Przejdź do zawartości

Nigella Lawson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nigella Lawson
Nigella Lucy Lawson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1960
Londyn

Zawód, zajęcie

dziennikarka, prezenterka

Narodowość

brytyjska

Rodzice

Nigel Lawson
Vanessa Salmon

Małżeństwo

John Diamond
(1992 do 2001; jego śmierć)
Charles Saatchi
(2003 do 2013; rozwód)

Dzieci

Cosima Diamond
(córka z Johnem)
Bruno Diamond
(syn z Johnem)

Krewni i powinowaci

rodzeństwo: Dominic Lawson, Tomassina

Strona internetowa

Nigella Lucy Lawson (ur. 6 stycznia 1960 w Londynie) – brytyjska dziennikarka, autorka książek kucharskich, prezenterka telewizyjna.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Nigella Lawson pochodzi z żydowskiej rodziny. Jest córką polityka lorda Nigela Lawsona i Vanessy Salmon oraz siostrą dziennikarza Sunday Telegraph Dominica Lawsona. Jej matka – Vanessa Salmon, znana bywalczyni brytyjskich salonów, spadkobierczyni Lyons Corner House zmarła w 1985 roku na raka wątroby. Siostra Tomassina zmarła na raka piersi w 1993 roku.

Lawson uczęszczała do Godolphin and Latymer School oraz Westminster School, następnie ukończyła z wyróżnieniem Lady Margaret Hall w Oxfordzie, na kierunku filologia średniowiecza. Zanim w 1986 została zastępcą redaktora literackiego w „Sunday Times”, prowadziła kolumnę kulinarną w „Spectator”.

Nigella Lawson wyszła za mąż za dziennikarza Johna Diamonda, z którym miała dwójkę dzieci: córkę Cosimę i syna Bruno. Diamond zmarł w 2001 r. na raka przełyku. W 2003 roku ponownie wyszła za mąż za starszego o 17 lat milionera Charlesa Saatchi. W lipcu 2013 r., kilka tygodni po opublikowaniu zdjęć, na których Saatchi dusi Lawson[1], sąd przyznał parze decree nisi[a] oznaczający, że nie widzi powodu, dla którego nie miałby orzec rozwodu[b][2].

Telewizja

[edytuj | edytuj kod]

W telewizyjnym programie o gotowaniu Lawson debiutuje w roku 1998 jako gość Nigela Slatera w jego autorskim programie Real Food wyprodukowanego przez brytyjski Channel 4[3]. W latach 1999–2001 prowadzi swój pierwszy program kulinarny dla Channel 4 Nigella gryzie (Nigella bites), a w 2002 r. kolejny Wieczne lato z Nigellą (Summer Forever with Nigela). Oba z nich były zbiorami przepisów w formie gotowanie na ekranie. Była gospodarzem codziennego programu w telewizji ITV1, pod tytułem Nigella!, w którym gotowała wraz z zaproszonymi gośćmi. Program nie został jednak doceniony przez krytyków, jego oglądalność spadała, i po niedługim czasie wycofano go z emisji. Ponadto Nigella wydała kilka własnych książek kucharskich.

Styl prowadzenia programu przez Nigellę Lawson naśladowany jest przez komików i innych brytyjskich prezenterów telewizyjnych, według których jej seksowny image jest głównym powodem powodzenia jej programów[4]. Pomimo tego Nigella Lawson wielokrotnie zaprzeczała, jakoby była to jedyna przyczyna jej ogromnej telewizyjnej popularności.

Jej programy „Nigella gryzie” i „Wieczne lato z Nigellą” są emitowane w polskiej telewizji TVN Style. Wiele programów Nigelli jest emitowanych również w BBC Lifestyle.

23 maja 2015 r. podczas Konkursu Piosenki Eurowizji była prezenterką odczytującą punkty przyznane przez Wielką Brytanię[5].

W 2020 roku Lawson wróciła z programem kulinarnym „Nigella's Cook, Eat, Repeat" emitowanym przez BBC Two. Program ilustruje książkę wydaną pod tym samym tytułem[6].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

W 2006 wydana została jej biografia napisana przez Gilly Smith („Nigella Lawson: A Biography”). Została ona przetłumaczona i wydana w języku polskim w 2010 pt. Nigella Lawson. Kulinarna bogini[7].

Książki w języku polskim

[edytuj | edytuj kod]
  • Nigella gryzie, Wydawnictwo Filo (2006)
  • Lato w kuchni przez okrągły rok, Wydawnictwo Filo (2007)
  • Nigella ekspresowo, Wydawnictwo Filo (2008)
  • Nigella świątecznie, Wydawnictwo Filo (2009)
  • Kuchnia. Przepisy z serca domu, Wydawnictwo Filo (2010)
  • Jak być domową boginią. Wypieki i przysmaki kojące duszę, Wydawnictwo Filo (2011)
  • Nigellissima. Włoskie inspiracje, Wydawnictwo Filo (2012)
  • Nigella ucztuje, Wydawnictwo Filo (2013)
  • Po prostu Nigella, Wydawnictwo Filo (2015)
  • Przy moim stole. Świętowanie codzienności. Wydawnictwo Filo (2018)
  1. Tzw. warunkowy wyrok w sprawie o rozwód.
  2. Rozwód orzeczony zostanie (decree absolute) we wrześniu 2013 roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nigella Lawson rozwiodła się w 60 sekund!. metro mns, 2013-07-31. [dostęp 2013-08-01].
  2. Sam Jones: Nigella Lawson and Charles Saatchi granted divorce in 70-second hearing. The Guardian, 2013-07-31. [dostęp 2013-08-01]. (ang.).
  3. Channel 4 - 4oD: Nigel Slater’s Real Food. (ang.).
  4. BBC Worldwide: BBC Press Release. Dead Ringers – series 1. 2003-05-30. (ang.).
  5. Nigella Lawson to serve up UK’s Eurovision scores. The Guardian. [dostęp 2015-06-15]. (ang.).
  6. Nigella Lawson returns to BBC Two with new series, Cook, Eat, Repeat [online], www.bbc.co.uk [dostęp 2021-03-23].
  7. Katarzyna Suś: Nigella Lawson. Kulinarna bogini recenzja książki. Stacja Kultura.pl. [dostęp 2010-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-24)]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]