Mikołaj Jazłowiecki

Mikołaj Jazłowiecki
	; Abdank
Rodzina	Jazłowieccy herbu Abdank
Data śmierci	1595
Ojciec	Jerzy Jazłowiecki
Matka	Elżbieta Tarło

Mikołaj Jazłowiecki herbu Abdank (ur. ok. 1550 roku – zm. po 30 sierpnia 1595 roku^[1]) – starosta śniatyński, czerwonogrodzki, starosta sokalski w 1595 roku^[1].

Życiorys

Jego ojcem był Jerzy Jazłowiecki, hetman wielki koronny w latach 1569–1575 (bez formalnej nominacji), hetman polny koronny w 1569, wojewoda podolski od 1567, ruski od 1569, kasztelan kamieniecki od 1564, starosta czerwonogrodzki od 1544, kamieniecki od 1547, lubaczowski i latyczowski od 1566, chmielnicki od 1571, śniatyński, matką zaś Elżbieta Tarło herbu Topór, córka Jana Tarły (zm. 1550), krajczego i podczaszego wielkiego koronnego oraz starosty pilzneńskiego^[2]. Jego braćmi byli Hieronim Jazłowiecki i Michał Jazłowiecki.

Kościół Dominikanów w Jazłowcu

W młodym wieku studiował we Włoszech. Po powrocie do swoich domów, zgodnie z tradycją rodzinną rozpoczął służbę wojskową.

W 1572 roku z Mikołajem Mieleckim prowadził kampanię wojskową przeciwko władcy Mołdawii Bogdanowi Lăpușneanu. W latach 1573–1575 był w Paryżu. Wrócił stamtąd po śmierci ojca. W grudniu 1575 był jednym z posłańców do Stefana Batorego po jego nominacji do tronu polskiego. Przy wsparciu kandydatury Batorego otrzymał od niego później 1576 starostwo śniatyńskie. Przebywał na dworze królewskim (1578). W roku 1576 uczestniczył w intronizacji Stefana Batorego. W 1587 roku podpisał elekcję Maksymiliana III Habsburga^[3] oraz najechał na zabudowania klasztoru Bernardynów we Lwowie, które wówczas zapewne zostały uszkodzone^[4].

Poseł na sejm pacyfikacyjny 1589 roku z ziemi trembowelskiej, deputat do traktatów bytomsko-będzińskich^[5]. Poseł na sejm 1590 z powiatu trembowelskiego^[6].

Pierwszą małżonką była Katarzyna, córka Stanisława Herburta. Drugą zaś Anna, córka Mikołaja Sieniawskiego. Trzecią – Aleksandra, córka Wasyla Tyszkiewicza (1-mo v. Chodkiewiczowa, 2-o v. ks. Ostrogska). Nie pozostawił potomków.

Fundował kościół oo. Dominikanów w Jazłowcu, w którego podziemiach został pochowany.

Przypisy

↑ ^a ^b Krzysztof Chłapowski: Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795. Materiały źródłowe. Warszawa: Bellerive-sur-Allier, 2017, s. 263.
↑ Jan Tarło z Podhajec h. Topór (ID: 7.609.128).
↑ Akt elekcji arcyksięcia Maksymiliana Habsburga na króla polskiego z 22 VIII 1587 roku, AGAD. [dostęp 2016-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)].
↑ Andrzej Betlej: Kościół p.w. św. Andrzeja Apostoła i klasztor OO. Bernardynów. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 20. Kraków, 2012, s. 15–16.
↑ Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 321.
↑ Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 329.

Bibliografia

Sadok Barącz: Pamiątki jazłowieckie. Lwów: Drukarnia Zakładu Narodowego im. Ossolińskich, 1862, 230 s., s. 44–59.
Kasper Niesiecki: Korona polska przy złotej wolności starożytnymi wszystkich katedr, prowincji i rycerstwa klejnotami…. T. 2. Lwów: w drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1738, 761 s., s. 421–422; T. 3. Lwów: w drukarni Collegium Lwowskiego Societatis Jesu, 1740, 937 s.
Roman Żelewski: Jazłowiecki Mikołaj h. Abdank (ok. 1550–1595). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XI/1. Wrocław – Warszawa – Kraków : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, zeszyt 48, s. 124–126.
Stanisław J. Kowalski: Powiat buczacki i jego zabytki. Biały Dunajec – Ostróg: Ośrodek „Wołanie z Wołynia", 2005. ISBN 83-88863-16-9.

[KrCh_263-1] Krzysztof Chłapowski: Starostowie niegrodowi w Koronie 1565–1795. Materiały źródłowe. Warszawa: Bellerive-sur-Allier, 2017, s. 263.

[2] Jan Tarło z Podhajec h. Topór (ID: 7.609.128).

[3] Akt elekcji arcyksięcia Maksymiliana Habsburga na króla polskiego z 22 VIII 1587 roku, AGAD. [dostęp 2016-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-01)].

[4] Andrzej Betlej: Kościół p.w. św. Andrzeja Apostoła i klasztor OO. Bernardynów. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 20. Kraków, 2012, s. 15–16.

[5] Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 321.

[6] Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 329.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]