Monaster Wojewody Radu
 nr rej. B-II-a-A-19498
| |
 Główna monasterska cerkiew Trójcy Świętej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Archimandryta |
Nektariusz |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
Trójcy Świętej |
| Cerkiew |
św. Nektariusza z Eginy |
| Fundator | |
| Data budowy |
II poł. XVI w. |
| Data zburzenia |
1595 |
| Data reaktywacji |
pocz. XVII w. |
Położenie na mapie Rumunii  | |
| 44°25′26,29″N 26°06′27,01″E/44,423969 26,107503 | |
| Strona internetowa | |
Monaster Wojewody Radu – prawosławny męski klasztor w Bukareszcie, wzniesiony w XVI w. przez hospodara wołoskiego Aleksandra II Mirczę i jego żonę Katarzynę.
Monaster został ufundowany przez hospodara wołoskiego Aleksandra II Mirczę i jego małżonkę Katarzynę, jako wotum dziękczynne za zwycięstwo nad Vintilą, w II poł. XVI w. W kompleksie klasztornym powstała cerkiew Trójcy Świętej. Krótko po zakończeniu prac budowlanych monaster został, podobnie jak całe miasto, zajęty i zniszczony przez Turków. Po wygranej wojsk Michała Walecznego w bitwie w wąwozie Călugăreni Sinan Pasza wycofał się do klasztoru i ufortyfikował go, jednak po przegranej pod Târgoviște wycofał się, niszcząc obiekt. Mnisi schronili się w monasterze Wojewody Michała w Bukareszcie[1].
Odbudową monasteru zajął się na początku XVII w. wojewoda Radu Mihnea, od 1611 hospodar wołoski; niektóre zabudowania klasztorne zostały zrekonstruowane, inne zaś - wzniesione od podstaw. Wzorem dla głównej cerkwi monasterskiej była cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Curtea de Argeș. Od jego imienia wywodzi się popularna nazwa klasztoru. Prace przy cerkwiach klasztornych kontynuował jego syn i następca Aleksander Dziecię. Monaster Wojewody Radu należał do najzamożniejszych klasztorów w Bukareszcie; w okresie, gdy hospodarami Wołoszczyzny byli przedstawiciele rodów fanariockich, jego przełożonymi byli Grecy[1]. W XIX w. cerkiew klasztorna była przebudowywana w stylu neogotyckim, jednak formy architektoniczne dodane do obiektu podczas tej przebudowy zostały usunięte podczas rekonstrukcji pierwotnego wyglądu świątyni w latach 1967–1974. Wtedy też we wnętrzu obiektu wykonano nowe freski. W cerkwi znajduje się barokowy ikonostas[1]. Oprócz starszej cerkwi w monasterze czynna jest świątynia pod wezwaniem Nektariusza z Eginy[1].
W monasterze Wojewody Radu pochowani zostali Aleksander II Mircza, Radu Mihnea oraz patriarcha rumuński Justynian. Ten ostatni sam wybrał klasztor jako swoje miejsce pochówku, by w ten sposób uchronić lubianą przez siebie świątynię przed ewentualnym zniszczeniem przez władze komunistycznej Rumunii[2].