OKO.press
| Typ strony |
serwis informacyjny |
|---|---|
| Data powstania |
15 czerwca 2016 |
| Autor |
Piotr Pacewicz
Michał Danielewski |
| Właściciel |
Fundacja Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO” |
| Rejestracja |
opcjonalna |
| Wersje językowe |
polska |
| Strona internetowa | |
OKO.press – polski internetowy serwis informacyjny i opiniotwórczy o tematyce polityczno-społecznej o profilu lewicowym, głównie skoncentrowany na dziennikarstwie śledczym i kontroli władzy[1][2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Serwis OKO.press został uruchomiony 15 czerwca 2016 przez Fundację Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, założoną 10 marca 2016 przez Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego i Piotra Pacewicza[4], przy wsparciu: Agory, wydawcy „Gazety Wyborczej”, spółki Polityka i osób prywatnych[5]. Jest przedsięwzięciem non-profit, utrzymując się wyłącznie z dobrowolnych datków czytelników oraz grantów od niezależnych organizacji pozarządowych[6]. W październiku 2018 serwis zanotował ponad 1 milion unikalnych użytkowników[7]. Półtora roku później, w kwietniu 2020 roku, odnotowano już ponad 5 milionów unikalnych użytkowników, którzy dokonali ponad 13 milionów odsłon[8].
Działalność i zespół redakcyjny
[edytuj | edytuj kod]Jako „obywatelskie narzędzie kontroli władzy”[9] serwis OKO.press ma weryfikować wypowiedzi polityków i osób publicznych. Spośród publikacji serwisu wyróżniają się: „Śledztwa Oka” o nadużyciach i przypadkach korupcji, dział „Prawda czy fałsz?” ze sprawdzanymi wypowiedziami osób publicznych, analizy realizacji obietnic rządzącej partii i urzędującego prezydenta, a także teksty analityczne o problemach gospodarczych, demograficznych, historycznych i społecznych[6][10]. W styczniu 2021 roku OKO.press uruchomiło nowy podcast „Powiększenie”[11] prowadzony przez Agatę Kowalską[12]. Jesienią 2021 wystartował dział reportażu OKO.press prowadzony przez Włodzimierza Nowaka[13], a w maju 2022 roku wydanie weekendowe portalu (odpowiadają za nie Edward Krzemień i Miłada Jędrysik)[14].
Redaktorem naczelnym portalu był w latach 2016–2024 Piotr Pacewicz, były zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Od 2024 redaktorami naczelnymi portalu są Magdalena Chrzczonowicz i Michał Danielewski, długoletni zastępcy pierwszego redaktora naczelnego[15]. W skład zespołu redakcyjnego[16] wchodzą również m.in. Edward Krzemień, Adam Leszczyński, Agata Szczęśniak, Anton Ambroziak, Dominika Sitnicka, Maria Pankowska, Daniel Flis, Sebastian Klauziński, Katarzyna Kojzar, Agnieszka Jędrzejczyk, Miłada Jędrysik[17].
Krytyka
[edytuj | edytuj kod]Portal był krytykowany przez Polska Press zarzucający portalowi jednostronny przekaz, krytyczny wobec Prawa i Sprawiedliwości[18][19].
Portal przegrał w 2019 proces w trybie wyborczym za nieprawdziwe przypisanie Kai Godek hajlowania na zdjęciach[20].
W 2023 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie potwierdził orzeczenie, według którego portal napisał nieprawdę jakoby Michał Woś decydował o zakupie systemu operacyjnego dla CBA[21].
Pozycja na rynku mediów
[edytuj | edytuj kod]W 2020 roku znalazło się wśród najbardziej opiniotwórczych i czytanych mediów w Polsce. W badaniu Digital News Report 2020 roku[22] na zlecenie Instytutu Reutersa, OKO.press zajęło w Polsce pierwsze miejsce w kategorii „Other Online News Brands”, która skupia marki medialne niebędące tradycyjnymi mediami i nienależące do żadnej firmy medialnej[23].
W lipcu 2020 roku w badaniu Instytutu Monitorowania Mediów OKO.press znalazło się w dziesiątce najbardziej opiniotwórczych portali internetowych w Polsce[24].
W badaniu Digital News Report 2021 OKO.press znalazło się w czołówce najpopularniejszych źródeł informacyjnych online w Polsce, z zasięgiem tygodniowym na poziomie 11%[25].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- Grand Press 2016 w kategorii „News”: nagroda za cykl tekstów Afera misiewiczowa Konrada Radeckiego-Mikulicza i Stanisława Skarżyńskiego[17];
- Grand Press 2016 w kategorii „Dziennikarka roku”: Bianka Mikołajewska[17];
- Pióro Nadziei 2018 przyznane przez Amnesty International: Anton Ambroziak[17];
- Nagroda Radia Zet im. A. Woyciechowskiego 2019: Bianka Mikołajewska „Dziennikarką Dekady 2010–2019”[17];
- Nagroda „Freedom of Expression” przyznana przez organizację Index on Censorship (2020)[26][27][a];
- Nagroda „Korony Równości” w kategorii „media” przyznana w plebiscycie Kampanii Przeciw Homofobii za zaangażowanie w walkę o równe prawa dla społeczności LGBTQI (2020)[28][29][30];
- Pióro Nadziei 2021 – Nagroda dla Szymona Opryszka za serię reportaży o drodze do granicy polsko-białoruskiej[31];
- Festiwal Wrażliwy w Gdyni 2022 – Nagroda dla Szymona Opryszka i Doroty Borodaj za reportaże OKO.press[32];
- Nagroda im. Inge Feltrinelli 2022 – Agata Kubis, fotoreporterka OKO.press, laureatką za cykl zdjęć z polsko-białoruskiej granicy[33];
- Pióro Nadziei 2022 – Redaktorka OKO.press Agnieszka Jędrzejczyk laureatką nagrody Amnesty International[34];
- Nagroda im. Teresy Torańskiej 2022 – Dorota Borodaj laureatką nagrody magazynu Newsweek[35];
- Polsko-Niemiecka Nagroda Dziennikarska im. Tadeusza Mazowieckiego 2023 Katarzyna Kojzar za reportaż „Rzeka płynie i umiera. Czy walka o Odrę jest z góry przegrana?”[36].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Innymi nominowanymi byli Hong Kong Free Press, SOS Médias Burundi i wenezuelski dziennikarz Marco Ruiz Silvera. 16 kwietnia 2020 r. zwycięzcą ogłoszono OKO.press[26]. Zasiadająca w jury nagrody Rachael Jolley, redaktorka naczelna magazynu „Index on Censorship”, uzasadniła wyróżnienie: „OKO.press działa w Polsce, gdzie media spotykają się z coraz większymi ograniczeniami i coraz trudniej o rzetelną, obiektywną, zweryfikowaną informację. OKO jej dostarcza w czasach, kiedy naprawdę jest potrzebna”.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ O nas – Redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2023-10-29] (pol.).
- ↑ Ruszył serwis OKO.press patrzący na ręce władzy. W redakcji dziennikarze z „GW”, „Polityki”, TVN i TOK FM. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
- ↑ Kamil Jastrzębski, Wizerunek konserwatyzmu w polskich portalach społeczno-politycznych, „Naukowy Przegląd Dziennikarski” (2/21), luty 2021, s. 78.
- ↑ Fundacja OKO. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
- ↑ Jarosław Kurski: Mamy na was OKO. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b Po co OKO?. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
- ↑ Rekordowy miesiąc OKO.press. Pedofilia w Kościele, PiS prze/wy/grywa wybory, Europa, tęczowa flaga. oko.press, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
- ↑ Trzykrotny wzrost liczby Czytelników OKO.press. Dzięki za zaufanie! [online], OKO.press, 11 maja 2020 [dostęp 2020-08-26].
- ↑ Agora i Polityka wsparły powstanie serwisu Oko.press. press.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
- ↑ Jerzy Baczyński: Otwieramy OKO. polityka.pl, 2016-06-14. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
- ↑ „Powiększenie”.
- ↑ Agata Kowalska w OKO.Press, zajmie się treściami audio [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-06-29] (pol.).
- ↑ Dzięki Wam wzmacniamy skład! Poznajcie nowe twarze w OKO.press [online], OKO.press [dostęp 2022-06-21].
- ↑ Zapraszamy na Weekend OKO.press. [dostęp 2022-06-21].
- ↑ Nowi naczelni OKO.press. Pacewicz dalej prezesem [online], www.wirtualnemedia.plartykul [dostęp 2024-06-25].
- ↑ O nas – Redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2019-05-26] (pol.).
- ↑ a b c d e O nas – redakcja OKO.press [online], oko.press [dostęp 2019-08-12] (pol.).
- ↑ Oko.press od początku stoi po jednej ze stron podziału polityczno-medialnego [online], Press.pl [dostęp 2023-10-29] (pol.).
- ↑ OKO.press mało obywatelski, może być zbyt stronniczy politycznie i ma niejasny model biznesowy (opinie) [online], www.wirtualnemedia.pl, 20 czerwca 2016 [dostęp 2023-10-29] (pol.).
- ↑ Godek: Wygrałam w trybie wyborczym z oko.press [online], Rzeczpospolita [dostęp 2024-03-18] (pol.).
- ↑ Wiceminister sprawiedliwości wygrał w sądzie z redakcją OKO.press [online], Do Rzeczy, 20 marca 2023 [dostęp 2024-09-26] (pol.).
- ↑ Poland [online], Digital News Report [dostęp 2020-08-26] (ang.).
- ↑ Miłada Jędrysik, Piotr Pacewicz, OKO.press wśrod opiniotwórczych i najchętniej czytanych portali [online], OKO.press, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-26].
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze media w Polsce – lipiec 2020 [online], IMM – monitoring mediów, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (pol.).
- ↑ Poland [online], Reuters Institute for the Study of Journalism [dostęp 2021-06-29] (ang.).
- ↑ a b Index on Censorship – Journalism 2020 [online], Index on Censorship, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
- ↑ Anna Wójcik: OKO.press z nagrodą Freedom of Expression 2020 za obronę wolności słowa w Polsce! Dziękujemy!. OKO.press, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT . noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. OKO.press, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
- ↑ Szymon Opryszek z nagrodą Pióro Nadziei za serię reportaży o drodze do granicy polsko-białoruskiej [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Za czułość i odwagę. Dorota Borodaj i Szymon Opryszek nagrodzeni za reportaże w OKO.press [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Agata Kubis, fotoreporterka OKO.press z nagrodą im. Inge Feltrinelli. Za cykl zdjęć z polsko-białoruskiej granicy [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Agnieszka Jędrzejczyk z OKO.press nagrodzona Piórem Nadziei przez Amnesty International [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ Dorota Borodaj, reporterka OKO.press z nagrodą im. Torańskiej! Za „Spowiedź pogranicznika” [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).
- ↑ „Niech żyje Odra!” Nasza dziennikarka Katarzyna Kojzar z Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską [online], oko.press [dostęp 2023-11-06] (pol.).