Olszanica (rejon złoczowski)
Cerkiew w Olszanicy | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Powierzchnia |
3,762 km² |
Wysokość |
240 m n.p.m. |
Populacja • liczba ludności • gęstość |
|
Nr kierunkowy |
380 3265 |
Kod pocztowy |
80732 |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
49°48′25″N 24°39′46″E/49,806944 24,662778 |
Olszanica (ukr. Велика Вільшаниця) – wieś w obwodzie lwowskim, w rejonie złoczowskim na Ukrainie. Miejscowość liczy 873 mieszkańców.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza pisemna wzmianka o wsi pochodzi z końca XIV wieku. Miejsce, w którym znajdowała się wieś było bardzo podmokłe. Rosło tu wielu olch, stąd być może, pochodzi nazwa osady.
Pod koniec XIX w. folwark we wsi nosił nazwę Zamoście.
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich Olszanica to wieś w powiecie złoczowskim, położona 18 km na zachód od sądu powiatowego w Złoczowie i na wschód od wsi Trędowacz. We wsi jest szkoła etatowa jednoklasowa z j. ruskim. Dawniej istniała tu fabryka cukru Ferdynanda Piotra de Hennequin et Curel. 20 km od miejscowości znajduje się stacja kolejowa Krasne.
Ludność
[edytuj | edytuj kod]Według spisu z roku 1880 w gminie było 1449 mieszkańców, 102 na obszarze dworu, między innymi 1348 osób wyznania gr.-kat., 141 rz.-kat., 62 izrael. Rzym.-kat. parafia znajdowała się w Gołogórach, gr.-kat. w miejscu[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880–1902, s. 499.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII, Warszawa, 1880–1902, s. 499.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Olszanica 4.) O., wś, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 499 .
- Zamoście, folwark w Olszanicy, powiat złoczowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIV: Worowo – Żyżyn, Warszawa 1895, s. 386 .