Mlecz (skała)
Mlecz[1] lub Wapiennik[2] – skała we wsi Rusocice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Czernichów[1][2]. Pod względem geograficznym znajduje się na Garbie Tenczyńskim wchodzącym w skład Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej[3].
Wapienna skała znajduje się na południowo-wschodnim, bardzo stromym stoku wzniesienia Sokola. Wznosi się w lesie po północnej stronie zabudowań należącej do Rusocic części wsi Podskale i jej górna część jest widoczna nad drzewami[1]. Jest to dawny, obecnie nieczynny kamieniołom wapienia. Pozyskiwany w nim wapień wykorzystywano głównie do otrzymywania wapna palonego używanego w budownictwie. W pobliżu był wapiennik, w którym wypalano wapienie, obecnie są już tylko jego ruiny. Otoczenie skał jest turystycznie zagospodarowane, są ławki, stół, wiata, tablice informacyjne[4].
Drogi wspinaczkowe
[edytuj | edytuj kod]Na ścianach Mlecza w latach 2002–2006 poprowadzono 18 dróg wspinaczkowych o trudności od IV do VI.4 w skali polskiej. Mają zamontowane punkty asekuracyjne: ringi (r) lub spity (s) i ringi zjazdowe (rz). Drogi o długości 8–15 m[5]. Skała oferuje dobre tarcie[2].
- Mlecz I
- Trzy okapy; 4r IV
- Reanimatr; 1r 3s, VI.1
- Samsara; 1r 3s, VI.3/3
- Mlecz II
- Zać; 2r rz, V
- Dżowniaca; 3r rz, III
- Mlecz III
- Jointventure; 6r rz, V
- Republika; 6r rz, V
- Rysa Pożyca; 6r rz, IV
- Convivium silentie; 3s, VI.4
- Los fronkos desperados; 5r rz, VI.3
- Diablos Tequilos; 6r rz, VI.2
- Kotlet Pazura; 4r 1h rz, VI.2
- Nekromanta; 2r 1h rz, VI.2
- Mlecz; 4r rz, V
- Mirmoory i skowronki; 2r rz, VI.1
- Lewa; 2r, V
- Skośna; 1r, VI
- Prawa; 2r, V [5].
W niewielkiej odległości na północny wschód od Czubatki wznosi się druga skała– Czubatka[1], przez wspinaczy nazywana także Dry Igły[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-08-17] .
- ↑ a b c d Paweł Haciski , Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, s. 296, ISBN 978-83-937960-0-7 .
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 252–256, ISBN 83-01-12479-2 .
- ↑ Na podstawie tablicy informacyjnej zamontowanej przy skałach.
- ↑ a b Topo portalu wspinaczkowego [online] [dostęp 2024-08-17] .