Przejdź do zawartości

Mysz morska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mysz morska
Aphrodita aculeata[1]
Linnaeus, 1761
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

pierścienice

Gromada

wieloszczety

Podgromada

Errantia

Rząd

Phyllodocida

Podrząd

Aphroditiformia

Rodzina

Aphroditidae

Rodzaj

Aphrodita

Gatunek

Aphrodita aculeata

Mysz morska[2], afrodyta tęczowa, złotorunka[3] (Aphrodita aculeata) – gatunek morskiej pierścienicy zaliczany do wieloszczetów, pospolity w morzach otaczających Europę (północnej części Oceanu Atlantyckiego, Morzu Północnym, Śródziemnym[2] i Adriatyckim[4]). Występuje również na wybrzeżach Ameryki Północnej[5].

Ma grzbietobrzusznie spłaszczone ciało o długości 10–20 cm oraz grubości do 4 cm, zbudowane z somitów (dorosłe osobniki mają ich około 40)[5]. Myszy morskie otoczone są po bokach barwnym „futerkiem” miękkich, metalicznie mieniących się szczecinek[3].

Biologia

[edytuj | edytuj kod]

Mysz morska jest gatunkiem rozdzielnopłciowym[3]. Prowadzi przydenny tryb życia. Porusza się za pomocą parapodiów, ryjąc w mule drąży kilkucentymetrowe tunele w dnie morskim. Wwiercając się najpierw głową lub zagrzebując się w mule częścią ciała, oczekuje na zdobycz. Jest drapieżnikiem specjalizującym się w jedzeniu wolno poruszających się lub osiadłych organizmów. Żywi się małymi bezkręgowcami morskimi, m.in. nereidami oraz młodymi krabami[6]. U myszy morskich często spotyka się kanibalizm[7]. Same stanowią pokarm wielu ryb.

Badania

[edytuj | edytuj kod]

Badania Floriana Mumma i Pawła Sikorskiego z Norweskiego Uniwersytetu Naukowo-Technicznego wykazały, że mysz morska może pomóc wytwarzać metalowe nanodruciki 100 razy dłuższe niż się to dotąd udawało, w dodatku dużo niższym kosztem. Kanały w szczecinkach pokrywających wieloszczeta można wykorzystać jako formy do galwanicznego osadzania metalu. Przykłada się wówczas do jednego ich końca złotą elektrodę i osadza jony miedzi lub niklu. Najdłuższe uzyskiwane dotychczas nanodruciki miały długość 0,2 mm, natomiast te otrzymane przy wykorzystaniu włosków myszy morskiej aż dwa centymetry[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Aphrodita aculeata, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Czesław Jura: Bezkręgowce: Podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
  3. a b c Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
  4. M. Fafandel et.al.. Hemocytes/coelomocytes DNA content in five marine invertebrates: Cell cycles and genome sizes.. „Biologia”. 63, s. 730-736, 2008. 
  5. a b J. P. Moore. A New Species of Sea-Mouse (Aphrodita hastata) from Eastern Massachusetts. „Proceedings of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia”. 57, s. 294–298, 1905. (ang.). 
  6. C. Mettam. On the Feeding Habits of Aphrodita Aculeata and Commensal Polynoids. „Journal of the Marine Biological Association of the United Kingdom”. 60, s. 833-834, 1980. (ang.). 
  7. Ludwik Żmudziński: Świat zwierzęcy Bałtyku. Warszawa: WSiP, 1990, s. 86. ISBN 83-02-02374-4.
  8. Mysz morska pomaga wytwarzać nanodruty. Polska Agencja Prasowa, 2010. [dostęp 2014-05-04].