Pentaglottis sempervirens
Wygląd
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Pentaglottis | ||
Gatunek |
Pentaglottis sempervirens | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey Man. Cult. Pl. ed. 2: 837 1949[3] | |||
Synonimy | |||
|
Pentaglottis sempervirens (Decne.) Baill. – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Pentaglottis Tausch, Flora 12: 643. Nov 1829[4] z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Rośnie na skrajach zarośli, w lasach w miejscach skalistych. Zasięg naturalny obejmuje Półwysep Iberyjski i południowo-zachodnią Francję, ale jako gatunek zdziczały rośnie na dużym obszarze Europy Zachodniej – sięgając na wschodzie po Włochy, Belgię i Anglię. Zawleczony został także w okolice San Francisco w Kalifornii[5]. Roślina uprawiana jako ozdobna[6].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]- Pokrój
- Bylina z pędem osiągającym 1 m wysokości, z tęgim, głęboko sięgającym korzeniem[5].
- Liście
- Pojedyncze, skrętoległe, sztywno owłosione[5].
- Kwiaty
- Kwiaty 5-krotne osiągające 8–10 mm średnicy. Działki kielicha zrośnięte są tylko u nasady. Korona kwiatu z rurką powstającą w wyniku zrośnięcia płatków tylko u nasady, poza tym kołowo rozpostarta, z gardzielą zamkniętą owłosionymi osklepkami. Pręciki równe, krótsze od rurki korony – z krótkimi nitkami i pylnikami. Zalążnia górna, czterokomorowa, zwieńczona pojedynczą szyjką słupka nie wystającą z gardzieli korony[5].
- Owoce
- Rozłupnie rozpadające się na cztery czarne, pomarszczone rozłupki[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-31] (ang.).
- ↑ a b Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey. The Plant List. [dostęp 2018-12-31]. (ang.).
- ↑ Pentaglottis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-12-31].
- ↑ a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 239. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ David J. Mabberley , Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 693, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200 .
Identyfikatory zewnętrzne:
- BioLib: 40702
- EoL: 466915
- EUNIS: 161832
- FloraWeb: 6606
- GBIF: 2926130
- identyfikator iNaturalist: 166466
- IPNI: 60457907-2
- ITIS: 31978
- NCBI: 203760
- identyfikator Plant List (Royal Botanic Gardens, Kew): kew-2412586
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:60457907-2
- Tela Botanica: 48245
- identyfikator Tropicos: 4001034
- USDA PLANTS: PESE10
- CoL: 76LSM