Mszarnik jutta
Oeneis jutta[1] | |||
(Hübner, 1806) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
mszarnik jutta | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Mszarnik jutta (Oeneis jutta) – motyl dzienny z rodziny rusałkowatych. W Polsce objęty częściową ochroną gatunkową[4][5].
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Rozpiętość skrzydeł od 46 do 50 mm, dymorfizm płciowy słabo zaznaczony.
-
Oeneis jutta jutta ♂
-
Oeneis jutta jutta ♂ △
Siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Świetliste bory bagienne, skraje torfowisk wysokich, mszary.
Biologia i rozwój
[edytuj | edytuj kod]Wykształca jedno pokolenie w roku (maj–połowa czerwca). Rośliny żywicielskie: w Polsce wyłącznie wełnianka pochwowata. Jaja składane są na podłożu, na pniach lub gałązkach. Larwy wylęgają się po kilkunastu dobach, żerują w ciągu dnia. Zimują ukryte w torfowcach. Przepoczwarzają się wiosną, stadium poczwarki trwa 3–3,5 tygodnia. W Polsce cykl życiowy jest jednoroczny, na dalekiej północy dwu- lub trzyletni.
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Gatunek holarktyczny, zamieszkuje północne części Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce ma tylko dwa stanowiska w Puszczy Augustowskiej. Są one izolowane zarówno od populacji w północnej Europie, jak również od siebie.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Oeneis jutta, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Oeneis jutta (Hübner, 1806). [w:] GBIF Backbone Taxonomy [on-line]. GBIF Secretariat. [dostęp 2022-09-13]. (ang.).
- ↑ Oeneis jutta, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 6 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2014 r. poz. 1348).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Marcin Sielezniew, Izabela Dziekańska: Motyle dzienne. Warszawa: Multico, 2010, s. 312–313.