Nycticorax olsoni
| Nycticorax olsoni | |
| Ashmole, Simmons, Bourne, 2003 | |
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
N. olsoni |
Nycticorax olsoni – wymarły gatunek ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae). Występował na Wyspie Wniebowstąpienia na południowym Oceanie Atlantyckim.
Odkrycie gatunku
[edytuj | edytuj kod]Gatunek jest przede wszystkim znany z fragmentów kości sześciu osobników znalezionych w jaskiniach i pokładach guana na Wyspie Wniebowstąpienia. Nycticorax olsoni opisany został przez Philipa Ashmole’a, Kennetha Edwina Laurence’a Rydera Simmonsa i Williama Richmonda Postle’a Bourne’a w 2003 roku. Gatunek otrzymał swoją nazwę na cześć amerykańskiego biologa i ornitologa Storrsa Lovejoya Olsona[1].
Cechy gatunku
[edytuj | edytuj kod]Opis Nycticorax olsoni znajduje się prawdopodobnie w rozdziale pt. D'une isle nommte I'Ascention sprawozdania z podróży André Théveta Les singularitez de la France antarctique z 1555 roku. Nawiązuje on do nielotnego ptaka, a jego opis w wolnym tłumaczeniu brzmi:[2]
Ponadto na tej wyspie jest pewien rodzaj dużego ptaka, nazywanego Aponar; mają one niewielkie skrzydła i dlatego nie mogą latać. Są wielkie i wysokie jak czaple, mają biały brzuch, a grzbiet czarny jak węgiel, dziób jak u kormoranów, a gdy się je zabija, kwiczą jak świnie.
Powszechnie wiadomo, że André Thévet nie jest w pełni wiarygodny, ponieważ niekiedy mistyfikował opowieści o zwierzętach lub innych rzeczach. Podobna nazwa Apponat została już wcześniej zastosowana przez Jacques’a Cartiera, który używał jej do opisu alki olbrzymiej w raporcie z wyprawy po północno-zachodnim Atlantyku w 1534 roku[3]. Jednak na Wyspie Wniebowstąpienia nie odnaleziono kości, jak również innych śladów bytowania alki olbrzymiej. Domniemywać więc można, że Thévet rzeczywiście opisywał Nycticorax olsoni.
Wymarcie
[edytuj | edytuj kod]Nycticorax olsoni wyginął w XVI wieku, prawdopodobnie z powodu nadmiernych polowań. Wtórnym czynnikiem mogło być także wprowadzenie na wyspę ssaków, które zabijały dorosłe ptaki i niszczyły ich gniazda.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bourne, W. R. P., Ashmole, N. P. & Simmons K. E. L.. A new subfossil night heron and a new genus for the extinct rail from Ascension Island, central tropical Atlantic Ocean. „Ardea”. 91 (1), s. 45–51, 2003.
- ↑ Jeremy Gaskell: Who killed the Great Auk?. Oxford University Press, 2000, s. 8. ISBN 978-0198564782.
- ↑ Jacques Cartier, Henri Michelant, Alfred Ramé, Voyage de Jaques Cartier au Canada en 1534, Paris 1865, s. 34–35 (fr.).