Przejdź do zawartości

Myszoryjek przylądkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Myszoryjek przylądkowy
Myosorex varius[1]
Smuts, 1832)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

ryjówkokształtne

Rodzina

ryjówkowate

Podrodzina

myszoryjki

Rodzaj

myszoryjek

Gatunek

myszoryjek przylądkowy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Myszoryjek przylądkowy[3] (Myosorex varius) – gatunek ssaka z rodziny ryjówkowatych (Soricidae)[4].

Średnie wymiary

[edytuj | edytuj kod]
  • Długość ciała – 6-11 cm
  • Długość ogona – 3-5,5 cm

Występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Występuje w Afryce Południowej aż do rzeki Limpopo.

Tryb życia

[edytuj | edytuj kod]

M. varius jest najprawdopodobniej najbardziej prymitywnym przedstawicielem swojej rodziny ryjówkowatych. W żuchwie ma o dwa zęby więcej niż pozostałe gatunki, dzięki czemu wykazuje duże podobieństwo do niektórych ssaków wymarłych, ale oprócz tego nie różni się zbytnio od innych ryjówkowatych. Ryjówka ta nie wykopuje norek, ani nie korzysta z cudzych nor, lecz w ciągu dnia szuka schronienia w szczelinach i zagłębieniach w ziemi. Z odgryzionych źdźbeł traw buduje gniazdo służące jej jako miejsce na sen oraz wychowanie młodych.

Rozmnażanie

[edytuj | edytuj kod]

Samica rodzi od 2 do 4 młodych w każdym z 6 miotów w ciągu roku.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Myosorex varius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. F. Cassola, Myosorex varius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2015, wersja 2015.2 [dostęp 2015-08-12] (ang.).
  3. Nazwa polska za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 69. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Myosorex varius. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 2013-07-13]