerzyka – Giermek (głos)
- 1984: Szaleństwa panny Ewy – dr Hieronim Tyszowski
- 1984: Baryton – Artur Netz
- 1984: To tylko rock – kompozytor Lenczewski
- 1985: Podróże Pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks
- 1986: Maskarada – minister
- 1986: Bolek i Lolek na Dzikim Zachodzie – Jimmy Pif-Paf (głos)
- 1987: Zabij mnie glino – ekspert milicyjny Zientara
- 1987: Zamknąć za sobą drzwi – porucznik Paweł (Paul) Kopiński
- 1987: Cesarskie cięcie – doktor Erdman
- 1988: Dotknięci – Jan Milewski
- 1988: Pan Kleks w kosmosie – prof. Ambroży Kleks
- 1989: Konsul – Czesław Wiśniak / Jacek Ben Silberstein
- 1989: Lawa – Jan Sobolewski
- 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – sekretarz KW PZPR
- 1991: Szwedzi w Warszawie – gubernator
- 1993: Goodbye Rockefeller – Jacek Namolny
- 1993: Obcy musi fruwać – Max
- 1995: Dzieje mistrza Twardowskiego – narrator (głos)
- 1995: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski
- 1997: Cudze szczęście – Jerzy
- 1997: Łóżko Wierszynina – Wierszynin
- 1997: Musisz żyć – Adam Hyńczak
- 1997: Pułapka – Edward Wilk (głos)
- 1998: Billboard – „Kaleka”
- 1999: O dwóch takich, co nic nie ukradli – ojciec barmanki
- 1999: Ostatnia misja – Józef Muran
- 2000: Weiser – Piotr Korolewski
- 2000: Musisz żyć – Adam Hyńczak
- 2001: Tryumf pana Kleksa – prof. Ambroży Kleks (głos)
- 2002: Dzień świra – lekarz w telewizji
- 2002: Chopin. Pragnienie miłości – Nikołaj Nowosilcow
- 2002: Superprodukcja – prezes Jędrzej Koniecpolski
- 2002: Miss mokrego podkoszulka – Władysław
- 2007: Rozmowy z katem – Jürgen Stroop
- 2009: Ostatnia akcja – mecenas Szaro
- 2008: Po-lin. Okruchy pamięci – lektor (głos)
- 2008: Niezawodny system – ojciec Marii
- 2009: Gwiazda Kopernika – Wojciech z Brudzewa (głos)
- 2010: Czarny czwartek – Zenon Kliszko
- 2013: Sęp – Krasucki
- 2014: Karol, który został świętym – dziadek Kacpra
- 2015: Król życia – lektor telewizyjny (głos)
- 2016: Wesele w kurnej chacie – Poeta
- 2016: Po prostu przyjaźń – profesor
- 2019: Ciemno, prawie noc – Marian Waszkiewicz
- 2021: Klecha – „Mistrzo”
- 2024: Akademia Pana Kleksa – doktor Paj-Chi-Wo
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1970: Przygody psa Cywila –
- oficer jedzący obiad z Zubkiem (odc.1),
- major Bielski (głos, odc. 5),
- porucznik (głos, odc. 6),
- komendant MO (odc. 7)
- 1970: Kolumbowie – podchorąży Kmita (głos, odc. 5)
- 1973: Czarne chmury – narrator (głos)
- 1974: S.O.S. – major Szeliga (odc.5-7)
- 1975: Czterdziestolatek – bywalec z kawiarni (odc. 8)
- 1976: Znaki szczególne – prokurator (odc. 1)
- 1976–1978: Parada oszustów –
- narrator
- sekretarz Suliechina (odc. 1),
- Schutzbach (odc. 2),
- pracownik autosalonu „Gaborsky” (odc. 2),
- komisarz Schultz (odc. 2),
- kioskarz (odc. 3),
- aspirant policji (odc. 3),
- chirurg (odc. 4),
- hotelowy roznosiciel gazet (odc. 4),
- urzędnik dokonujący odprawy paszportowej na lotnisku (odc. 4),
- celnik Ben (odc. 4),
- krupier (odc. 4)
- 1976-1977: Polskie drogi – nauczyciel Stanisław Mrowiński (odc. 1, 5-9)
- 1977: Lalka – Henryk Szlangbaum (odc. 3, 4, 7, 9)
- 1979: Tajemnica Enigmy – Jerzy Różycki (odc. 1-5)
- 1980: Królowa Bona – Stańczyk (odc. 1-11)
- 1981, 1984, 1987: 07 zgłoś się –
- mężczyzna przy stoliku w „Klubie Aktora” (odc. 15),
- Robert Walasek, kierownik ośrodka (odc. 14)
- porucznik Paweł (Paul) Kopiński (odc. 19)
- 1983: Szaleństwa panny Ewy – doktor Hieronim Tyszowski
- 1983–1989: W krainie czarnoksiężnika Oza – Strach na Wróble (głos, odc. 1-7)
- 1984: 5 dni z życia emeryta – Marek, mąż Krystyny (odc. 2-4)
- 1992: Żegnaj, Rockefeller – Jacek Namolny
- 1992: Aby do świtu... – Władysław Jagiełło
- 1994–1999: Tata, a Marcin powiedział – ojciec
- 1995: Ekstradycja – wiceprezes Geobanku (odc. 1-3, 6-9)
- 1996: Awantura o Basię – Stanisław Olszowski (odc. 1-12)
- 1997–1998: Ulica Sezamkowa – interpretator wierszy
- 1998: 13 posterunek – właściciel piwnicy (odc. 12)
- 1999: Tygrysy Europy – Henryk Laskowski
- 1999: Lot 001 – kapitan
- 1999: Policjanci – generał policji (odc. 4, 6, 9)
- 1999–2009: Rodzina zastępcza – Jacek Kwiatkowski
- 2000: Sukces – prokurator Stefan Krzywań
- 2000: Dom – fotografik Adam Rygier (1996, 2000) (odc. 17–25)
- 2001: Garderoba damska – dyrektor teatru (odc. 1, 10)
- 2003: Na Wspólnej – Wiktor Brzozowski (głos, odc. 1-2)
- 2003: Psie serce – Janusz (odc. 19)
- 2003–2006: Defekt – insp. Witold Kosmala
- 2005: Pensjonat pod Różą – Witold Szymański (odc. 38-39)
- 2005–2007: Magda M. – Jerzy Miłowicz, ojciec Magdy
- 2003–2009: Daleko od noszy – komentator sportowy Zdzisław Półpielec (odc. 160)
- 2008: Podróże na burzowej chmurze – Duende (głos, odc. 8)
- 2010: Hotel 52 – Frederik Giro (odc. 5)
- 2010: Duch w dom – duch teścia Jerzego
- 2011: Siła wyższa – ojciec Jan
- 2012–2013: Na krawędzi – prezes Mirosław Leszczyński (odc. 8-13)
- 2012–2013: Piąty Stadion – śp. wuj Borysa (odc. 16)
- 2014: Sama słodycz – Charles (głos)
- 2017–2020: W rytmie serca – Michał Zych
- 2018: Rojst – kierownik hotelu
- 2021: Rojst ’97 – kierownik hotelu
- 2024: Rojst Millenium - kierownik hotelu
Role dubbingowane
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1960: Piątka z wyspy skarbów – Ryś
- 1961: Latawiec z końca świata – Bébert
- 1963: Spieniony nurt – Leszek
- 1968: Kochałem Cię – Żora
- 1970: Ósmy – Włądo
- 1971: Czerwony namiot – Zapi
- 1971: Dzielny szeryf Lucky Luke (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1971: Oskarżeni o zabójstwo – Szkut
- 1972: Upadek czarnego konsula – naczelnik policji emiratu
- 1973: Detektyw – Milo Tindle
- 1975: Dzielny szeryf Lucky Luke
- 1981: Przygody barona Münchhausena – baron Münchhausen
- 1997: Rover Dangerfield – Rover Dangerfield
- 1997: George prosto z drzewa – narrator
- 2000: Mickey: Bajkowe święta – narrator
- 2002: Epoka lodowcowa – Diego
- 2003: Piotruś Pan –
- pan Darling,
- kapitan Hak
- 2004: Iniemamocni – Pan Iniemamocny / Bob Parr
- 2005: Lemony Snicket: Seria niefortunnych zdarzeń – krytyk
- 2005: Szeregowiec Dolot – komandor Śmigły
- 2006: Piotruś Pan on Ice – kapitan Hak
- 2006: Epoka lodowcowa 2: Odwilż – Diego
- 2007: Sposób na rekina – Nerissan
- 2007: Pana Magorium cudowne emporium – Edward Magorium
- 2009: Rocky i Łoś Superktoś – narrator
- 2009: Epoka lodowcowa 3: Era dinozaurów – Diego
- 2009: Prawdziwa historia kota w butach – Ogr
- 2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków (druga wersja dubbingowa) – Mędrek
- 2009: Opowieść wigilijna – Ebenezer Scrooge
- 2009: Renifer Niko ratuje święta (pierwsza wersja dubbingowa) – Wódz
- 2010: Gwiazdy w czerni – Sfera
- 2011: Gnomeo i Julia – Lord Redbrick
- 2011: Auta 2 – Finn
- 2011: Mniam! – rekin Szczena
- 2011: Epoka lodowcowa: Mamucia gwiazdka – Diego
- 2012: Epoka lodowcowa 4: Wędrówka kontynentów – Diego
- 2014: Skubani – Olo
- 2014: X-Men: Przeszłość, która nadejdzie – profesor Charles Xavier
- 2015: Asteriks i Obeliks: Osiedle bogów – Juliusz Cezar
- 2015: Sawa. Mały wielki bohater – narrator
- 2016: Kosmiczna wiewiórstrofa – Diego
- 2016: Epoka lodowcowa: Wielkanocne niespodzianki – Diego
- 2016: Epoka lodowcowa 5: Mocne uderzenie – Diego
- 2016: Księga dżungli – król Louie
- 2017: Ostatni smok świata – Smok
- 2017: Co wiecie o swoich dziadkach? – Liam Neeson
- 2017: Magiczna zima Muminków – narrator
- 2018: Iniemamocni 2 – Pan Iniemamocny / Bob Parr
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1973: Wielka miłość Balzaka – Honoré de Balzac
- 1986: Piotr Wielki – Piotr I
- 1986–1987: Historie biblijne – Jozue (odc. 5)
- 1991: Sandokan – narrator
- 2018–2019: Wiking Tappi – Tappi
- 2021: Pełzaki (druga wersja dubbingowa) – Louis Pickles
Gry komputerowe
[edytuj | edytuj kod]- 1999: Marzenia złotej rybki –
- narrator,
- ryba Czaruś,
- różne role
- 1999: Baldur’s Gate – narrator
- 1999: Case Closed: Sprawa zamknięta – narrator
- 2000: Hopkins FBI –
- narrator,
- szef FBI
- 2000: Aztec: Klątwa w sercu Złotego Miasta –
- narrator,
- pan „Kobieta Wąż”
- 2000: Baldur’s Gate II: Cienie Amn – narrator
- 2001: Adaś i pirat Barnaba – pyton
- 2001: Baldur’s Gate II: Tron Bhaala – narrator
- 2003: Gorky Zero: Fabryka niewolników – generał McCormick
- 2004: Świątynia pierwotnego zła – narrator
- 2005: The Bard’s Tale – narrator
- 2006: Neverwinter Nights 2 – Casavir
- 2009: Epoka lodowcowa 3: Era dinozaurów – Diego
- 2009: Dragon Age: Początek – Sten
- 2010: ModNation Racers – Biff Tradwell
- 2011: LittleBigPlanet 2 – Larry da Vinci
- 2011: Twierdza 3 – narrator
- 2011: 1812: Serce Zimy – narrator
- 2011: The Elder Scrolls V: Skyrim – Paarthurnax
- 2012: Diablo III – Duch Krowiego Króla
- 2012: Sorcery: Świat magii – Dash
- 2012: Wonderbook: Księga Czarów – narrator
- 2014: Diablo III: Reaper of Souls – Duch Krowiego Króla
- 2015: Earthcore: Shattered Elements – narrator
- 2015: Disney Infinity 3.0
- 2017: Torment: Tides of Numenera – narrator
- 2023: Diablo 4 – narrator
Oprawa muzyczna
[edytuj | edytuj kod]Jako aktor śpiewający był wykonawcą wielu utworów w filmach i serialach[5].
- 1977: Sam na sam – Ballada
- 1978: Hallo Spicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy – Ja nie chcę nic
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – Miłość ci wszystko wybaczy
- 1983: Wakacje z Madonną – Dysk dżokej
- 1983: Akademia Pana Kleksa
- Zoo
- Leń
- Na wyspach Bergamutach
- 1983: Piętno – Ja jestem King Bruce Lee Karate Mistrz
- 1984: Przybłęda – Pies i jego człowiek
- 1985: Podróże Pana Kleksa – Z poradnika młodego zielarza
- 1986: Tulipan
- Crazy Zdzich
- Toczy się życie
- Asior Basior – Super As
- Na progu raju
- Nocy bure cienie
- 1988: Pan Kleks w kosmosie
- W labiryncie
- Jest tylko ekran
- 1992: Żegnaj, Rockefeller – Wspomnienie
- 1992: Aby do świtu... – Aby do świtu
- 1993: Goodbye Rockefeller – Wspomnienie
- 2001: Tryumf Pana Kleksa
- Lot balonem
- W instytucie spraw zmyślonych
- Ministerstwo pogody
- 2001: Garderoba damska – Komedia omyłek
- 2013: Jaskółka – King Bruce Lee Karate Mistrz
- 2016: Wesele w kurnej chacie – Starzejemy się
- 2018: Rojst – Dysk dżokej
- 2018: Generał – Gimnastyka
Teatr
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Uwagi | Źródło |
---|---|---|---|
1967 | Trzy siostry – Antoni Czechow | jako Czebutykin Iwan Romanowicz; reżyseria: Wyrzykowski Marian; PWST w Warszawie | [61] |
1968 | Kram z piosenkami – Schiller Leon | jako chłopiec; reżyseria: Fijewska Barbara, Teatr Narodowy w Warszawie | |
1969 | Po górach, po chmurach – Bryll Ernest | jako żołnierz; reżyseria: Axer Erwin, Teatr Współczesny w Warszawie | |
Ryszard III – William Shakespeare | jako sir James Blount; reżyseria: Maciejowski Jan; Teatr Narodowy w Warszawie | ||
Nieboska komedia – Zygmunt Krasiński | jako duch/rzemieślnik; reżyseria: Hanuszkiewicz Adam, Teatr Narodowy w Warszawie | ||
Maria Stuart – Fryderyk Schiller | jako Mortimer; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie | ||
1970 | Człowiek z kwiatem w ustach – Pirandello Luigi | jako konferansjer; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie | |
Kretyn – Pirandello Luigi | jako redaktor; reżyseria: Kajzar Helmut; Teatr Współczesny w Warszawie | ||
Akwarium 2 – Jerzy Gruza, Krzysztof Teodor Toeplitz | jako Winston Ryba; reżyseria: Łomnicki Tadeusz; Teatr Współczesny w Warszawie | ||
1971 | Potęga ciemności – Tołstoj Lew | jako strażnik; reżyseria: Axer Erwinw; Teatr Współczesny w Warszawie | |
1972 | Litość Boga – Cau Jean | jako Aleks; reżyseria: Englert Maciej; Teatr Współczesny w Warszawie | |
Macbett – Eugène Ionescoforma | jako żołnierz, drzewo, chory, mężczyzna z ludu; reżyseria: Axer Erwin; Teatr Współczesny w Warszawie | ||
Król Jeleń – Gozzi Carloforma | jako Truffaldino; reżyseria: Pampiglione Giovanni; Teatr Współczesny w Warszawie | ||
Człowiek znikąd – Ignatij Dworiecki | jako Ryżuchin; reżyseria: René Ludwik; Teatr Dramatyczny w Warszawie | ||
1973 | Sama słodycz – Ireneusz Iredyński | jako pacjent; reżyseria: Hübner Zygmunt; Teatr Współczesny w Warszawie | |
Bartleby – Zawieyski Jerzy | jako Bartleby; reżyseria: Skaruch Witold; Teatr Dramatyczny w Warszawie | ||
2001 | Skąpiec – Molière | jako Harpagon; reżyseria: Zaleski Krzysztof; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | |
2003 | Młynarski, czyli trzy elementy – Wojciech Młynarski | jako pacjent Mateusz Franciszek Weltszmerc-Markotny; reżyseria: Umer Magda; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | |
Frederick, czyli bulwar zbrodni – Eric-Emmanuel Schmitt | jako Frederick Lemaitre; reżyseria: Adamczyk Wojciech; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | ||
2004 | Król Edyp – Sofokles | jako król Edyp; reżyseria: Holoubek Gustaw; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | |
2006 | Zbrodnia i kara – Fiodor Dostojewski | jako Porfiry; reżyseria: Sass Barbara; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | |
2008 | Stacyjka Zdrój – Jeremi Przybora, Jerzy Wasowski | jako Prezes Omega; reżyseria: Opatowicz Adam, Poniedzielski Andrzej; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | |
Odejścia – Václav Havel | jako dr Vilem Rieger; reżyseria: Cywińska Izabella; Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie | ||
2010 | Skarpetki, opus 124 – Daniel Colas | jako Verdier; reżyseria: Englert Maciej, Teatr Współczesny w Warszawie | |
2011 | Edukacja Rity – Willy Russell | jako dr Frank Bryant; reżyseria: Wojtyszko Maciej; Teatr 6. Piętro w Warszawie | |
2013 | Ja, Feuerbach – Tankred Dorst | Teatr Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie; reżyseria: Fronczewski Piotr |
Książki mówione
[edytuj | edytuj kod]Rok | Tytuł | Uwagi |
---|---|---|
2006 | Harry Potter i Książę Półkrwi – J.K. Rowling | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-172-7 |
2007 | Ferdydurke – Witold Gombrowicz | Wyd. Agora, ISBN 978-83-60225-69-1 |
Harry Potter i Zakon Feniksa – J.K. Rowling | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-261-8 | |
2008 | Harry Potter i Insygnia Śmierci – J.K. Rowling | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-284-7 |
Z głowy – Janusz Głowacki | Wyd. Świat Książki – Bertelsmann Media, ISBN 978-83-247-1318-9 | |
Harry Potter i Komnata Tajemnic – J.K. Rowling | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-341-7 | |
2009 | Aksamitny Królik, czyli jak zabawki stają się prawdziwe – Margery Williams | Wyd. Auditus, ISBN 978-83-924873-6-4 |
Najpiękniejsze mity greckie – Dimiter Inkiow | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-383-7 | |
2010 | Akademia pana Kleksa – Jan Brzechwa | Wyd. Biblioteka Akustyczna, ISBN 978-83-61445-60-9 |
Książę mgły – Carlos Ruiz Zafón | Wyd. Muza, ISBN 978-83-7495-924-7 | |
Harry Potter i więzień Azkabanu – J.K. Rowling | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-499-5 | |
Wiersze dla dzieci – Julian Tuwim | Wyd. Siedmioróg, ISBN 978-83-7568-508-4 | |
2011 | Pałac północy – Carlos Ruiz Zafón | Wyd. Muza, ISBN 978-83-7758-040-0 |
Gimnastyka dla języka – Małgorzata Strzałkowska | Wyd. Media Rodzina, ISBN 978-83-7278-513-8 | |
Światła września – Carlos Ruiz Zafón | Wyd. Muza, ISBN 978-83-7758-037-0 | |
2016 | Mały świat – Mariusz Szwonder | Wyd. Stowarzyszenie Autorów Polskich, ISBN 978-83-64784-52-1 |
Dyskografia
[edytuj | edytuj kod]- Albumy
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
POL | |||||||||
1984 | Franek Kimono (jako Franek Kimono lub jako Franek Kimono & S.M.A®)[62][63][64] | 50[65] | |||||||
Franek Kimono i „goła prywatka”[64] | – | ||||||||
1985 | Panowie FP (Piotr Fronczewski i Jan Pietrzak)[66] | – | |||||||
1986 | Na progu raju (jako Piotr Fronczewski vel Crazy Zdzich)[67][64] | – | |||||||
1990 | Ale kryzys (jako Piotr Fronczewski)[68] | – | |||||||
Hossa Bossa (jako Franek Kimono)[64] | – | ||||||||
1998 | Toczy się życie (jako pan Kimono)[69][64] | – | |||||||
2001 | Złota kolekcja. Portret muzyczny (jako Piotr Fronczewski)[70] | – | |||||||
„–” pozycja nie była notowana. |
- Single
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Album | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
LP3 [71] |
SLiP [72] | ||||||||
1977 | „Sam na sam” (Piotr Fronczewski i Magda Umer)[73] | – | – | – | |||||
1983 | „Bruce Lee – karate mistrz”[74] | 5 | – | Franek Kimono | |||||
1984 | „Break Dance”[75] | – | – | – | |||||
1984 | „Don’t Cry Mona Lisa”[76] | – | – | – | |||||
1998 | „Mega Mix'99”[77] | 42 | – | Franek Kimono (reedycja) | |||||
2008 | Sokół feat. Pono – „W aucie” (gościnnie: Franek Kimono)[78] | – | 5 | Teraz pieniądz w cenie | |||||
2021 | Jan Borysewicz feat. Piotr Fronczewski – "Nie wierz nigdy kobiecie"[79] | – | – | Wszystkie oblicza Jana Borysewicza | |||||
„–” pozycja nie była notowana. |
- Inne notowane utwory
Rok | Tytuł | Pozycja na liście | Album |
---|---|---|---|
LP3 [71] | |||
1983 | „Dysko Story” | 27 | Franek Kimono |
„Pola Monola Coca-Cola” | 7 |
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- Nagroda Polskiego Radia Wielki Splendor – 2013[80]
- Nagroda im. Tadeusza Żeleńskiego-Boya za rolę w wyreżyserowanym przez siebie przedstawieniu Ja, Feuerbach – nagrodę przyznał zarząd polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych.
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za spektakl Skarpetki opus 124 w reżyserii Macieja Englerta – 2012. Spektakl był transmitowany na żywo.
- Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2012” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Telewizji. Nagroda za spektakl na żywo Skarpetki opus 124 wspólnie razem z Wojciechem Pszoniakiem.
- Wielka Nagroda Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2009” za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Telewizji
- „Wiktor” w kategorii: Najpopularniejszy aktor telewizyjny – 2009
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Jürgena Stroopa w spektaklu Rozmowy z katem w reżyserii Macieja Englerta – 2007
- Nagroda im. Cypriana Kamila Norwida w kategorii: „Teatr” – 2007
- „Feliks Warszawski” za najlepszą rolę męską za role: Edypa w Królu Edypie, Fredericka we Fredericku, czyli Bulwarze Zbrodni w Teatrze Ateneum – 2004
- Festiwal „Dwa Teatry”: Nagroda aktorska za rolę męską w kategorii spektakli Teatru Telewizji – za rolę Syna w spektaklu Podróż w reżyserii Piotra Mikuckiego – 2001
- Podczas V Festiwalu Gwiazd w Międzyzdrojach odcisnął dłoń na Promenadzie Gwiazd – 2000
- Superwiktor'96 za dorobek artystyczny – 1997
- Złoty Mikrofon – 1988
- „Wiktor” – nagroda telewidzów dla najpopularniejszej postaci TVP (za rok 1987) – 1988
- „Wiktor” dla osobowości telewizyjnej – 1986
- „Złota Kaczka” w kategorii: najlepszy polski aktor; za rok 1985
- Tytuł „Gwiazdy Filmowego Sezonu” przyznany na XV LLF w Łagowie – 1985
- Nagroda I stopnia Przewodniczącego Komitetu do spraw Radia i Telewizji za twórczość i działalność radiową i telewizyjną; za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji – 1984
- Nagroda Zespołowa I stopnia Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za osiągnięcia aktorskie, a w szczególności za przybliżenie postaci historycznych w serialu Królowa Bona – 1982
- Kalisz – XXi KST – w konkursie teatrów TV za role w Weselu i Kordianie – 1981
- Wrocław – XXI FPSW – za rolę hrabiego Szarma w Operetce Gombrowicza – 1980
- Olsztyn – FTTV – nagroda honorowa dziennikarzy za perfekcyjne aktorstwo w interpretacji wiersza „Lokomotywa” J. Tuwima – 1980
- Srebrny Gwóźdź Sezonu w plebiscycie „Kuriera Polskiego” – 1980
- Nagroda Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji za wybitne kreacje aktorskie w programach RiTV – 1979
- „Złote Grono” na XI LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu – 1979
- Nagroda Prezesa Rady Ministrów II stopnia za kreacje aktorskie – 1979
- Olsztyn – FTTV – za rolę w spektaklu TV Parady – 1979
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2015[81][82]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2003[83][84]
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2007[85]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2013[86]
- Order Uśmiechu – 2015[87]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Piotr Fronczewski skończył 70. lat. To dziś jeden z największych polskich aktorów [online], wpolityce.pl [dostęp 2019-07-21] .
- ↑ Piotr Fronczewski wraca na mały ekran. [online], esquire.pl [dostęp 2019-07-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-30] (pol.).
- ↑ Aktor wszechstronny Encyklopedia teatru polskiego [online], encyklopediateatru.pl [dostęp 2019-07-21] (pol.).
- ↑ Trzech najlepszych – posłowie z mistrzami dramatu [online], Za Kulisami, 6 listopada 2017 [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ a b filmpolski.pl: Piotr Fronczewski.
- ↑ Najlepsi aktorzy w historii kina według czytelników „Polityki”. stopklatka.pl, 1998-08-12. [dostęp 2012-01-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-05-08)].
- ↑ a b c d Domański 1995 ↓, s. 97.
- ↑ Piotr Fronczewski: Archiwa IPN. [dostęp 2015-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].
- ↑ Kazimierz Snopek: Zmienianie nazwisk. Warszawa: Skład Główny w Domu Książki Polskiej, 1935, s. 34.
- ↑ Bohdan Łazuka: ...trzymam się!. Dom Wydawniczy Szczepan Szymański, 1993, s. 100. ISBN 83-85606-30-0.
- ↑ a b Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 10–11.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 52, 60–61.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 50–51.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 80.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 68–69.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 68–71.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 123.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 99.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 99–100.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 156, 168, 177.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 100.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 101–112.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 212, 220, 228, 233, 238–239, 240, 246, 345.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 103–108.
- ↑ Kabaret pod Egidą [online], swiatksiazki.pl [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ Piotr Fronczewski [online], Mistrz Mowy Polskiej [dostęp 2020-10-25] (pol.).
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 45, 66–67, 103–104.
- ↑ Kabaret Pod Egidą na celowniku SB.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 160.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 230.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 233–234.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 10.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 240.
- ↑ Gańczak 2011 ↓, s. 341.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 52, 59, 87–88, 91, 104–108.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 108–110.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 110–120.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 110.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 112, 115.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 42.
- ↑ Franek Kimono – „King Bruce Lee Karate Mistrz”. [w:] Miały być tylko żartem. Stały się hitami! [on-line]. muzyka.wp.pl, 2011-10-25. [dostęp 2011-10-25].
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 115–118.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 117.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 118.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 118–119.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 118–121.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 121.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 223.
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 123–124.
- ↑ „W rytmie serca”: Piotr Fronczewski był o krok od Hollywood! [online], swiatseriali.interia.pl [dostęp 2022-07-16] (pol.).
- ↑ Domański 1995 ↓, s. 124.
- ↑ 30 lat RMF FM: Piotr Fronczewski [online], 30lat.rmf.fm [dostęp 2020-10-25] .
- ↑ 30 lat RMF FM: Kod Leonarda da Vinci [online], 30lat.rmf.fm [dostęp 2020-10-25] .
- ↑ Ruszyło Radio Yanosik dla kierowców, jego głosem Piotr Fronczewski. Swoje audycje mają Kacper Jeneralski, Sebastian Szczęsny i Artur Gadowski [online] [dostęp 2023-06-26] (pol.).
- ↑ Biblia Audio Superprodukcja [online] [dostęp 2019-03-28] (pol.).
- ↑ Tygodnik Życie na Gorąco nr 43, 22 października 2015, s. 16–17.
- ↑ Fronczewski i Mastalerz 2015 ↓, s. 259, 262.
- ↑ Oni świętują Dzień Dziadka. Celebryci, którzy cieszą się karierą, a jednocześnie wnukami. Zenek Martyniuk, Grzegorz Markowski i inni [online], dzienniklodzki.pl [dostęp 2024-06-20] .
- ↑ Piotr Fronczewski zniechęcił córki do aktorstwa. Czym zajmują się dziś? [online], film.wp.pl [dostęp 2024-06-20] .
- ↑ Agnieszka Majewska , Piotr Fronczewski słono zapłacił za swój romans. Doszło do konfrontacji z córkami aktora [online], gwiazdy.wp.pl, 9 kwietnia 2022 [dostęp 2023-07-01] (pol.).
- ↑ Piotr Fronczewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2013-11-27] .
- ↑ Franek Kimono – Franek Kimono. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Franek Kimono – Franek Kimono. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e Frenake Kimono Kasety. franekkimono.com. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 26.05.2008 – 01.06.2008. olis.onyx.pl. [dostęp 2013-12-17].
- ↑ Piotr Fronczewski i Jan Pietrzak – Panowie FP. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Piotr Fronczewski – Na Progu Raju. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Piotr Fronczewski – Ale Kryzys; Label: Polmark – PK-196. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Pan Kimono – Toczy Się Życie. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Piotr Fronczewski – Portret Muzyczny. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ a b LP3 – statystyki dla wykonawcy Franek Kimono. lp3.pl. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ SLiP – Statystyki dla wykonawcy TPWC. radioszczecin.pl. [dostęp 2013-11-27].
- ↑ Piotr Fronczewski / Magda Umer – Sam Na Sam. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Franek Kimono – Bruce Lee – Karate Mistrz / Dysk – Dżokej. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Franek Kimono – Break Dance / Gimnastyka Aerobic. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Franek Kimono – Don’t Cry Mona Lisa. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Franek Kimono – Mega Mix'99. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Sokół featuring Pono & Franek Kimono – W Aucie. discogs.com. [dostęp 2013-11-27]. (ang.).
- ↑ Michał Grzybowski , Jan Borysewicz i Piotr Fronczewski w kultowym „Nie wierz nigdy kobiecie” [WIDEO] | [online], Teraz Muzyka, 10 września 2021 [dostęp 2024-01-19] .
- ↑ Znamy laureatów „Splendorów” – nagród Teatru Polskiego Radia. Polskie Radio SA, 2013-12-02. [dostęp 2013-12-04].
- ↑ M.P. z 2015 r. poz. 851.
- ↑ Prezydent: Dziękuję za zasługi dla Polski. prezydent.pl, 2015-08-03. [dostęp 2015-08-03].
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 34, poz. 445 – pkt 5.
- ↑ Odznaczenia dla zasłużonych pracowników Teatru Ateneum. prezydent.pl, 31 marca 2003.
- ↑ Medale „Gloria Artis” dla Kabaretu Pod Egidą. teatry.art.pl, 17 kwietnia 2007. [dostęp 2010-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 stycznia 2012)].
- ↑ Gloria Artis dla Piotra Fronczewskiego i Mariusza Bonaszewskiego. [w:] Aktualności [on-line]. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 2013-12-03. [dostęp 2013-12-04].
- ↑ Piotr Fronczewski odznaczony Orderem Uśmiechu [online], dzieje.pl [dostęp 2024-08-25] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Fronczewski próba portretu, Dariusz Domański, Klub Inteligencji Katolickiej, 1991.
- Dariusz Domański , Piotr Fronczewski opisany, Baran i Suszczyński, 1995, ISBN 83-85845-16-X .
- Piotr Fronczewski, Marcin Mastalerz: Ja, Fronczewski. Znak, 2015. ISBN 978-83-240-2632-6.
- Filip Gańczak: Filmowcy w matni bezpieki. Prószyński i S-ka, 2011. ISBN 978-83-7648-714-4. OCLC 879643901.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Fronczewski w bazie IMDb (ang.)
- Piotr Fronczewski w bazie Filmweb
- Piotr Fronczewski w bazie filmpolski.pl
- Piotr Fronczewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
- Piotr Fronczewski – Biblioteka Polskiej Piosenki
- Piotr Fronczewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Piotr Fronczewski w bazie Akademii Polskiego Filmu
- Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Wykładowcy Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy teatralni
- Polscy aktorzy radiowi
- Polscy aktorzy dubbingowi
- Polskie barytony
- Polscy wokaliści
- Polscy wykonawcy poezji śpiewanej i piosenki literackiej
- Muzycy disco
- Polscy artyści kabaretowi
- Aktorzy Kabaretu Olgi Lipińskiej
- Osobowości telewizyjne związane z Polsatem
- Aktorzy filmowi związani z Łodzią
- Muzycy związani z Łodzią
- Odznaczeni Orderem Uśmiechu
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi
- Laureaci Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego
- Polacy pochodzenia żydowskiego
- Ludzie urodzeni w Łodzi
- Urodzeni w 1946