Przejdź do zawartości

Monika Borys

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Monika Borys
Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1965[1]
Warszawa[2]

Gatunki

pop, synth pop, dance

Zawód

piosenkarka, tancerka, aktorka, fotomodelka

Aktywność

1984-2015

Wydawnictwo

Polskie Nagrania „Muza”[3]

Powiązania

Jarosław Kukulski

Monika Borys (ur. 14 sierpnia 1965 w Warszawie) – polska piosenkarka, tancerka, aktorka i fotomodelka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Rodzina i edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się i dorastała w Warszawie[4]. Jej matka, Halina Teresa „Lala” Osowska–Borys, występowała w Zespole Pieśni i Tańca „Mazowsze”[5] i była jedną z założycielek dziecięcego Zespołu Pieśni i Tańca „Varsovia”[6]. Monika w dzieciństwie kolegowała się z Małgorzatą Walewską[7].

Ukończyła wydział estradowy Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie[8].

Początki kariery

[edytuj | edytuj kod]

W 1984 zadebiutowała jako tancerka w choreografii Małgorzaty Potockiej w musicalu autorstwa Ryszarda Marka Grońskiego i Daniela Passenta Seks i pieniądze w reż. Witolda Fillera na scenie warszawskiego Teatru Syrena. W tym samym roku wystąpiła na 18. Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu w widowisku Mały Festiwal, w którym zaśpiewała piosenkę „Stary samolot”. W 1985 wystąpiła na 14. Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w widowisku Kołobrzeska Legenda z piosenką „Z piłką na plaży”[9].

Przez kolejne osiem lat występowała w Teatrze Syrena, zagrała w przedstawieniach: Co kto lubi Tadeusza Drozdy (1985) w roli Małolaty, Śmiech na linii (1986), W zielonozłotym Singapurze Jonaszy Kofty (1988) jako Dziewczyna liryczna, Seks i polityka II Ryszarda Marka Grońskiego (1988) i Obyś żył w ciekawych czasach Ryszarda Marka Grońskiego (1990). W teatrze poznała Ryszarda Poznakowskiego, który do słów Grażyny Orlińskiej skomponował jej pierwszą piosenkę „To nie jest pora na miłość” z 1987. Z piosenkami tego kompozytora wystąpiła na różnych festiwalach, w tym na Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu[10].

Współpraca z Jarosławem Kukulskim

[edytuj | edytuj kod]

W 1987 poznała kompozytora Jarosława Kukulskiego, z którym zawarła związek małżeński (zakończony rozwodem w 2003) i ma syna Piotra (ur. 1989). W 1988 zaistniała w świadomości słuchaczy dzięki kompozycjom Kukulskiego – „Nie masz prawa”, „Bohater roku” i „Słodka Lady”, która zwyciężyła w listopadowej telewizyjnej giełdzie piosenki. W plebiscycie czytelników „Panoramy” została uznana za najlepszy debiut roku 1988. Jej zdjęcia zostały opublikowane na okładkach magazynów: „Synkopa” (1988), „Ekran” (nr 12/1990-03-22)[11] i „TIM” (1991).

W 1989 za utwór „Co ty królu złoty” otrzymała nagrodę publiczności podczas koncertu Premier w ramach 26. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[12][13]. W tym samym roku wystąpiła z tym utworem także na Festiwalu w Sopocie. Nagrała wiele teledysków, a jej piosenki cieszyły się powodzeniem w konkursie radiowym Programu I Polskiego RadiaRadiowa piosenka tygodnia; na pierwsze miejsce tej listy trafiły nagrania: „Co ty królu złoty”, „Nie masz prawa” i „Ty uratujesz mnie”. W 1990 na festiwalu w Opolu w krótkim koncercie poświęconym pamięci Anny Jantar wykonała jej utwór „Moje jedyne marzenie”, a także zaśpiewała swoje przeboje: „Słodka Lady” i „Co ty królu złoty”. W tym samym roku wydała debiutancki album pt. Ściana i groch i ponowiła współpracę z Teatrem Syrena, dla którego nagrała piosenki: „Bóg stworzył dla mnie świat”, „Sexy bądź” i „Za każdy błąd”. W 1991 na galowym koncercie opolskiego festiwalu zaśpiewała utwór „Przydział twój” w duecie z Jarosławem Kukulskim. Na tym samym festiwalu wzięła udział w konkursie, w którym zaśpiewała piosenki „Dance with Me” i „Słodka Lady”. Wydała również płytę z piosenkami dla dzieci. W grudniu tego samego roku nagrała kolędy na kolejny album. Na początku 1993 wystąpiła z premierową piosenką „Życie jest jak sen” w telewizyjnym konkursie Muzyczna Jedynka. Pod koniec 1994 nagrała piosenkę „Nie jestem zła”.

W połowie lat 90. zawiesiła karierę muzyczną, by zająć się rodziną i chorym mężem. Na scenę powróciła w 1996, kiedy to podpisała kontrakt płytowy z Quazar Records i wydała pierwszy od kilku lat album, który promowała singlami: „Pomóż mi wstać” i „Niebo we łzach”. W 2004 wydała album z kolędami. W sierpniu 2008 wydała minialbum pt. Co ty królu złoty[14].

Dyskografia

[edytuj | edytuj kod]

Albumy

[edytuj | edytuj kod]

Single

[edytuj | edytuj kod]
  • 1988: „Nie masz prawa” / „Bohater roku”[3]
  • 1993: „Sexy bądź”
  • 1993: „Życie jest jak sen”

Radiowa piosenka tygodnia

[edytuj | edytuj kod]

Wszystkie piosenki pochodzą z płyty Ściana i groch.

Rok Tytuł PR I[15]
1988 „Nie masz prawa” 1
„Bohater roku” 2
„Ściana i groch” 2
1989 „Co ty królu złoty” 1
„Słodka Lady” 2
1990 „Ty uratujesz mnie” 1
1991 „Ze mną tańcz” 3
„Nie żal mi złotych łez” 7
„Przydział twój” 5

Wybrane teledyski

[edytuj | edytuj kod]
  • „Bohater roku”
  • „Nie masz prawa”
  • „Sexy bądź”
  • „Ściana i groch”
  • „To nie jest pora na miłość”
  • „Ty uratujesz mnie”
  • „Za każdy błąd”
  • „Ze mną tańcz”
  • „Życie jest jak sen”

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Monika Borys w bazie Filmweb
  2. Monika Borys w bazie filmpolski.pl
  3. a b c d e f g Monika Borys w bazie Discogs.com (ang.)
  4. Personalidade: Monika Borys (Polônia). InterFilmes.com. [dostęp 2020-05-11]. (port.).
  5. Edyta Gietka: O prawdziwych melodramatach w Mazowszu. „Polityka”, 2019-04-16. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  6. Małgorzata Walewska, Agata Ubysz: Moja twarz brzmi znajomo. Wydawnictwo „Znak”, 2022. ISBN 978-83-240-8723-5.
  7. Krzysztof Krzak: Pogaduchy z pierwszą damą… opery. Teatr dla Wszystkich, 28 października 2022. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  8. Wiktor Krajewski: Monika Borys: przerywam milczenie!. Onet.pl, 2013-04-15. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  9. Kołobrzeska Legenda. Discogs. [dostęp 2017-03-11]. (pol.).
  10. Historia pewnego talentu – Monika Borys. artykul.com.pl. [dostęp 2023-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-08-16)]. (pol.).
  11. Monika Borys Magazines. FamousFix. [dostęp 2023-08-13]. (ang.).
  12. Zygmunt Kiszakiewicz. Siedem smaków Opola. „Panoramy”. nr 29/1989 (1825), s. 22-23, 1989-07-16. Warszawa: RSW „Prasa-Książka- Ruch”. ISSN 0475-6347. 
  13. Borys Monika. www.kppg.waw.pl. [dostęp 2011-02-14].
  14. Monika Borys Album. AllMusic. [dostęp 2020-05-11]. (ang.).
  15. Radiowa Lista Przebojów Programu I. Forum LP3. [dostęp 2010-01-15].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]