Nagroda Rafto
Nagroda Rafto (Raftoprisen (norw.)) – norweska nagroda za działania w obronie praw człowieka ustanowiona dla uczczenia profesora Thorolfa Rafto.
Nagroda wręczana jest corocznie w pierwszą niedzielę października. Od 1990 oficjalna ceremonia odbywa się w Teatrze Narodowym w Bergen[1].
Kryteria nominacji
[edytuj | edytuj kod]Zgłoszenia kandydatur mogą być dokonywane przez każdą osobę lub organizację zainteresowaną ochroną praw człowieka[2]. Aktywność kandydatów musi być zgodna z Powszechną deklaracją praw człowieka ONZ, obejmować ochronę praw człowieka i pokojowa. Zgłoszenia przyjmowane są do 1 lutego każdego roku.
Decyzję o wyborze kandydatów podejmuje Komitet składający się głównie z naukowców[3]. Ostateczną decyzję o wyborze podejmuje Rada Dyrektorów Fundacji Rafto[4].
Laureaci
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Laureat | Państwo |
|---|---|---|
| 2019 | Rouba Mhaissen | Syria/Liban |
| 2018 | Adam Bodnar i Biuro Rzecznika Praw Człowieka[5] | Polska |
| 2017 | Parveena Ahanger and Parvez Imroz | Jammu i Kaszmir (Indie) |
| 2016 | Yanar Mohammed | Irak |
| 2015 | Ismael Moreno ("Padre Melo") | Honduras |
| 2014 | Agora - Paveł Czikow | Rosja |
| 2013 | Bahrain Centre for Human Rights | Bahrain |
| 2012 | Nnimmo Bassey | Nigeria |
| 2011 | Sexual Minorities Uganda (SMUG) i jej lider Frank Mugisha | Uganda |
| 2010 | Biskup José Raúl Vera López | Meksyk |
| 2009 | Malahat Nasibova | Azerbejdżan |
| 2008 | Pastor Bulambo Lembelembe Josué | Demokratyczna Republika Kongo |
| 2007 | National Campaign on Dalit Human Rights | Indie |
| 2006 | Thich Quang Do | Wietnam |
| 2005 | Lidia Jusupowa | Rosja |
| 2004 | Rabije Kadir | Chiny |
| 2003 | Paulos Tesfagiorgis | Erytrea |
| 2002 | Mohammed Daddach | Sachara Zachodnia (Maroko) |
| 2001 | Szirin Ebadi | Iran |
| 2000 | Kim Dae-jung | Korea Południowa |
| 1999 | Hienadź Hruszawy | Białoruś |
| 1998 | ECPAT | Tailandia |
| 1997 | Romowie, reprezentowani przez Iana Hancocka | |
| 1996 | Palermo Anno Uno | Włochy |
| 1995 | Komitet Matek Żołnierzy Rosji | Rosja |
| 1994 | Leyla Zana | Turcja |
| 1993 | ludność Timoru Wschodniego, representowana przez José Ramosa-Hortę | Timor Wschodni (Indonezja) |
| 1992 | Preah Maha Ghosananda | Kambodża |
| 1991 | Jelena Bonner | Związek Radziecki |
| 1990 | Aung San Suu Kyi | Birma |
| 1989 | Doina Cornea Fidesz (Dr Péter Molnár) |
Rumunia Węgry |
| 1988 | Trivimi Velliste | Estońska SRR (Związek Radziecki) |
| 1987 | Jiří Hájek | Czechosłowacja |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ The Rafto Legacy. The Maritime Executive, 2017-09-16. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
- ↑ Make a nomination for the Rafto Prize. The Rafto Foundation. [dostęp 2018-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)]. (ang.).
- ↑ The Rafto Prize Committee. The Rafto Foundation. [dostęp 2018-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)]. (ang.).
- ↑ The Board of Directors. The Rafto Foundation. [dostęp 2018-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)]. (ang.).
- ↑ NAGRODA RAFTO ZA ROK 2018 ZOSTAŁA PRZYZNANA POLSKIEMU PRAWNIKOWI ADAMOWI BODNAROWI ORAZ KIEROWANEMU PRZEZ NIEGO BIURU RZECZNIKA PRAW OBYWATELSKICH ZA ZAJĘCIE ZDECYDOWANEGO STANOWISKA W OBLICZU OBECNEJ SYTUACJI POLITYCZNEJ W POLSCE.. The Rafto Foundation, 2018-09-27. [dostęp 2018-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-27)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- The Rafto Prize. The Rafto Foundation. [dostęp 2018-09-27]. (ang.).
Encyklopedie internetowe (nagroda):