Przejdź do zawartości

Nikolas van Wijk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nikolas van Wijk
Nicolaas van Wijk
ilustracja
Data urodzenia

17 października 1880

Data śmierci

7 kwietnia 1941

Zawód, zajęcie

językoznawca, slawista

Narodowość

holenderska

Odznaczenia
Złoty Wawrzyn Akademicki
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolaas van Wijk (ur. 17 października 1880, zm. 7 kwietnia 1941[1]) – holenderski językoznawca, slawista[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1913 r. został mianowany profesorem slawistyki na Uniwersytecie w Lejdzie. Od 1921 r. był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności. Był przedstawicielem szkoły młodogramatyków, w ostatnich latach życia skierował się w stronę strukturalizmu[1].

Jego główne prace dotyczą języków bałtyckich, słowiańskich, fonetyki, fonologii, akcentologii i dialektologii języków słowiańskich. Można wśród nich wymienić:

  • Die baltischen und slawischen Akzent- und Intonationssysteme (1923)[1]
  • Die tschechisch-polnischen Übergangsdialekte... (1928)
  • Les langues slaves: de l’unit à la pluralité (1939)[1].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d Wijk Nikolas, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2020-02-06].
  2. ↑ Wijk, N. van, 1880-1941 [online], Databáze Národní knihovny ČR [dostęp 2020-02-04] (cz.).
  3. ↑ M.P. z 1937 r. nr 257, poz. 406 „za szerzenie zamiłowania do literatury polskiej za granicą”.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Nikolas_van_Wijk&oldid=75257929”