Przejdź do zawartości

Niello

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Patena niellowana z Trzemeszna, czwarta ćwierć XII wieku

Niello – metoda zdobienia przedmiotów metalowych, stosowana w złotnictwie. Wzór wyryty w metalu wypełnia się pastą złożoną z siarczków srebra, miedzi i ołowiu, a następnie poddaje polerowaniu w celu uzyskania granatowego, czarnego lub szafirowo-czarnego rysunku, kontrastującego z tłem. Technika znana od starożytności, szczególnie popularna w średniowieczu.


Niello – rycina próbna lub dla zachowania wzoru, odbita na papierze ze srebrnej lub złotej plakietki, zdobionej techniką niello. Odbitki te dały początek powstaniu techniki druku wklęsłego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Krystyna Kunalska–Sulkiewicz: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, 2002, s. 279. ISBN 978-83-01-12365-9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kozakiewicz Stefan red., Słownik terminologiczny sztuk pięknych, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1969.
  • A. Twardecki, Mały słownik sztuki starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 1998.