Przejdź do zawartości

Nelson Piquet Jr.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nelson Piquet Jr.
Ilustracja
Nelson Piquet Jr. (2009)
Imię i nazwisko

Nelson Ângelo Tamsma Piquet Souto Maior

Państwo

 Brazylia

Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1985
Heidelberg

Sukcesy

2003: Brytyjska Formuła 3 (3. miejsce)
2004: Brytyjska Formuła 3 (mistrz)
2006: Seria GP2 (wicemistrz)
2014/2015: Formuła E (mistrz)

Strona internetowa
Piquet podczas Grand Prix Francji 2008
Nelson Piquet Jr podczas Grand Prix Niemiec 2009

Nelson Piquet Jr., Nelsinho Piquet , właśc. Nelson Ângelo Tamsma Piquet Souto Maior (ur. 25 lipca 1985 w Heidelbergu) – brazylijski kierowca wyścigowy.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z sześciorga dzieci Nelsona Piqueta, 3-krotnego mistrza świata Formuły 1. Na świat przyszedł w Niemczech w miejscowości Heidelberg, gdzie rozgrywało się Grand Prix Niemiec. Żona Nelsona Piqueta będąca w zaawansowanej ciąży chciała towarzyszyć mężowi w zawodach. Nelson Piquet jr. ma jednak brazylijskie obywatelstwo i startował pod brazylijską flagą.

Rodzice Nelsona Piqueta rozwiedli się zaraz po jego narodzinach. Do 8. roku życia Nelson mieszkał wraz ze swoją matką, Holenderką Sylvią Tamsma, w Monako. W porozumieniu obojga rodziców przeprowadził się do ojca – do Brazylii, gdzie dorastał. Ma dwie siostry – Kelly i Julie oraz czterech przyrodnich braci: Geraldo, Laszlo, Pedro i Marco. Aktualnie mieszka w Oksfordzie (Anglia).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Kariera Nelsona rozpoczęła się w 1993 roku startami w brazylijskim kartingu. W 2001 roku startował w Formula Three Sudamericana. W 2003 roku przeprowadził się do Wielkiej Brytanii, by ściagać się tam w British Formula 3 Championship. W swoim pierwszym sezonie w brytyjskiej formule zdobył wspólnie z zespołem Piquet Sports (założonym przez jego ojca) trzecie miejsce (z 6 zwycięstwami i 8 pole position na koncie). Kolejny rok w British Formula 3 Championship okazał się dla zespołu Nelsona zwycięski. Stał on się w ten sposób najmłodszym kierowcą (19 lat i 2 miesiące) któremu kiedykolwiek udało się wygrać tego typu mistrzostwo.

W 2005 Nelson wziął udział w A1 Grand Prix, gdzie również osiągnął najwyższe miejsce.

W sezonie 2006 Serii GP2, występując w barwach zespołu Hitech Piquet Sports, został wicemistrzem po zaciętej walce z Lewisem Hamiltonem.

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]

2007–2009: Renault

[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2007 został kierowcą testowym zespołu Renault. W grudniu ogłoszono, że zostanie partnerem powracającego do zespołu Fernando Alonso począwszy od sezonu 2008[1]. Początek sezonu w wykonaniu Nelsona był fatalny. Po swoich rażących błędach tracił bardzo cenne sekundy. Rzadko przechodził do drugiej części sesji kwalifikacyjnej, a w wyścigu nie nawiązywał walki z czołówką. Dopiero w połowie sezonu Piquet Jr poprawił swe wyniki, co zaowocowało dwoma punktami podczas GP Francji. W GP Niemiec Nelson zajął drugie miejsce, wyprzedził go jedynie Lewis Hamilton, który wygrał wyścig. To pierwsze tak wysokie miejsce młodego Piqueta w wyścigach F1. W kolejnych wyścigach radził sobie coraz lepiej kończąc je regularniej na punktowanych pozycjach. Ostatecznie zajął 12 miejsce w klasyfikacji generalnej z dorobkiem 19 punktów wyraźnie jednak odstępując od swojego partnera Fernando Alonso. Po wielu spekulacjach Piquet w sezonie 2009 ponownie reprezentował barwy francuskiego zespołu. 3 sierpnia 2009 kierowca ogłosił, iż zakończył współpracę z zespołem Renault[2].

Po Formule 1

[edytuj | edytuj kod]

Po rozwiązaniu kontraktu z zespołem Renault, Piquet poświęcił się głównie startom za oceanem. Od 2010 roku pojawiał się w stawce serii NASCAR. Zaliczył take gościnne starty w Copa Chevrolet Montana, ARCA Series, Continental Tire Sports Car Challenge, Grand American Rolex Series, Indy Lights oraz Stock Car Brasil, jednak jedynie w NASCAR odnosił zwycięstwa. W latach 2013-2014 Brazylijczyk zaliczył starty w mistrzostwach Global RallyCross Championship, jednak bez sukcesów.

W sezonie 2014/2015 Piquet podpisał kontrakt z ekipą China Racing na starty w nowo powstałej Formule E, gdzie po zaciętej walce z Sébastienem Buemi i Lucasem Di Grassim zdobył mistrzowski tytuł.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]

Formuła 1

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Zespół Samochód Pozycje startowe / w wyścigach
Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21
2008 Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Turcja Monako Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Unia Europejska Belgia Włochy Singapur Japonia Brazylia
Francja ING Renault F1 Team Francja Renault
R28
21 13 14 10 17 17 15 11 07 17 10 15 12 17 10 12 11 11
Francja Renault
RS27 2,4l V8
989NU 11 989NU 989NU 15 989NU 989NU 07 989NU 02 06 11 989NU 10 989NU 04 08 989NU
2009 Australia Malezja Bahrajn Hiszpania Monako Turcja Wielka Brytania Niemcy Węgry Unia Europejska Belgia Włochy Singapur Japonia Brazylia
Francja ING Renault F1 Team Francja Renault
R29
17 17 17 15 12 12 17 14 10 15 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
Francja Renault
RS27 2,4l V8
989NU 13 16 10 12 989NU 16 12 13 12 995- 995- 995- 995- 995- 995- 995-
Rok Zespół Wyniki w poszczególnych eliminacjach Punkty Pozycja
2005 Hitech/Piquet Racing San Marino
SMR
San Marino
SMR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Niemcy
NÜR
Niemcy
NÜR
Francja
FRA
Francja
FRA
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Niemcy
HOC
Niemcy
HOC
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Włochy
ITA
Włochy
ITA
Belgia
BEL
Belgia
BEL
Bahrajn
BHR
Bahrajn
BHR
46 8
14 6 5 2 11† 5 3 NU DK NU NU 3 8 NU 10 4 6 3 NU 1 14 NU 15
2006 Piquet Sports Hiszpania
VAL
Hiszpania
VAL
San Marino
SMR
San Marino
SMR
Niemcy
NÜR
Niemcy
NÜR
Hiszpania
ESP
Hiszpania
ESP
Monako
MON
Wielka Brytania
GBR
Wielka Brytania
GBR
Francja
FRA
Francja
FRA
Niemcy
HOC
Niemcy
HOC
Węgry
HUN
Węgry
HUN
Turcja
TUR
Turcja
TUR
Włochy
ITA
Włochy
ITA
102 2
1 4 5 2 NU 19 4 2 NU 4 5 4 2 13 NW 1 1 1 5 2 6

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marek Roczniak: Oficjalnie: Alonso wraca do Renault. f1wm.pl, 2007-12-10. [dostęp 2009-08-03].
  2. Marek Roczniak: Piquet potwierdza rozstanie z zespołem Renault. f1wm.pl, 2009-08-03. [dostęp 2009-08-03].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]