Przejdź do zawartości

Nothofagus obliqua

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nothofagus obliqua
Ilustracja
Liście gatunku
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bukowce

Rodzina

bukanowate

Rodzaj

bukan

Gatunek

Nothofagus obliqua

Nazwa systematyczna
Nothofagus obliqua (Mirb.) Oerst.
Bidr. Egefam. 24 1872[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Nothofagus obliqua (Mirb.) Oerst. – gatunek rośliny z rodziny bukanowatych (Nothofagaceae). Występuje naturalnie na środkowej części Chile oraz Argentynie[5][6]. Bywa także uprawiany[6]. Jest gatunkiem krótkowiecznym[7].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Zimozielone drzewo dorastające do 25–30 m wysokości i 15 m szerokości[6][8]. Pokrój jest kolumnowy i szeroki[9]. Korona jest Korona drzewa jest lużna, z wiekiem zaokrąglona na szczycie[7]. Kora ma szarą barwę, spękaną z upływem lat i łuszcząca się płatami[7][9]. Pędy są cienkie, zwisające, pokryte drobnymi włoskami o białej barwie. Pąki przylagają do pędów, rozwijają się późną zimą, dorastają do 4 mm długości[7].
Liście
Ulistnienie jest naprzemianległe. Są pojedyncze[10]. Z wierzchu mają ciemnozieloną barwę, natomiast od spodu są niebieskozielone. Jesienią przebarwiają się na złotożółto. Blaszka liściowa ma owalnie lancetowaty lub eliptyczny kształt. Mierzy 3–6 cm długości oraz 2–3 cm szerokości, jest ostro nieregularnie ząbkowana na brzegu, ma nasadę od klinowej do niemal sercowatej i wierzchołek od tępego do ostrego. Ma 8–11 wyraźnych par żyłek. Jesienią przebarwiają się na purpurowo-żółto. Ogonek liściowy jest nagi i ma 2–3 mm długości[6][7][9].
Kwiaty
Są niepozorne, jednopłciowe, mają zieloną barwę[9]. Rozwijają się w kątach liści[7]. Kwiaty męskie są pojedyncze i mierzą 5 mm średnicy, natomiast kwiaty żeńskie są zebrane po 3 w kwiatostany[6].
Owoce
Orzechy osadzone po 3 w kupulach, dorastają do 2–15 mm długości. Kupule powstają ze zrośnięcia czterech liści przykwiatowych[6].

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Jest rośliną jednopienną[9]. Rośnie w lasach zrzucających liście. Występuje na wysokości do 2500 m n.p.m.[6] Kwitnie wiosną. Kwiaty zapylane są przez owady[9]. Charakteryzuje się szybkim wzrostem. Jest mrozoodporny – znosi spadki temperatury do -15 °C. Najlepiej rośnie na stanowiskach w pełnym nasłonecznieniu[8].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek charakteryzuje się trwałym i twardym drewnem. Kiedyś służyło ono do budowy statków. Obecnie stosuje się je w produkcji mebli i drewnianych elementów wykończeniowych[9]. Ponadto gatunek jest sadzony jako roślina ozdobna wzdłuż dróg w Europie Południowej[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2017-10-18] (ang.).
  3. a b Nothofagus obliqua (Mirb.) Oerst.. The Plant List. [dostęp 2017-10-18]. (ang.).
  4. Nothofagus obliqua, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. Discover Life: Point Map of Nothofagus obliqua. Encyclopedia of Life. [dostęp 2017-10-18]. (ang.).
  6. a b c d e f g Nothofagus obliqua. Plantes & botanique. [dostęp 2017-10-18]. (fr.).
  7. a b c d e f O. Johnson, D. More: Przewodnik Collinsa. Drzewa. 1600 gatunków i odmian drzew rosnących w Europie. Multico Oficyna Wydawnicza, 2009, s. 200. ISBN 978-83-7073-643-9. (pol.).
  8. a b Ch. Brickell: The Royal Horticultural Society. Gardeners' Encyclopedia of Plants and Flowers. London: Dorling Kindersley Limited, 1994, s. 42. ISBN 978-0-7513-0147-2. (ang.).
  9. a b c d e f g T. Russell, C. Cutler & M. Walters: Ilustrowana encyklopedia – Drzewa Świata. Kraków: Universitas, 2008, s. 149. ISBN 97883-242-0842-5. (pol.).
  10. a b T. Russell: Arbres du monde. Larousse, 2013, s. 159. ISBN 978-2-03-587199-2. (fr.).