Przejdź do zawartości

Nerw trójdzielny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Nerw żuchwowy)
Gałęzie nerwu trójdzielnego

Nerw trójdzielny (łac. nervus trigeminus) – w anatomii człowieka V nerw czaszkowy, największy wśród nich. Jest nerwem I łuku skrzelowego. Ma charakter mieszany (czuciowo-ruchowy)[1].

Źródła włókien

[edytuj | edytuj kod]

Nerw trójdzielny zawiera włókna czuciowe i ruchowe. Pierwsze stanowią większą część nerwu i są utworzone przez aksony komórek pseudojednobiegunowych zwoju trójdzielnego. Włókna te wnikają do jąder czuciowych pnia mózgu[2]:

Włókna ruchowe rozpoczynają się w jądrze ruchowym nerwu trójdzielnego, znajdującym się w moście, i kierują się wyłącznie do nerwu żuchwowego V3[2].

Przebieg i zakres unerwienia

[edytuj | edytuj kod]
Unerwienie skóry głowy i szyi:
1) zielony – nerw oczny (V1),
2) czerwony – nerw szczękowy (V2),
3) żółty – nerw żuchwowy (V3),
4) fioletowy – splot szyjny górny (C1-C4),
5) niebieski – nerwy szyjne.

Nerw wychodzi z mózgowia w przednio-bocznej części mostu dwoma korzeniami: częścią większą (czuciową) i częścią mniejszą (ruchową). Oba korzenie dochodzą do szczytu piramidy kości skroniowej, gdzie w wycisku nerwu trójdzielnego korzeń czuciowy tworzy zwój trójdzielny (troisty, Gassera). Korzeń ruchowy omija zwój troisty, dołączając się później do nerwu żuchwowego (V3). Od zwoju odchodzą trzy gałęzie – nerw oczny, nerw szczękowy i nerw żuchwowy[3].

Nerw oczny (V1) jest nerwem czuciowym, unerwia skórę głowy powyżej szpary powiekowej oraz boczną powierzchnię nosa[4].

Opuszcza jamę czaszki przez szczelinę oczodołową górną; dzieli się na trzy gałęzie końcowe[5]:

Nerw szczękowy (V2) jest nerwem czuciowym, unerwia skórę poniżej szpary powiek i powyżej szpary ust[4]. Opuszcza jamę czaszki przez otwór okrągły; oddaje trzy gałęzie końcowe:

Nerw żuchwowy (V3)

[edytuj | edytuj kod]

Nerw żuchwowy (V3) jest nerwem czuciowo-ruchowym, unerwia czuciowo skórę poniżej szpary ust i skroni. Skóra okolicy kąta żuchwy jest jednak unerwiona czuciowo przez gałęzie nerwu usznego wielkiego pochodzące ze splotu szyjnego[4]. Ruchowo unerwia mięśnie żucia; opuszcza jamę czaszki przez otwór owalny; oddaje gałęzie:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 181.
  2. a b Adam Bochenek, Michał Reicher: Anatomia człowieka: podręcznik dla studentów i lekarzy. Wyd. 1(2). T. 4: Układ nerwowy ośrodkowy. Warszawa: PZWL, 1981, s. 185-187.
  3. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 181–183.
  4. a b c Neurologia. Podręcznik dla studentów medycyny. Wojciech Kozubski, Paweł P. Liberski (red.). Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2006, s. 57. ISBN 978-83-200-4348-8.
  5. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 185–186.
  6. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 186.
  7. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 187.
  8. Bochenek i Reicher 2018 ↓, s. 187–188.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]