Paweł Latusek
| Biskup tytularny Aninety | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 lutego 1910 | |
| Data i miejsce śmierci |
11 lutego 1973 | |
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup pomocniczy wrocławski | ||
| Okres sprawowania |
1962–1973 (do 1967 formalnie gnieźnieński) | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
29 czerwca 1935 | |
| Nominacja biskupia |
13 listopada 1961 | |
| Sakra biskupia |
11 lutego 1962 | |
| Data konsekracji |
11 lutego 1962 |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce | |
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Paweł Latusek (ur. 23 lutego 1910 w Tychach, zm. 11 lutego 1973 we Wrocławiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1962–1973 (do 1967 formalnie gnieźnieński).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]30 czerwca 1935 przyjął w katedrze katowickiej święcenia kapłańskie z rąk biskupa Teofila Bromboszcza[1]. Studia kontynuował w Krakowie i Lille, gdzie zajmował się także duszpasterstwem wśród Polonii francuskiej. Po powrocie do kraju był kapelanem biskupa Stanisława Adamskiego i łącznikiem między wysiedlonym podczas okupacji biskupem diecezjalnym katowickim a jego diecezją. Skierowany do pracy duszpasterskiej na Opolszczyźnie, był pierwszym kanclerzem kurii biskupiej w Opolu oraz wikariuszem generalnym. W październiku 1950 z przyczyn politycznych został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. W więzieniu spędził rok. Deportowany przez władze państwowe z Opolszczyzny w 1951, studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał ponownie doktorat. Następnie był wykładowcą, a od 1958 rektorem Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu[2].
13 listopada 1961 został mianowany biskupem tytularnym Aninety i biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej, skierowanym do pracy duszpasterskiej we Wrocławiu. Święceń biskupich udzielił mu 11 lutego 1962 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu biskup Bolesław Kominek. Był wikariuszem generalnym i rektorem seminarium duchownego we Wrocławiu. 16 października 1967 formalnie został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej. W czasie posługi duszpasterskiej we Wrocławiu był represjonowany przez władze komunistyczne[3].
Uczestniczył w pracach III i IV sesji soboru watykańskiego II[4].
W 30. rocznicę śmierci biskupa przy wejściu do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego wmurowano poświęconą mu tablicę pamiątkową[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Informacja na podstawie wpisu w Księdze alumnów 1923–1967 Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego w Katowicach, poz. 221. Powtarzająca się w biogramach biskupa Pawła Latuska informacja o tym, że otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Stanisława Adamskiego 29 czerwca 1935, jest błędna.
- ↑ a b J. Harasimowicz (red.): Encyklopedia Wrocławia. Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006, s. 472.
- ↑ Por. A. Szymanowski, Władze PRL wobec ks. biskupa Pawła Latuska (1910–1973), Wrocław 2013, ISBN 978-83-63084-47-9.
- ↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455.
- Bogdan Snoch, Górnośląski Leksykon Biograficzny. Suplement do wydania drugiego, Elżbieta Giszter (oprac.), Anna Grabska (oprac.), Katowice: Muzeum Śląskie, 2006, s. 68, ISBN 83-60353-11-5, OCLC 77512184.
- Harasimowicz J. (red.), Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2001, s. 448.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu [dostęp 2012-11-25]
- Paweł Latusek [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2010-11-26] (ang.).