Przejdź do zawartości

Mlecz (skała)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mlecz[1] lub Wapiennik[2]skała we wsi Rusocice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Czernichów[1][2]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim wchodzącym w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].

Wapienna skała znajduje się na południowo-wschodnim, bardzo stromym stoku wzniesienia Sokola. Wznosi się w lesie po północnej stronie zabudowań należącej do Rusocic części wsi Podskale i jej górna część jest widoczna nad drzewami[1]. Jest to dawny, obecnie nieczynny kamieniołom wapienia. Pozyskiwany w nim wapień wykorzystywano głównie do otrzymywania wapna palonego używanego w budownictwie. W pobliżu był wapiennik, w którym wypalano wapienie, obecnie są już tylko jego ruiny. Otoczenie skał jest turystycznie zagospodarowane, są ławki, stół, wiata, tablice informacyjne[4].

Drogi wspinaczkowe

[edytuj | edytuj kod]

Na ścianach Mlecza w latach 2002–2006 poprowadzono 18 dróg wspinaczkowych o trudności od IV do VI.4 w skali polskiej. Mają zamontowane punkty asekuracyjne: ringi (r) lub spity (s) i ringi zjazdowe (rz). Drogi o długości 8–15 m[5]. Skała oferuje dobre tarcie[2].

Mlecz I
  1. Trzy okapy; 4r IV
  2. Reanimatr; 1r 3s, VI.1
  3. Samsara; 1r 3s, VI.3/3
Mlecz II
  1. Zać; 2r rz, V
  2. Dżowniaca; 3r rz, III
Mlecz III
  1. Jointventure; 6r rz, V
  2. Republika; 6r rz, V
  3. Rysa Pożyca; 6r rz, IV
  4. Convivium silentie; 3s, VI.4
  5. Los fronkos desperados; 5r rz, VI.3
  6. Diablos Tequilos; 6r rz, VI.2
  7. Kotlet Pazura; 4r 1h rz, VI.2
  8. Nekromanta; 2r 1h rz, VI.2
  9. Mlecz; 4r rz, V
  10. Mirmoory i skowronki; 2r rz, VI.1
  11. Lewa; 2r, V
  12. Skośna; 1r, VI
  13. Prawa; 2r, V [5].

W niewielkiej odległości na północny wschód od Czubatki wznosi się druga skała– Czubatka[1], przez wspinaczy nazywana także Dry Igły[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-08-17].
  2. a b c d Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, s. 296, ISBN 978-83-937960-0-7.
  3. Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 252–256, ISBN 83-01-12479-2.
  4. Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy skałach.
  5. a b Topo portalu wspinaczkowego [online] [dostęp 2024-08-17].