Pierre Capdevielle

Pierre Capdevielle (ur. 1 lutego 1906 w Paryżu, zm. 9 lipca 1969 w Bordeaux^[1]^[2]) – francuski kompozytor i dyrygent.

Życiorys

W latach 1924–1926 studiował w Konserwatorium Paryskim u André Gedalge’a (kontrapunkt i fuga), Paula Vidala (kompozycja) oraz Isidora Philippa i Armanda Fertégo (fortepian)^[1]. Później uczył się prywatnie u Maurice’a Emmanuela i Vincenta d’Indy’ego^[1]. Przez wiele lat pisał jako krytyk muzyczny^[2], współpracując z czasopismami Le Monde Musical i La Revue Musicale^[1]. Prowadził też klasę muzyki kameralnej w Konserwatorium Paryskim^[1]. W 1944 roku objął funkcję dyrektora działu muzyki kameralnej przy ORTF, a od 1952 roku prowadził działającą przy ORTF orkiestrę kameralną^[1]^[2].

Działacz Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Współczesnej, od 1948 roku był przewodniczącym jego sekcji francuskiej^[1]. Był członkiem Rady Muzycznej UNESCO^[1]. W 1949 roku założył Centre de Documentation de Musique Internationale^[1].

W 1961 roku został odznaczony Legią Honorową^[1].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

3 symfonie (I 1936, II 1942, III „da camera” 1953)
poemat symfoniczny Incantation pour la mort d’un jeune Spartiate (1931, wersja zrewidowana 1939)
uwertura do Le pédant joué Cyrano de Bergeraca (1943)
4 obrazy symfoniczne Éspaves retrouvées (1945)
suita symfoniczna Moliera (1947)
Concerto del dispetto na fortepian i orkiestrę (1959)
Les silences de Paris (1947–1966)

2 apologues d’O. Wilde na głos i orkiestrę (1932)
5 poèmes de Jean Romann na głos i kwartet smyczkowy (1937)
De profundis na tenora i organy (1939)
dramat koncertowy La tragédie de pérégrinos na recytatora, głosy solowe, chór i orkiestrę do słów Charlesa Exbrayat (1941)
kantata France retrouvée na tenora, chór męski i instrumenty dęte do słów Jeana Tardieu (1945)
kantata L’ile rouge na głosy solowe, chór i orkiestrę do słów Serge Moreux (1946)
Le chant d’Alphésibée na głos, flet, harfę i trio smyczkowe do słów Pierre’a de Ronsarda (1942–1964)
2 noëls basques na 3 głosy żeńskie lub chór (1965)
pieśni do słów Arthura Rimbauda, Charlesa Baudelaire’a, Guillaume’a Apollinaire’a, Charlesa Péguy, André Suarèsa i Paula Drouota

legenda liryczna Les amants captifs w 2 aktach do libretta Paula Gutha (1958, wyst. Bordeaux 1960)
tragedia liryczna Fille de l’homme w 3 aktach do libretta Jeana de Beera (1966, wyst. Bordeaux 1967)

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 24. ISBN 83-224-0223-6.
↑ ^a ^b ^c ^d Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 426. ISBN 978-3-476-02087-1.