Mikrusek skryty
| Microcebus macarthurii[1] | |
| Radespiel, Olivieri, Rasolofoson, Rakotondratsimba, Rakotonirainy, Rasoloharijaona, Randrianambinina, Ratsimbazafy, Ratelolahy, Randriamboavonjy, Rasolofoharivelo, Craul, Rakotozafy & Randrianarison, 2008[2] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
mikrusek skryty |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |
 | |
Mikrusek skryty[4] (Microcebus macarthurii) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny lemurkowatych (Cheirogaleidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Mikrusek skryty znany jest tylko z miejsca typowego około 26 km na zachód od Maroantsetry, w północno-wschodnim Madagaskarze[5].
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 2008 roku zespół zoologów pod kierunkiem niemieckiej weterynarki Ute Radespiel nadając mu nazwę Microcebus macarthurii[2]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu autorzy wskazali Anjiahely (około 15°24’S, 49°29’E), w Antsiraranie, na Madagaskarze[2].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Microcebus: gr. μικρος mikros „mały”; κήβος kēbos „długoogoniasta małpa”[6].
- macarthurii: MacArthur Foundation, założona przez Johna Donalda MacArthura i jego żonę, Catherine[7].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała (bez ogona) 11–12 cm, długość ogona 14,7 cm; masa ciała około 53 g[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Microcebus macarthurii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c Radespiel i in. 2008 ↓, s. 1043.
- ↑ M. Blanco, R. Dolch, J. Ganzhorn, L.K. Greene, B. Le Pors, R. Lewis, U. Radespiel, H.A. Rafalinirina,B. Raharivololona, G. Rakotoarisoa, J. Ralison, H.N.T. Randriahaingo, R.M. Rasoloarison, M. Razafindrasolo, G.M. Sgarlata, P. Wright & J. Zaonarivelo 2020, Microcebus macarthurii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-07-17] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 29. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 134. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 421, 1904. (ang.).
- ↑ Radespiel i in. 2008 ↓, s. 1044.
- ↑ Ch. Schwitzer, R.A. Mittermeier, E.E. Louis, Jr. & M.C. Richardson: Family Cheirogaleidae (Mouse, Giant Mouse, Dwarf and Fork-marked Lemurs). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 56–57. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- U. Radespiel, G. Olivieri, D.W. Rasolofoson, G. Rakotondratsimba, O. Rakotonirainy, S. Rasoloharijaona, B. Randrianambinina, J.H. Ratsimbazafy, F. Ratelolahy, T. Randriamboavonjy, T. Rasolofoharivelo, M. Craul, L. Rakotozafy & R.M. Randrianarison. Exceptional Diversity of Mouse Lemurs (Microcebus spp.) in the Makira Region With the Description of One New Species. „American Journal of Primatology”. 70 (11), s. 1033–1046, 2008. DOI: 10.1002/ajp.20592. (ang.).