Przejdź do zawartości

NGC 4150

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
NGC 4150
Ilustracja
Galaktyka NGC 4150 (HST)
Odkrywca

William Herschel

Data odkrycia

13 marca 1785

Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Warkocz Bereniki

Typ

soczewkowata (S0)

Rektascensja

12h 10m 33,6s

Deklinacja

30° 24′ 07″

Odległość

44 mln ly (13,5 Mpc[2])

Przesunięcie ku czerwieni

0,000781[1]

Jasność obserwowana

11,4m

Rozmiary kątowe

2,3' × 1,6'

Alternatywne oznaczenia
UGC 7165, MCG 5-29-29, ZWG 158.37, IRAS12080 3040, PGC 38742

NGC 4150 (również PGC 38742 lub UGC 7165) – galaktyka soczewkowata (S0), znajdująca się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Została odkryta 13 marca 1785 roku przez Williama Herschela[3]. Galaktyka ta jest położona w odległości około 44 milionów lat świetlnych od Ziemi.

Jądro galaktyki NGC 4150 (HST)

Galaktyka NGC 4150 zawiera strumienie pyłu i gazu oraz zgrupowania młodych, niebieskich gwiazd młodszych niż miliard lat. Powstanie tych gwiazd zostało zainicjowane poprzez wchłonięcie przez NGC 4150 pobliskiej galaktyki karłowej. Gromady młodych, niebieskich gwiazd tworzą pierścień wokół jądra galaktyki, który wiruje wraz z nią. Obszar ten ma średnicę około 1300 lat świetlnych. Wokół jądra złożonego z populacji starych gwiazd są widoczne długie włókna pyłu. Analiza barw widma gwiazd wykazała, że produkcja nowych gwiazd zaczęła się stosunkowo niedawno, około miliarda lat temu. Z czasem jednak tempo formowania gwiazd zmalało[2].

Najmłodsze gwiazdy NGC 4150 mają około 50 milionów lat. Dla porównania większość gwiazd w galaktyce ma około 10 miliardów lat. Jednak ilość metali w nowo powstałych gwiazdach jest bardzo niska, co wskazuje, że wchłonięta galaktyka karłowata również miała niską metaliczność, a jej masa była około 20 razy mniejsza niż masa NGC 4150[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. NGC 4150 w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c Hubble Captures New Life in an Ancient Galaxy. [w:] HubbleSite [on-line]. Space Telescope Science Institute, 2010-11-18. [dostęp 2015-07-09]. (ang.).
  3. Courtney Seligman: NGC 4150. Celestial Atlas. [dostęp 2015-07-09]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]