Przejdź do zawartości

Nerw bloczkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nerw bloczkowy podpisany jako 4th. N.

Nerw bloczkowy (łac. nervus trochlearis) – IV nerw czaszkowy. Ma charakter ruchowy, unerwia mięsień skośny górny w oczodole[1][2]. Jego jądro leży w nakrywce śródmózgowia[3]. Nerw bloczkowy wychodzi ze śródmózgowia na jego grzbietowej powierzchni, poniżej wzgórka dolnego blaszki pokrywy, bocznie od wędzidełka zasłony rdzeniowej górnej[4][1]. Dalej kieruje się na powierzchnię podstawną mózgu, biegnie w bocznej ścianie zatoki jamistej, następnie przez szczelinę oczodołową górną wnika do oczodołu[1]. Porażenie tego nerwu powoduje słaby zez zbieżny z odchyleniem gałki ocznej ku górze i podwójne widzenie[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, ISBN 978-83-200-3258-1.
  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom IV. Układ nerwowy ośrodkowy, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4203-0.