Piotr Anjou
| |
 admirał
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
administracja morska |
| Odznaczenia | |
  
| |
Piotr Fiodorowicz Anjou (Anżu) (ros. Пётр Фёдорович Анжу; ur. 4 lutego?/15 lutego 1797 w Wysznim Wołoczoku, zm. 30 września?/12 października 1869 w Petersburgu)[1] – rosyjski admirał.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Jego dziadek był imigrantem z Francji, osiadł w Moskwie w drugiej połowie XVIII wieku, uciekając przed prześladowaniami hugenotów[2]. Ojciec Piotra, medyk, przyjął obywatelstwo rosyjskie.
Piotr Anjou przygotowywał się do studiów medycznych na pensji prowadzonej przez D.A. Sorokina, wykładowcę matematyki w Morskim Korpusie Kadetów w Petersburgu. Sorokin, widząc chęci Piotra do służby na morzu, namówił jego ojca do wysłania syna do Morskiego Korpusu Kadetów[2].
Po ukończeniu Korpusu Kadetów Piotr Anjou służył na okrętach do roku 1820, kiedy to, po awansie na lejtnanta, wszedł w skład ekspedycji dowodzonej przez Ferdinanda von Wrangla, mającej na celu zbadanie i sporządzenie map części północnego wybrzeża Syberii i pobliskich wysp. Anjou dowodził jedną z dwóch grup wyprawy, lecz ze względu na trudności komunikacyjne praktycznie niezależnie od Wrangla[3]. Grupa ta, używając łodzi, psich zaprzęgów i reniferów[3], zbadała Wyspy Nowosyberyjskie: Wyspy Lachowskie, Kotielnyj, Nową Syberię[1] i wybrzeże od rzeki Oleniok do Indygirki[4]. Poszukiwano także Ziemi Sannikowa – lądu na północ od Wysp Nowosyberyjskich, który miała dostrzec jedna z poprzednich ekspedycji w tych rejonach[3].
W nagrodę za prace w tej ekspedycji Anjou otrzymał nagrodę pieniężną, awans, Order Świętego Włodzimierza 4 klasy, a czas spędzony na ekspedycji zaliczono mu podwójnie do stażu potrzebnego do otrzymania Orderu Świętego Jerzego[1].
W latach 1825–1826 brał udział w ekspedycji (dowodzonej przez Fiodora Berga) badającej północno-wschodnie brzegi Morza Kaspijskiego i zachodnie brzegi Morza Aralskiego.
W 1827 był dowódcą artylerii na okręcie liniowym „Gangut”. Brał udział w bitwie pod Navarino. W czasie bitwy został ranny w głowę, lecz dalej pełnił swoje obowiązki[4]. Za postawę w czasie walki został nagrodzony Orderem Świętego Jerzego 4 klasy i greckim Orderem Zbawiciela oraz nagrodą pieniężną[4].
W późniejszych latach dowodził okrętami na Bałtyku, do roku 1844, kiedy to awansowano go na kontradmirała i został kapitanem portu w Kronsztadzie. Z pracy na morzu przeszedł do administracji. Pracował w komitetach i komisjach związanych z Ministerstwem ds. Morskich oraz Ministerstwem Skarbu. W 1854 został wiceadmirałem, a w 1866 – admirałem[2]. Zmarł w 1869 i pochowany został na cmentarzu luterańskim w Petersburgu[2].
Imię Anjou noszą wyspy będące centralną i zarazem największą grupą wysp archipelagu Wysp Nowosyberyjskich.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c РБС/ВТ/Анжу, Петр Федорович – Викитека. ru.wikisource.org. [dostęp 2017-10-29]. (ros.).
- ↑ a b c d АНЖУ (ANJOUX) Петр Федорович (1797-1869). funeral-spb.narod.ru. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-29)]. (ros.).
- ↑ a b c Anjou, Peter, [w:] William J. Mills, Exploring Polar Frontiers: A Historical Encyclopedia, wyd. 2003, t. Vol.1, ABC-CLIO, s. 26–27 (ang.).
- ↑ a b c ВЭ/ВТ/Анжу, Петр Федорович – Викитека. ru.wikisource.org. [dostęp 2017-10-29]. (ros.).