Przejdź do zawartości

Pasmo 4 m

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Pasmo 4 m (70–70,5 MHz) – pasmo radiowe w zakresie fal UKF, przyznane krótkofalowcom w niektórych krajach, w Polsce dopuszczone do użycia od 1 czerwca 2012[1].

3 kwietnia 2012 Rada Ministrów przyjęła projekt rozporządzenia w sprawie zmian w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości. Nowelizacja przewiduje m.in.:

  • wprowadzenie w zakresie częstotliwości 70,1 – 70,3 MHz oraz w zakresie częstotliwości 3400 – 3410 MHz służby amatorskiej jako służby drugiej ważności;
  • udostępnienie nowego zakresu częstotliwości (2400 – 2450 MHz) dla potrzeb służby radioamatorskiej satelitarnej jako służby drugiej ważności. Pasmo to będzie mogło być wykorzystywane jako alternatywa dla mocno obciążonych i przez to niosących za sobą trudności w uzgodnieniach międzynarodowych pasm 144 MHz oraz 435 MHz. Częstotliwości z tego zakresu będą mogły być wykorzystane na potrzeby projektu polskiego satelity naukowego BRITE-PL[2].

Podział pasma 4 m

[edytuj | edytuj kod]

Dla I regionu IARU na grudzień 2020[3].

Częstotliwość w MHz Szerokość pasma Rodzaje emisji Przeznaczenie
70,000 – 70,090 1000 Hz telegrafia, MGM Radiolatarnie
70,090 – 70,100 1000 Hz telegrafia, MGM Radiolatarnie osobiste i tymczasowe
70,091 radiolatarnie WSPR
70,100 – 70,250 2700 Hz telegrafia, SSB, MGM 70,185 centrum aktywności crossband
70,200 częstotliwość wywoławcza CW/SSB
70,250 centrum aktywności MS
70,250 – 70,294 12 kHz wszystkie emisje 70,260 częstotliwość wywoławcza AM/FM
70,270 centrum aktywności MGM
70,294 – 70,500 12 kHz kanały FM
odstęp 12,5 kHz
70,3125 łączności cyfrowe
70,3250 łączności cyfrowe
70,4500 częstotliwość wywoławcza FM
70,4875 łączności cyfrowe

Rekordy łączności[4]

[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj
propagacji
Znak Lokator Znak Lokator Rodzaj
emisji
Data Dystans
(km)
TEP Włochy IW0FFK JN61FS Południowa Afryka ZS6BTE KG33XV ISCAT 2012-10-02 7682
Tropo Belgia ON4KHG JO10XO Wyspy Owcze OY9JD IP62OA CW 2010-10-10 1430
Aurora Estonia ES1CW KO29HK Wielka Brytania G4KUX IO94BP CW 2013-03-17 1682
Sporadic E Bahrajn A92IO LL56FE Wielka Brytania G3TCT IO81QC CW 2013-07-16 5234
Meteor Scatter Finlandia OH5LID KP32XA Irlandia EI8IQ IO62SF MGM 2012-05-04 2314
Auroral Es Grenlandia OX3LX HP15EO Wyspy Alandzkie OG2M KP21TD CW 2012-07-30 3064

Odległości obliczone według systemu WGS 84.

Kraje, w których praca jest dozwolona[5]

[edytuj | edytuj kod]
Kraj Częstotliwość w MHz Maksymalna moc
nadajnika (W)
Licencja Uwagi
 Andora 70,000–70,200 10 CEPT
 Austria 70,045 Przydzielone tylko dla radiolatarni OE5QL
 Bahrajn 69,900-70,400 500 Ogólna
 Belgia 69,945-69,955
70,113–70,412
50 CEPT
 Bułgaria 69,900–70,500 50 CEPT
 Chorwacja 70,000–70,450 10
 Czarnogóra 70,050–70,450 100/25 CEPT Licencje klasy A i N
 Czechy 70,100–70,300 10 ERP Indywidualna
 Dania 69,888-70,062
70,088-70,112
70,138-70,512
25 CEPT
 Estonia 70,000–70,300 1000 CEPT Class A: 1 kW
Class B CEPT: 100 W
Class D: 10 W
 Falklandy 70,000–70,500 1000
 Finlandia
 Wyspy Alandzkie
Märket
70,000–70,300 25, 30, 100 CEPT Ograniczenia stosuje się do 50 km od granic LA i RA.
Powyżej 70,250 MHz do 25 W.
 Grecja 70,000–70,250 100 PEP CEPT Maksymalna szerokość pasma 3 kHz, tj. bez FM
 Grenlandia 70,000–70,500 1000 CEPT
 Hiszpania 70,150-70,200 10 CEPT
 Holandia 70,000–70,500 50 PEP Full class
 Irlandia 70,125–70,450 50 PEP Ogólna 25 PEP mobile
 Kazachstan 70,000–70,500 100 Indywidualna
 Litwa 70,240–70,250 22 EIRP CEPT Brak transmisji w odległości 15 km od miasta Olita i 4 km od granic EW i RA.
Maksymalna szerokość pasma 3 kHz dla SSB i 500 Hz dla CW.
 Luksemburg 70,150–70,250 10 ERP
 Macedonia Północna 70,000; 70,075; 70,125; 70,275 10 Indywidualna
 Malta 70,000–70,500 CEPT
 Monako 70,000–70,500 25 CEPT
 Namibia 70,000–70,300 400 Limit mocy obowiązuje tylko w sekcji SSB/CW
70,000–70,200 MHz
 Niemcy 70,150-70,200 25 EIRP Indywidualna
 Norwegia 70,063–70,087
70,138–70,312
70,363–70,387
70,413–70,462
100 CEPT Obejmuje Svalbard, Wyspę Niedźwiedzią, Jan Mayen, Wyspę Bouveta, Wyspę Piotra I
oraz norweski obszar lądowy na Antarktydzie.
70,1875–70,2625 MHz nie dotyczy Hordaland, Rogaland i West-Agder.
 Polska 70,000–70,300 20 EIRP Pasmo na zasadzie drugorzędności[1]
 Portugalia
 Azory
Madera Madera
70,157–70,212
70,238–70,287
100 EIRP CEPT Wyłącznie Class 1
 Południowa Afryka 70,000–70,300 400 Limit mocy obowiązuje tylko w sekcji SSB/CW
 Rumunia 70,000–70,300 20 Indywidualna
 Serbia 69,900-70,500 Indywidualna
 Słowacja 70,190–70,215
70,300–70,350
10 ERP Indywidualna
 Słowenia 70,000–70,450 100
 Somalia 70,000–70,500 3000
 Wielka Brytania
 Gibraltar
Brytyjskie niezależne bazy wojskowe
70,000–70,500 160 CEPT Anglia, Guernsey, Wyspa Man, Jersey, Irlandia Północna i Walia do 71,5 MHz
 Węgry 70,000–70,500 10 ERP
 Wyspy Owcze 69,950–70,500 100 Ogólna
 Zjednoczone Emiraty Arabskie 70,000–70,500 100 Ogólna

Sprzęt

[edytuj | edytuj kod]

Urządzenia nadawczo-odbiorcze

[edytuj | edytuj kod]

Pasmo 4 m ma wyjątkowy charakter, ponieważ dostęp do niego ma niewiele krajów na świecie oraz jest zupełnie inne niż pozostałe pasma HF i VHF. 25 sierpnia 2012 na targach Tokyo 2012 Ham Fair zademonstrowano pierwsze fabryczne urządzenie firmy ICOMIC 7100, umożliwiające pracę w paśmie 4 m[6]. Jednak większość amatorów aktywnych na tym paśmie zainteresowanych jest własnymi konstrukcjami, które stanowią znakomitą większość urządzeń. Krótkofalowcy używają wielu modeli urządzeń PMRAM i transceiverów FM przerobionych na pasmo 4 m. Starsze egzemplarze wykorzystują rezonatory kwarcowe do stabilizowania pojedynczych kanałów. Bardziej nowoczesne urządzenia to powszechnie używane Ascom SE550, Philips MX290 i FM1000, Yaesu VX1000 i wiele innych jak Key, Motorola i Tait.

Anteny

[edytuj | edytuj kod]

W paśmie 4 m stosuje się wiele różnych anten, od pętlowych, prostokątnych, typu „J”, po anteny Yagi. Anteny produkowane są fabrycznie i odpowiednio modyfikowane lub wytwarzane amatorsko przez krótkofalowców.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Dz.U. z 2012 r. poz. 537.
  2. Projekt rozporządzenia w sprawie zmian w Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości.. [dostęp 2012-04-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
  3. IARU Region 1 VHF band plan. [dostęp 2021-02-07]. (ang.).
  4. Distance records on 70 MHz. [dostęp 2021-02-07]. (ang.).
  5. Bo OZ2M: International 70 MHz allocations. 70mhz.org, 2016-07-16. [dostęp 2016-07-11]. (ang.).
  6. Showcasing at the Tokyo Ham Fair 2012, the Icom IC-7100 HF/VHF/UHF Amateur Radio Transceiver. [dostęp 2012-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-19)]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]