Przejdź do zawartości

Petra De Sutter

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petra De Sutter
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 czerwca 1963
Oudenaarde

Zawód, zajęcie

polityk, lekarka, wykładowczyni akademicka

Alma Mater

Uniwersytet w Gandawie

Petra De Sutter (ur. 10 czerwca 1963 w Oudenaarde[1]) – belgijska i flamandzka polityk, lekarka oraz wykładowczyni akademicka, senator, posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji, od 2020 wicepremier i minister w rządzie federalnym.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie w Gandawie. Doktoryzowała się następnie z nauk biomedycznych, specjalizowała się w zakresie ginekologii i położnictwa. W latach 1991–1992 była pracownikiem naukowym w Chicago. W 1987 podjęła pracę w szpitalu uniwersyteckim w Gandawie, zajmując się m.in. zapłodnieniem pozaustrojowym. W latach 1994–1999 była zastępczynią kierownika kliniki, następnie do 2008 kierownikiem kliniki. Później została dyrektorem departamentu medycyny reprodukcyjnej w szpitalu uniwersyteckim. Jednocześnie w 2000 objęła stanowisko profesora na macierzystej uczelni[2].

Działaczka ekologicznej flamandzkiej partii Groen. W 2014 została powołana w skład federalnego Senatu[1]. W 2018 bez powodzenia ubiegała się o nominację na główną kandydatkę Europejskiej Partii Zielonych w wyborach europejskich w 2019[3]. W wyborach tych uzyskała mandat posłanki do Parlamentu Europejskiego IX kadencji[4], w którym była przewodniczącą Komisji Rynku Wewnętrznego i Ochrony Konsumentów[5].

W październiku 2020 w rządzie federalnym, na czele którego stanął Alexander De Croo, objęła urzędy wicepremiera oraz ministra do spraw służb publicznych i przedsiębiorstw publicznych[6]. W 2024 została wybrana do Izby Reprezentantów[7].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Petra De Sutter jest osobą transpłciową; gdy miała 40 lat[8], przeszła tranzycję płciową, w tym operację korekty płci[9]. W 2016 opublikowała książkę biograficzną pt. (Over)leven: Mijn strijd als transvrouw, arts & politica, w której opisała historię swojej tranzycji[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Petra De Sutter. senate.be. [dostęp 2019-01-22]. (niderl.).
  2. Curriculum vitae: Petra De Sutter. ema.europa.eu. [dostęp 2019-01-22]. (niderl.).
  3. Groenen verkiezen Ska Keller en Bas Eickhout als Spitzenkandidaten, Petra De Sutter derde. knack.be, 24 listopada 2018. [dostęp 2019-01-22]. (niderl.).
  4. Européennes 2019: voici les 21 eurodéputés belges. rtbf.be, 27 maja 2019. [dostęp 2019-05-30]. (fr.).
  5. Petra De Sutter. europarl.europa.eu.
  6. Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
  7. Elections: voici la nouvelle liste des députés du parlement fédéral. lesoir.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).
  8. Interview with Petra De Sutter. The Heroines of My Life, 11 listopada 2014. [dostęp 2022-04-01]. (ang.).
  9. Eindelijk passen de puzzelstukjes – De Morgen. petradesutter.be, 27 lutego 2016. [dostęp 2019-01-22]. (niderl.).
  10. Petra De Sutter, Elke Lahousse: (Over)leven: Mijn strijd als transvrouw, arts & politica. Antwerpia: Manteau, 2016. ISBN 978-9022332214. (niderl.).