Pagórki (województwo warmińsko-mazurskie)
54°15′18″N 19°30′52″E/54,255000 19,514444
| osada | |
 Pagórki, widok z wiatraka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | |
| Liczba ludności (2022) |
210[2] |
| Strefa numeracyjna |
55 |
| Kod pocztowy |
82-340[3] |
| Tablice rejestracyjne |
NEB |
| SIMC |
0159108 |
Położenie na mapie gminy Tolkmicko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu elbląskiego  | |
| 54°15′18″N 19°30′52″E/54,255000 19,514444[1]
| |
Pagórki (niem. Rehberg) – osada w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie elbląskim, w gminie Tolkmicko na obszarze Parku Krajobrazowego Wysoczyzny Elbląskiej.
Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w województwie malborskim[4]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa elbląskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Nie wiadomo, kiedy wieś została założona. Najprawdopodobniej mistrz krajowy Dietrich von Grüningen podarował w maju 1255 r. teren Rehberg o wielkości 40 włók elbląskiemu Szpitalowi św. Ducha. Szpital miał tam założyć wieś. Rehberg jako wioska istnieje w podaniach od XIV wieku. Na początku czasów pruskich, a więc po 1772 roku, Rehberg otrzymał prawo do założenia szkoły. Od 1 czerwca 1800r. działał tuaj nauczyciel Kempowski. Otrzymał od właścicieli majątku 42 talary, pięć korców żyta, korzec jęczmienia, korzec grochu, bezpłatne mieszkanie i opał. Za każde dziecko w szkole otrzymywał grosz tygodniowo. Takie zarobki zostały mu przyznane 4 czerwca 1800r. przez Scholtena, zarządcę majątku Cadinen. Szkołę w Rehberg zamknięto w 1823r., a dzieci zostały przypisane do szkoły w Cadinen, ale prawie się tam nie pokazywały z powodu dużej odległości i często nieprzejezdnych dróg.[5]
Pagórki współcześnie
[edytuj | edytuj kod]
W Pagórkach znajduje się okazały dom podcieniowy z początku XIX w. o czterech podcieniach i dachu naczółkowym[6], pomnik upamiętniający przejazd niemieckiego cesarza Wilhelma - Kamień Cesarski, wiatrak (niestety niesprawny) i wieża ciśnień. Wiosną 2013 r. ruszyła budowa świetlicy wiejskiej, zakończona pod koniec tego samego roku. Dzięki niej organizowane są imprezy okolicznościowe, gry oraz zabawy dla dzieci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 96301
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 916 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa 2021, k. 1.
- ↑ Pagórki - Historia Wysoczyzny Elbląskiej [online], historia-wyzynaelblaska.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
- ↑ Piotr Skurzyński "Warmia, Mazury, Suwalszczyzna" Wyd. Sport i Turystyka - Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8 s. 74
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Osady | |
| Przysiółki | |
| Integralne części wsi | |
| Nieofic. cz. wsi |
