Myra Hess
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Dame Myra Hess (ur. 25 lutego 1890 w Londynie, zm. 25 listopada 1965 tamże[1][2]) – brytyjska pianistka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Studiowała w Guildhall School of Music w Londynie u Juliana Pascala i Orlanda Morgana[1][2]. W 1902 roku otrzymała stypendium Royal Academy of Music, gdzie pobierała naukę u Tobiasa Matthaya[1][2]. Zadebiutowała jako pianistka w 1907 roku w londyńskiej Queen’s Hall, wykonując IV koncert fortepianowy G-dur Ludwiga van Beethovena pod batutą Thomasa Beechama[1][2]. Koncertowała w Europie, a od 1922 roku także w Stanach Zjednoczonych[1][2]. W czasie II wojny światowej dawała koncerty w National Gallery w bombardowanym Londynie, otrzymując za swoją postawę w 1941 roku z rąk króla Jerzego VI tytuł Damy Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego[2].
Zdobyła sobie sławę jako interpretatorka utworów fortepianowych Mozarta, Beethovena i Schumanna[2]. Występowała też jako kameralistka, m.in. w duecie fortepianowym z Irene Scharrer[1][2]. W 1926 roku dokonała cieszącej się dużą popularnością transkrypcji na fortepian chorału Jesu bleibet meine Freude z Kantaty nr 147 J.S. Bacha[1][2]. Dokonała nagrań płytowych dla wytwórni Deutsche Grammophon i Columbia Records[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 203–204. ISBN 83-224-0453-0.
- ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1552. ISBN 978-0-02-865528-4.