Przejdź do zawartości

Otto II Surowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Otto II Surowy
ilustracja
książę Lüneburga
Okres

od 1277
do 9 kwietnia 1330

Poprzednik

Jan

Następca

Otto III i Wilhelm

Dane biograficzne
Dynastia

Welfowie

Data urodzenia

ok. 1266

Data śmierci

9 kwietnia 1330

Ojciec

Jan

Matka

Liudgarda

Żona

Matylda

Dzieci

Jan,
Matylda,
Otto III,
Wilhelm,
Ludwik,
Liudgarda,
Jutta

Otto II Surowy, niem. Otto II. der Strenge (ur. ok. 1266 r., zm. 9 kwietnia 1330 r.) – książę Lüneburga od 1277 r., z dynastii Welfów.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Otto II był synem księcia Brunszwiku i Lüneburga Jana oraz Liudgardy, córki hrabiego Holsztynu Gerarda I. W chwili śmierci ojca był niepełnoletnie i rządy opiekuńcze w jego księstwie sprawowali najpierw stryj Albrecht I Wielki, książę Brunszwiku, a po jego śmierci kolejny stryj Konrad, biskup Verden.

Samodzielne rządy Otto objął w 1282 r. Podczas ich sprawowania skutecznie poszerzał terytorium swojego księstwa, głównie w rejonie rzek Leine i Wezera (zarówno metodami siłowymi, jak i w drodze zakupów i zamian), a także walczył o wpływy nad dolną Łabą z władcami Schwerinu oraz Askańczykami. Aby zdobyć finansowanie dla tego typu działań, posiłkował się kredytami od miast, sprzedażą przywilejów oraz zastawami. Przeprowadził reformę monetarną w księstwie, zakazując bicia monety przez miasta na terenie księstwa, z wyjątkiem miast Lüneburg i Hanower. Przeprowadził także lokacje miejskie (m.in. Harburg i Celle), dbał o pokój wewnętrzny księstwa i ograniczał samowolę rycerstwa.

W 1314 r. Otto dopuścił do współrządów swego syna Ottona III, a rok później ogłosił, że jego następcami mają zostać wspomniany Otto oraz drugi z synów Wilhelm, pozostali synowie zostali zaś przeznaczeni do kariery duchownej. Otto i Wilhelm zgodnie z jego wolą mieli po jego śmierci podzielić się księstwem, do czego jednak nie doszło i bracia objęli wspólne rządy w całej ojcowiźnie.

Rodzina

[edytuj | edytuj kod]

W 1287 r. poślubił Matyldę, córkę palatyna reńskiego i księcia Górnej Barawii Ludwika II, dzięki temu małżeństwu został szwagrem króla Niemiec od 1314 r., a cesarza od 1328 r., Ludwika IV Bawarskiego. Z małżeństwa tego pochodziło siedmioro dzieci:

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Uwe Ohainski: Otto II. der Strenge. W: Neue Deutsche Biographie. T. 19. Berlin: Duncker & Humblot, 1999, s. 679–680. [dostęp 2010-04-21]. (niem.).