Przejdź do zawartości

Pentaglottis sempervirens

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pentaglottis sempervirens
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

ogórecznikowce

Rodzina

ogórecznikowate

Rodzaj

Pentaglottis

Gatunek

Pentaglottis sempervirens

Nazwa systematyczna
Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey
Man. Cult. Pl. ed. 2: 837 1949[3]
Synonimy
  • Anchusa adamii Mazziari
  • Anchusa sempervirens L.
  • Anchusa vulgaris Dumort.
  • Buglossa sempervirens (L.) Gray
  • Buglossum sempervirens (L.) All.
  • Caryolopha sempervirens (L.) Fisch. & Trautv.
  • Omphalodes sempervirens (L.) D.Don[3]

Pentaglottis sempervirens (Decne.) Baill. – gatunek rośliny z monotypowego rodzaju Pentaglottis Tausch, Flora 12: 643. Nov 1829[4] z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae). Rośnie na skrajach zarośli, w lasach w miejscach skalistych. Zasięg naturalny obejmuje Półwysep Iberyjski i południowo-zachodnią Francję, ale jako gatunek zdziczały rośnie na dużym obszarze Europy Zachodniej – sięgając na wschodzie po Włochy, Belgię i Anglię. Zawleczony został także w okolice San Francisco w Kalifornii[5]. Roślina uprawiana jako ozdobna[6].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Bylina z pędem osiągającym 1 m wysokości, z tęgim, głęboko sięgającym korzeniem[5].
Liście
Pojedyncze, skrętoległe, sztywno owłosione[5].
Kwiaty
Kwiaty 5-krotne osiągające 8–10 mm średnicy. Działki kielicha zrośnięte są tylko u nasady. Korona kwiatu z rurką powstającą w wyniku zrośnięcia płatków tylko u nasady, poza tym kołowo rozpostarta, z gardzielą zamkniętą owłosionymi osklepkami. Pręciki równe, krótsze od rurki korony – z krótkimi nitkami i pylnikami. Zalążnia górna, czterokomorowa, zwieńczona pojedynczą szyjką słupka nie wystającą z gardzieli korony[5].
Owoce
Rozłupnie rozpadające się na cztery czarne, pomarszczone rozłupki[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2018-12-31] (ang.).
  3. a b Pentaglottis sempervirens (L.) Tausch ex L.H.Bailey. The Plant List. [dostęp 2018-12-31]. (ang.).
  4. Pentaglottis. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2018-12-31].
  5. a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2002, s. 239. ISBN 0-333-74890-5.
  6. David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 693, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.