Szaraszka

Szaraszka, szaraga (ros. шарашка) – w żargonie więźniów radziecki instytut naukowy lub biuro konstrukcyjne zatrudniające więźniów^[1] w tym naukowców, kadrę techniczną. Oficjalna ich nazwa – OKB (ОКБ) jest transliteracją rosyjskiego skrótu nazwy опытное конструкторское бюро (biuro doświadczalno-konstruktorskie/ konstrukcyjne).

W czasach Związku Radzieckiego, biura były tajnymi, na prawach zakładów karnych, instytucjami badawczo-rozwojowymi pracującymi nad projektowaniem i tworzeniem zaawansowanej techniki i rozwijania technologii, zazwyczaj dla zastosowań wojskowych. W większości dysponowały obiektami i zasobami niezbędnymi do budowy prototypów. Projekty były następnie kierowane do fabryk do masowej produkcji. Personel głównie inżynierowie, technicy i naukowcy nosił status więźniów, choć były wyjątki. Biura oficjalnie identyfikowano przez nadany im numer, np. OKB-172, niejednokrotnie, pół-oficjalnie przez nazwisko głównego konstruktora, na przykład, OKB-51 które prowadził Pawieł Suchoj, było też znane jako OKB Suchoj. Szereg z nich zachowało te nazwy nawet po śmierci lub zmianie konstruktora. Ważną szaraszką była tzw. Tupolewska szaraga, czyli Centralne Biuro Konstrukcyjne 29, w którym pracowali Andriej Tupolew, Siergiej Korolow, Lew Termen i wielu innych^[2].

OKB, szaragi przyczyniły się do rozwoju wysokiej techniki, dokonywały postępu technicznego, prowadziły badania przemysłowe.

W Polsce problematyka szaraszek znana jest głównie z powieści Krąg pierwszy Aleksandra Sołżenicyna, który pracował jako matematyk w szaraszkach w Rybińsku, Zagorsku i Marfino.

Historia

OKB zaczęły powstawać od 1928^[3].

Od 1930 były zarządzane przez Oddział Techniczny (Техническое отделение) Zarządu Ekonomicznego OGPU^[4],
od 29 września 1938 – Oddział Specjalnych Biur Konstruktorskich (Отдел особых конструкторских бюро) NKWD,
od 21 października 1938 – IV Oddział Specjalny (4 с/о) NKWD,
od 9 stycznia 1939 – Specjalne Biuro Techniczne (Особое техническое бюро) NKWD,
od 31 lipca 1941 – IV Oddział Specjalny (4 с/о) NKWD-MWD,
w dniu 30 marca 1953 – IV Oddział Specjalny (4 с/о) MWD został rozwiązany.

Po okresie władzy I.W.Stalina zniesiony został status „naukowych więzień”, OKB stały się instytucjami wolnych ludzi.

Po upadku Związku Radzieckiego, wiele OKB przekształcono w zjednoczenia naukowo-produkcyjne (Научно-производственное объединение), w skrócie NPO. Było kilka prób połączenia ich w 1990 r., w latach 2001–2006 i później też były fuzje tworzące „narodowych czempionów”, takich jak np. Ałmaz-Antiej^[5].

Przypisy

↑ Intencjonalnie pozbawieni wolności w interesie państwa, rzeczywiście niewinni ludzie.
↑ Леонид Львович Кербер. Туполевская шарага [online], www.lib.ru [dostęp 2019-07-28] .
↑ НКВД: документы [online], old.memo.ru [dostęp 2019-07-28] .
↑ W latach 1931–1936 w celu konspiracji Oddziałowi Technicznemu konsekwentnie zmieniano numer – kolejno były to biura nr 5, 8, 11 i 7 Zarządu Ekonomicznego OGPU.
↑ Акционерное общество «Концерн ВКО «Алмаз – Антей» [online], www.almaz-antey.ru [dostęp 2019-07-28] .

Linki zewnętrzne

zestawienie OKB
Rozporządzenie MWD
Historia NKWD. memo.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-11-06)].
Szaraszka przy Krascwietmiet. memorial.krsk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-01-01)].
OTB-1. memorial.krsk.ru. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-23)].
Radzieckie prześladowania w przemyśle lotniczym

[1] Intencjonalnie pozbawieni wolności w interesie państwa, rzeczywiście niewinni ludzie.

[2] Леонид Львович Кербер. Туполевская шарага [online], www.lib.ru [dostęp 2019-07-28] .

[3] НКВД: документы [online], old.memo.ru [dostęp 2019-07-28] .

[4] W latach 1931–1936 w celu konspiracji Oddziałowi Technicznemu konsekwentnie zmieniano numer – kolejno były to biura nr 5, 8, 11 i 7 Zarządu Ekonomicznego OGPU.

[5] Акционерное общество «Концерн ВКО «Алмаз – Антей» [online], www.almaz-antey.ru [dostęp 2019-07-28] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]