Octan izoamylu

Octan izoamylu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	etanian 3-metylo-1-butylu
	Inne nazwy i oznaczenia
	octan izopentylu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C7H14O2
Inne wzory	(CH3)2CHCH2CH2OC(O)CH3, (CH3)2CHCH2CH2OAc
Masa molowa	130,19 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	123-92-2
PubChem	31276
SMILES
	O=C(OCCC(C)C)C
InChI
	InChI=1S/C7H14O2/c1-6(2)4-5-9-7(3)8/h6H,4-5H2,1-3H3
	InChIKey
	MLFHJEHSLIIPHL-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
	Gęstość
	0,876 g/cm³; ciecz
Temperatura topnienia	−78 °C
Temperatura wrzenia	142 °C
	Podobne związki
Podobne związki	octan amylu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Octan izoamylu (octan izopentylu), (CH₃)₂CHCH₂CH₂OAc – organiczny związek chemiczny, ester kwasu octowego i alkoholu izoamylowego. Jest izomerem octanu amylu. Jest bezbarwną cieczą o silnym zapachu owocowym, słabo rozpuszczalną w wodzie i rozpuszczalną w większości rozpuszczalników organicznych. Występuje jako składnik zapachowy wielu owoców, a w przypadku bananów jest ich głównym komponentem zapachowym. Stosowany jest m.in. jako substancja nadająca potrawom aromat bananów^[1]. Jest także feromonem alarmowym pszczół oraz feromonem, kairomonem i allomonem niektórych much i chrząszczy^[2].

Otrzymywanie

Octan izoamylu jest otrzymywany w wyniku katalizowanej kwasami estryfikacji pomiędzy alkoholem izoamylowym a kwasem octowym (estryfikacja Fischera). Najczęściej jako katalizator stosowany jest kwas siarkowy^[2]:

Przypisy

↑ Karl-GeorgK.G. Fahlbusch Karl-GeorgK.G. i inni, Flavors and Fragrances, [w:] Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, 2005, DOI: 10.1002/14356007.a11_141 .
↑ ^a ^b Pernaa, Johannes, Aksela, Maija. Learning Organic Chemistry through a Study of Semiochemicals. „Journal of Chemical Education”. 88 (12), s. 1644-1647, 2011. DOI: 10.1021/ed950050g.

[Fahlbusch-1] Karl-GeorgK.G. Fahlbusch Karl-GeorgK.G. i inni, Flavors and Fragrances, [w:] Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley-VCH, 2005, DOI: 10.1002/14356007.a11_141 .

[Pernaa-2] Pernaa, Johannes, Aksela, Maija. Learning Organic Chemistry through a Study of Semiochemicals. „Journal of Chemical Education”. 88 (12), s. 1644-1647, 2011. DOI: 10.1021/ed950050g.

[1]

[2]