Olga Koszutska
Wygląd
Data i miejsce urodzenia |
23 października 1930 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
9 lutego 2002 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Olga Koszutska (ur. 23 października 1930 w Kaliszu, zm. 9 lutego 2002 w Warszawie[1]) – polska aktorka teatralna oraz reżyser telewizyjny i teatralny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Absolwentka wydziału reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie (1955)[2]. Współpracowała z teatrami Bydgoszczy, Gdyni, Jeleniej Góry, Kielc, Krakowa, Łodzi, Poznania, Warszawy i Wrocławia. Żona aktora Zygmunta Listkiewicza, matka działacza piłkarskiego Michała Listkiewicza, spokrewniona z aktorką Marią Broniewską. Zginęła podczas napadu rabunkowego na jej warszawskie mieszkanie[3][4].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Reżyseria
[edytuj | edytuj kod]Spektakle teatralne
[edytuj | edytuj kod]- 1978: Wróg ludu
- 1977: Dom lalki
- 1977: Wassa Żeleznowa
- 1976: Czapka błazeńska
- 1976: Klik – klak
- 1975: Dzień dobry ci, królu Lulu!
- 1975: Policja
- 1975: Pieśń z roku 1831
- 1974: Ich czworo
- 1974: Zielony Gil
- 1974: Iluzja
- 1973: Fantazy
- 1973: Żołnierze
- 1973: Zabawa w koty
- 1973: Dzieje grzechu
- 1972: Duże jasne
- 1971: Wołanie wiatru
- 1971: Żołnierz i bohater
- 1971: Cienie
- 1970: Trutnie i kobiety
- 1970: Pierścień wielkiej damy
- 1970: Szkic do portretu
- 1969: Zawsze we troje
- 1969: Koncert
- 1968: Poskromienie złośnicy
- 1968: W małym dworku
- 1968: Nie zapomnisz owych dni
- 1967: Trzy białe strzały
- 1966: Bohater bez chorągwi
- 1965: Dożywocie
- 1965: Don Karlos
- 1964: No more Hiroshima (dwukrotnie)
- 1964: Najzwyklejszy cud
- 1964: Koniec Księgi VI
- 1963: Grupa Laokoona
- 1963: Gość
- 1963: Maskarada
- 1962: Zielone rękawice
- 1962: Opera za trzy grosze
- 1962: Tajemnicza szkatułka
- 1962: Lai znaczy jaśmin
- 1961: Odwety
- 1961: Zielony Gil
- 1960: Królowa przedmieścia
- 1959: Życie Galileusza
- 1959: Wróg Ludu
- 1959: Mąż i żona
- 1959: Kochanek Sybilli
- 1959: I koń się potknie...
- 1958: Igraszki trafu i miłości
- 1958: Ludzie i morze
- 1958: Ich czworo
- 1958: Pierścień wielkiej damy
- 1957: Boy
- 1957: Upiory
- 1956: Don Karlos
- 1954: Dom lalki
- 1954: Wielki człowiek do małych interesów[1]
Spektakle telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]- 1973: Zaciszny Pensjonat
- 1972: Wesele Figara
- 1971: Przejście Sarny
- 1967: Kowal, Pieniądze i Gwiazdy
- 1961: Dom Pychy
- 1961: Warszawska Ulica
- 1961: Zabić Człowieka
- 1960: Wyjeżdżamy na Wakacje[2]
Adaptacja
[edytuj | edytuj kod]Spektakle telewizyjne
[edytuj | edytuj kod]- 1961: Dom Pychy
- 1961: Zabić Człowieka
- 1960: Wyjeżdżamy na Wakacje[2]
- 1959: Kochanek Sybilli[1]
Aktorstwo
[edytuj | edytuj kod]Spektakle teatralne
[edytuj | edytuj kod]- 1961: Zielony Gil jako Donna Clara
- 1958: Kot w butach jako Basia
- 1956: Eugeniusz Oniegin jako Tatiana
Scenariusz
[edytuj | edytuj kod]Spektakle teatralne
[edytuj | edytuj kod]- 1973: Żołnierze
- 1971: Wołanie wiatru
- 1970: Szkic do portretu (wraz z Lucyną Tychową)
- 1968: Nie zapomnisz owych dni[1]
Inscenizacja
[edytuj | edytuj kod]Spektakle teatralne
[edytuj | edytuj kod]5 lipca 1975 | Sławomir Mrożek forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr im. Wandy Siemaszkowej, Rzeszów |
13 grudnia 1975 | Irena Listkiewicz forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr im. Stefana Jaracza, Łódź |
21 lutego 1976 | Jarosław Abramow-Newerly forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr Polski, Bydgoszcz |
23 października 1976 | Luigi Pirandello forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr Polski, Bydgoszcz |
11 lutego 1977 | Gorki Maksym forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr Nowy, Łódź |
16 grudnia 1977 | Henrik Ibsen forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr Dramatyczny im. Aleksandra Węgierki, Białystok |
28 kwietnia 1978 | Ibsen Henryk forma twórczości: reżyseria teatr: Teatr im. Juliusza Słowackiego, Kraków |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Olga Koszutska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2020-07-24] .
- ↑ a b c FilmPolski.pl – Olga Koszutska [online], FilmPolski [dostęp 2020-07-24] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media S.A , 25 lat więzienia za zabójstwo Olgi Listkiewicz [online], wiadomosci.wp.pl, 23 maja 2003 [dostęp 2020-07-24] (pol.).
- ↑ Michał Listkiewicz: Wybaczyłem zabójczyni mamy. gazetakrakowska.pl, 24 grudnia 2014. [dostęp 2020-07-25].