Nerw nadbloczkowy

Nerw nadbloczkowy (łac. nervus supratrochlearis) – w anatomii człowieka nerw będący najcieńszą z gałęzi nerwu czołowego. Odchodzi od niego w tylnej części oczodołu i kieruje się przyśrodkowo oraz do przodu^[1].

Nad bloczkiem mięśnia skośnego górnego dzieli się na dwie gałęzie końcowe, górną i dolną. Gałąź górna (ramus superior) przechodzi przez mięsień okrężny oka i brzusiec czołowy mięśnia potyliczno-czołowego. Unerwia skórę powieki górnej, nasady nosa i dolną okolicę czoła. Gałąź dolna (ramus inferior) unerwia skórę i spojówkę kąta wewnętrznego oka, zwykle zespala się z nerwem podbloczkowym^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 187, ISBN 978-83-200-3258-1 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Bochenek5-1] AdamA. Bochenek AdamA., MichałM. Reicher MichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 187, ISBN 978-83-200-3258-1 .

[1]