Przejdź do zawartości

Microcarbo

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Microcarbo
Bonaparte, 1856[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – kormoran białolicy (M. melanoleucos)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

głuptakowe

Podrząd

głuptakowce

Rodzina

kormorany

Rodzaj

Microcarbo

Typ nomenklatoryczny

Pelecanus pygmaeus Pallas, 1773

Synonimy
Gatunki

3 gatunki – zobacz opis w tekście

Microcarborodzaj ptaków z rodziny kormoranów (Phalacrocoracidae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Australii i Oceanii[4].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 45–65 cm, rozpiętość skrzydeł 80–91 cm; masa ciała 360–963 g[4].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Microcarbo: gr. μικρος mikros „mały”; rodzaj Carbo Lacépède, 1799[5].
  • Halietor: gr. ἁλιητωρ haliētōr, ἁλιητορος haliētoros „rybak”, od ἁλιευω halieuō „łowić”, od ἁλς hals, ἁλος halos „morze”[6]. Gatunek typowy: Pelecanus pygmaeus Pallas, 1773.
  • Melanocarbo: gr. μελας melas, μελανος melanos „czarny”; rodzaj Carbo Lacépède, 1799[7]. Gatunek typowy: Hydrocorax melanoleucos Vieillot, 1817.

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ch.-L. Bonaparte. Excursion dans les divers Musées d’Allemagne, de Hollande et de Belgique, et Tableaux parallcliques de l’ordre des Échassiers (suite). „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 43, s. 577, 1856. (fr.). 
  2. F. Heine. Catalogue of Birds collected on the rivers Camma and Ogobai, Western Africa, by Mr. P. B. du Chailluin 1858, with notes and descriptions of new species by John Cassin. „Journal für Ornithologie”. 8, s. 202, 1860. (niem.). 
  3. H.A. Bernstein. „Aanteekenboekje”, voor zooveel betreft zijne laatste reis, 1864/65, naar Nieuw-Guinea C.A.. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 7, s. 119, 1883. (niderl.). 
  4. a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Cormorants and Shags (Phalacrocoracidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Ithaca, NY: Cornell Lab of Ornithology, 2020, Microcarbo, DOI10.2173/bow.phalac1.01 [dostęp 2023-10-11] (ang.). Publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana rejestracja, też płatna, lub wykupienie subskrypcji
  5. The Key to Scientific Names, Microcarbo [dostęp 2022-01-22].
  6. The Key to Scientific Names, Halietor [dostęp 2022-01-22].
  7. The Key to Scientific Names, Melanocarbo [dostęp 2022-01-22].
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Phalacrocoracidae Reichenbach, 1849-50 (1836) – kormorany – Cormorants (wersja: 2023-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-11].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).