Przejdź do zawartości

Pierre Womé

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pierre Womé
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Pierre Nlend Womé

Data i miejsce urodzenia

26 marca 1979
Duala

Wzrost

181 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1993–1994 Fogape Jaunde 30 (6)
1994–1996 Canon Jaunde 51 (13)
1996–1997 Vicenza Calcio 3 (0)
1997–1998 Lucchese-Libertas 24 (2)
1998–1999 AS Roma 8 (0)
1999–2002 Bologna FC 47 (3)
2002–2003 Fulham 14 (1)
2003–2004 RCD Espanyol 23 (1)
2005 Brescia Calcio 16 (3)
2005–2006 Inter Mediolan 12 (0)
2006–2008 Werder Brema 28 (2)
2008–2010 1. FC Köln 30 (0)
2010–2011 Sapins FC 17 (0)
2011 Cotonsport Garua 2 (0)
2012–2013 Canon Jaunde
2014 UMS de Loum
2014–2015 FC Chambly 21 (0)
2015–2016 US Roye 18 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1998–2013  Kamerun 69 (5)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
złoto Sydney 2000 piłka nożna

Pierre Nlend Womé (ur. 26 marca 1979 w Duali) – kameruński piłkarz występujący na pozycji obrońcy. Były zawodnik m.in. Interu Mediolan i Werderu Brema. Womé ma 181 cm wzrostu i 78 kg wagi.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoją piłkarską karierę rozpoczynał w wieku 14 lat w kameruńskim drugoligowcu, Fogape Jaunde. Udane występy w tym klubie zaowocowały transferem do silniejszego Canonu Jaunde, gdzie strzelił 13 bramek przez dwa lata gry. W roku 1995 zaliczył 30 występów, a rok później 21. Zdobył z tym klubem Puchar kraju. Podczas gry w tym klubie zadebiutował w reprezentacji Kamerunu.

Już w wieku 17 lat wziął udział w Pucharze Narodów Afryki. Dobra gra podczas tego turnieju zaowocowała transferem do Europy. Po kameruńskiego obrońcę, który nie miał jeszcze ukończonych 18 lat zgłosiła się włoska Vicenza Calcio. Debiutował tam w sezonie 1996/1997, a dokładniej 16 marca, podczas meczu Cagliari Calcio 2:1 Vicenza. Rozegrał jeszcze dwa mecze w barwach tego klubu, w całym sezonie łącznie 3, co nie zadowalało ambicji piłkarza. Odszedł do Serie B, a konkretniej do Lucchese. Tam szło mu o wiele lepiej. W 24 meczach zdobył dwie bramki. Był bardzo pewnym punktem obrony. Po sezonie ofertę gry w swoich barwach złożyła mu słynna AS Roma. Piłkarz skorzystał z propozycji i ponownie wrócił do Serie A. Trafił do klubu z Wiecznego Miasta w okresie, w którym konkurencja w obronie była wielka. Wystarczy wymienić piłkarzy, takich jak Candela, Zago, Aldair, Cafu, czy Di Biagio. Womé rozegrał tylko 8 meczów i ponownie zmienił klub. Tym razem przeniósł się do Bologny FC. W pierwszym sezonie zajął 11. miejsce, w drugim 10, a w trzecim i zarazem ostatnim 7. Łącznie rozegrał 36 meczów, w każdym z trzech sezonów raz wpisując się na listę strzelców. Pierwszego gola strzelił podczas meczu z Perugią w 50 minucie meczu (mecz był rozgrywany 19 grudnia 1999).

Rok później (2002/2003) trafił na Wyspy Brytyjskie, do Fulham Londyn. W Premiership zadebiutował 23 października 2002 roku, podczas domowego meczu z West Ham United, przegranego 0:1 (0:0), po rzucie karnym podyktowanym w 90 minucie spotkania. Na bramkę zamienił go Paolo Di Canio. Womé rozegrał cały mecz i nie może go zaliczyć do udanych. Na swojego pierwszego gola w barwach Fulham musiał czekać znacznie dłużej. Dopiero w 22 kolejce Premiership Womé udało się trafić do siatki rywala. Fulham wygrał z West Bromwich Albion 3:0, w 10 minut ogrywając rywala. (1:0 Louis Saha, 2:0 Womé, 3:0 Steed Malbranque). Więcej goli już się nie doczekał. Podczas pobytu na Wyspach 5 razy został karany żółtymi kartkami i tylko raz czerwoną. Fulham ostatecznie zajął 14. miejsce, a Pierre zdecydował się na zmianę otoczenia.

Tym razem wybór padł na hiszpański RCD Espanyol. Ówczesny trener, Javier Clemente postanowił zaufać piłkarzowi i się nie zawiódł. W pierwszej kolejce Primera División zaliczył debiut (30 sierpnia 2003), a na dodatek strzelił bramkę dającą prowadzenie 1:0 (strzelec do dziś pozostaje kontrowersyjny, a niektórzy zaliczyli tę bramkę Lopezowi Rekarte jako samobójczą), oraz otrzymał żółtą kartkę. Mecz zakończył się wynikiem 1:1, a Kameruńczyk był najlepszym piłkarzem na boisku. W barwach Espanyolu rozegrał łącznie 26 meczów, i strzelił jedną kontrowersyjną bramkę, a klub zajął 17. miejsce w lidze, tuż nad strefą spadkową i został rozczarowaniem sezonu.

Piłkarz zdecydował się wrócić do Włoch. Z propozycją wyszła Brescia Calcio i tam właśnie się przeniósł. Pierwszym meczem w tym klubie była porażka 0:1 z Udinese Calcio, 6 lutego 2005 roku. Strzelił dla Brescii trzy bramki, trzy razy wyrównując wynik na 1:1 i każdy z tych meczów kończył się remisem. 9 kwietnia z A.C. Milanem w 87 minucie (1:1), 20 kwietnia w 17 minucie z US Palermo (3:3) i 1 maja w meczu z Romą (2:2). Łącznie 16 meczów w barwach Biancoazzurrich. W sezonie 2005/2006 dość niespodziewanie został graczem Interu Mediolan. Pierwszym meczem w barwach Interu było spotkanie 3 fazy kwalifikacyjnej do Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck. Piłkarze z Mediolanu pewnie pokonali Ukraińców w dwumeczu, a przed Pierre’em otwarła się szansa debiutu w najbardziej elitarnych rozgrywkach na Starym Kontynencie. 13 września zadebiutował w meczu wyjazdowym z Artmedią Bratysława, wygranym 1:0. Później wystąpił jeszcze w meczach z Rangers i FC Porto, a także w rewanżu z Artmedią i Rangersami, w 1/8 z Ajaxem Amsterdam i w ćwierćfinale z Villarealem, od którego Mediolańczycy okazali się słabsi. Natomiast w Serie A pierwszym meczem Kameruńczyka był pojedynek z Livorno, wygrany 5:0, 16 października. Inter został mistrzem kraju kosztem zdegradowanego o klasę niżej Juventusu.

Przed sezonem 2006/2007 został graczem Werderu Brema i już ma na koncie Puchar DFB-Pokal. Debiutował w tym klubie 1 sierpnia w meczu z Hamburgerem SV, wygranym 2:1. Ma również na koncie występy w Lidze Mistrzów z Werderem. Grał w meczach z Levskim Sofia, Chelsea F.C. i FC Barceloną. Ta grupa okazała się dla Mistrzów Niemiec zbyt silna i zajęli 3. miejsce, premiowane startem w Pucharze UEFA. W 2008 roku został z Werderem wicemistrzem Niemiec, a latem na zasadzie wolnego transferu odszedł do beniaminka Bundesligi, 1. FC Köln. Następnie grał w gabońskim Sapins FC, rodzimych Cotonsport Garua, Canon Jaunde i UMS de Loum oraz francuskim FC Chambly. W 2015 przeszedł do US Roye.

Reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Kamerunu debiutował 4 czerwca 1995 roku, podczas meczu z Lesotho, w wieku 17 lat. W 2000 roku grał na Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, kiedy to „Nieposkromione Lwy” pokonały Hiszpanię 5:3 w karnych, 2:2 w regulaminowym czasie. Warto dodać, że piłkarze z Afryki przegrywali 2:0 i musieli odrabiać straty, co im się udało. Pierre Womé strzelił, decydującą o pierwszym złotym medalu dla swojego kraju, jedenastkę. Tym samym został bohaterem meczu. Hiszpanie zajęli drugie miejsce, a trzecie przypadło zespołowi z Chile. Womé może się również poszczycić Pucharem Narodów Afryki wywalczonym w 2000. Kamerun wygrał z Nigerią dopiero po serii rzutów karnych, 4:3 (2:2 po dogrywce), oraz w 2002 roku, kiedy to Kamerun pokonał Senegal 3:2, również w rzutach karnych (0:0 w regulaminowym czasie gry). Tym samym Womé i spółka powiększyli liczbę zwycięstw w PNA do 4. 8 października 2005, podczas meczu z Egiptem Womé nie trafił karnego, który zadecydował, o tym, że to Wybrzeże Kości Słoniowej kosztem Kamerunu awansowało na Mistrzostwa Świata w Niemczech. Na PNA w 2006 roku nie otrzymał powołania.

Trofea

[edytuj | edytuj kod]
  • Zdobywca Pucharu Kamerunu z Canonem Jaunde w 1995.
  • Zdobywca Pucharu Włoch z Vicenzą Calcio w 1997.
  • Złoty medal podczas Igrzysk Olimpijskich w Sydney 2000.
  • Zdobywca Pucharu Narodów Afryki w 2000 i 2002.
  • Zdobywca Scudetto z Interem Mediolan w 2006.
Sezon Klub Kraj Flaga Rozgrywki Mecze Bramki
1994 Fogape Jaunde Kamerun Kamerun Première Division 30 6
1995 Canon Jaunde Kamerun Kamerun Première Division 30 8
1996 Canon Jaunde Kamerun Kamerun Première Division 21 5
1996/97 Vicenza Calcio Włochy Włochy Serie A 3 0
1997/98 Lucchese Włochy Włochy Serie B 24 2
1998/99 AS Roma Włochy Włochy Serie A 8 0
1999/00 Bologna FC Włochy Włochy Serie A 14 1
2000/01 Bologna FC Włochy Włochy Serie A 19 1
2001/02 Bologna FC Włochy Włochy Serie A 13 1
2002/03 Fulham Londyn Anglia Anglia Premiership 14 1
2003/04 Espanyol Barcelona Hiszpania Hiszpania Primera División 26 0
2004/05 Brescia Calcio Włochy Włochy Serie A 16 3
2005/06 Inter Mediolan Włochy Włochy Serie A 13 0
2006/07 Werder Brema Niemcy Niemcy Bundesliga 28 2
2007/08 Werder Brema Niemcy Niemcy Bundesliga 0 0
2008/09 1. FC Köln Niemcy Niemcy Bundesliga 18 0
2009/10 1. FC Köln Niemcy Niemcy Bundesliga 12 0
2010/11 Sapins FC Gabon Gabon Championnat National 17 0
2011/12 Cotonsport Garua Kamerun Kamerun Première Division 2 0
2011/12 Canon Jaunde Kamerun Kamerun Première Division 17 0
2013 Canon Jaunde Kamerun Kamerun Première Division ? ?
2014 UMS de Loum Kamerun Kamerun Première Division ? ?
2014/15 FC Chambly Francja Francja Championnat National 21 0
2015/16 US Roye Francja Francja CFA 18 2

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]