Ogniomistrz sztabowy
| Oznaczenie stopnia do 2004 | |
 naramiennik | |
 kurtka nieprzemakalna |
Ogniomistrz sztabowy (ogn. szt.) – stopień podoficerski w Wojsku Polskim.
5 sierpnia 1919 roku Minister Spraw Wojskowych zatwierdził tytulaturę stopni podoficerskich i żołnierskich w artylerii. Stopień ogniomistrza sztabowego w artylerii był odpowiednikiem stopnia sierżanta sztabowego w piechocie[1].
W 1967 roku stopień ogniomistrza sztabowego został wprowadzony w Wojskach Rakietowych i Artylerii Sił Zbrojnych PRL. Odpowiadał sierżantowi sztabowemu i bosmanowi sztabowemu w Marynarce Wojennej[2]. Żołnierz posiadający ten stopień należał do grupy podoficerów starszych[3].
W 2004 roku stopień został zniesiony, ale żołnierze awansowani na ten stopień przed tą datą, zachowują go dożywotnio.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979.
- Ministerstwo Obrony Narodowej; Inspektorat Szkolenia: Podręcznik dowódcy drużyny; Szkol. 378/69. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.