Przejdź do zawartości

Ody (Biblia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ody – zbiór passusów zawierający 14 kantyków pochodzących z tekstów biblijnych obecny w niektórych wydaniach Septuaginty lub jej wczesnych tłumaczeniach. Ody najczęściej umieszczane były na końcu Księgi Psalmów, niekiedy jednak stanowiły one oddzielny manuskrypt. Nie jest to typowa księga biblijna, lecz zbiór cytatów z różnych ksiąg Starego Testamentu i kilku z Ewangelii Łukasza.

Księgę zawiera wiele rękopisów Septuaginty, w tym tak znaczące jak: Kodeks Aleksandryjski (V wiek), kodeks Veronensis (VI wiek), Turicensis (VII wiek) i minuskuł 55 (Rahlfs)[1]. Niektóre starsze psałterze zawierają dodatkowo piętnasty kantyk.

Zawartość

[edytuj | edytuj kod]
  1. Pierwsza Oda Mojżesza — Kantyk Mojżesza z Wyjścia 15,1-19
  2. Druga Oda Mojżesza — Księga Powtórzonego Prawa 32,1-43
  3. Modlitwa Anny, matki Samuela1 Księga Samuela 2,1-10
  4. Modlitwa Habakuka — Księga Habakuka 3,2-19
  5. Modlitwa Izajasza — Księga Izajasza 26,9-20
  6. Modlitwa Jonasza — Księga Jonasza 2,3-10
  7. Modlitwa Azariasza — Księga Daniela 3,26-45
  8. Pieśń trzech młodzieńców — Księga Daniela 3,52-88
  9. Magnificat (Ewangelia Łukasza 1,46-55) i Benedictus (Modlitwa Zachariasza z Łukasza 1,68-79)
  10. Modlitwa Izajasza — Księga Izajasza 5,1-9
  11. Modlitwa Ezechiasza — Księga Izajasza 38,10-20
  12. Modlitwa Manassesa — krótki utwór umieszczany jako zakończenie 2 Księgi Kronik
  13. Nunc dimittis — Modlitwa Symeona z Łukasza 2,29-32
  14. Modlitwa Poranna — Ewangelia Łukasza 2,14, Psalm 144,2, Psalm 118,12[2]

Niektóre starsze psałterze jak na przykład Psałterz synajski zawierają jeszcze piętnasty kantyk zatytułowany Gloria in excelsis Deo oparty na Ewangelii Łukasza 2,14[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. A Quest for the Assumed LXX Vorlage of the Explicit Quotations in Hebrews. s. 65.
  2. Henry Barclay Swete, An Introduction to the Old Testament in Greek, Cambridge University Press, 1914, s. 253.
  3. Leszek Moszyński. Doxologia maior (Gloria in excelsis Deo) w dwóch najstarszych drukowanych mszałach chorwackich głagolaszy (1483 i 1494) wobec cyrylometodejskiego przekładu Psałterza synajskiego, Mszału serbskiego i postanowień Soboru trydenckiego (1545-1563). „Slovo”. sv. 56-57 (2006-’07), s. 363–377, 2008. Zagreb: Deutsche Bibelgesellschaft. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]